Ημέρα των Νεκρών. Η γιορτή που οι νεκροί επιστρέφουν από τον Κάτω Κόσμο. Γιατί οι σκελετοί δεν είναι τρομακτικοί

Η Ημέρα των Νεκρών, είναι μεξικανική γιορτή, στην οποία οι οικογένειες υποδέχονται τις ψυχές των νεκρών συγγενών τους για μια σύντομη «επανένωση».

Οι Λατίνοι έχουν μια εντελώς διαφορετική άποψη για το θάνατο καθώς με τη γιορτή συμφιλιώνονται με την ιδέα και γλεντούν φορώντας κρανία τα οποία δεν θεωρούν τροματικά όπως συμβαίνει σε άλλες κουλτούρες. Καλεσμένοι είναι οι νεκροί τους. Οι αγαπημένοι που έφυγαν και για λίγες μέρες επιστρέφουν για χορό και τσιμπούσι.

Η μέρα των νεκρών, γιορτάζεται κάθε χρόνο από τις 31 Οκτωβρίου έως τις 2 Νοεμβρίου. Σύμφωνα με την παράδοση, οι πύλες του ουρανού ανοίγουν τα μεσάνυχτα της 31ης Οκτωβρίου και τα πνεύματα των παιδιών μπορούν να συναντήσουν ξανά τις οικογένειές τους για 24 ώρες. Τα πνεύματα των ενηλίκων μπορούν να κάνουν το ίδιο στις 2 Νοεμβρίου. Οι ημερομηνίες μπορεί και να διαφέρουν αναλόγως την περιοχή ή την χώρα.

Η γιορτή  της “Ημέρας των Νεκρών”, ξεκίνησε περίπου πριν από 3.000 χρόνια, όταν οι Αζτέκοι και οι Νάουα ζούσαν στο σημερινό κεντρικό Μεξικό. Όταν κάποιος πέθαινε, πίστευαν ότι ταξίδευε στη Χώρα των Νεκρών. Η ψυχή του νεκρού έπρεπε να περάσει από εννέα επίπεδα, ένα ταξίδι πολλών ετών, μέχρι να φτάσει στον τελικό προορισμό της στο Μικτλάν.

Για να τους βοηθήσουν, τα μέλη της φυλής Νάουα, έκαναν τελετουργίες τον Αύγουστο. Παρείχαν φαγητό, νερό και εργαλεία για να βοηθήσουν τους νεκρούς, σε αυτό το δύσκολο ταξίδι.

Στη σύγχρονη εποχή γίνεται κάτι παρόμοιο. Οι άνθρωποι αφήνουν φαγητό ή άλλες προσφορές στους τάφους των αγαπημένων τους ή φτιάχνουν αυτοσχέδιους βωμούς, που τους αποκαλούν ofrendas, στα σπίτια τους.

Προφανώς οι γιορτές συμπέφτουν με το τέλος των αγροτικών εργασιών για αυτό και οι ημερομηνίες μετά την αποικιοκρατία άλλαξαν, αφού επηρεάστηκαν και οι εργασίες.

Πώς εορτάζεται η Ημέρα των Νεκρών

Την Ημέρα των Νεκρών,  «σύνορα» μεταξύ του κόσμου των πνευμάτων και του πραγματικού κόσμου διαλύονται. Σύμφωνα με την παράδοση, οι ψυχές των νεκρών ξυπνούν και επιστρέφουν στον κόσμο των ζωντανών για να γλεντήσουν, να πιούν, να χορέψουν και να ακούσουν μουσική με τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Τα μέλη της οικογένειας θεωρούν τον νεκρό ως επίτιμο καλεσμένο. Διακοσμούν τους βωμούς με κεριά και κατιφέδες, και αφήνουν φαγητά όπως τορτίγιες και φρούτα.

Τα πιο σημαντικά σύμβολα που σχετίζονται με την Ημέρα των Νεκρών είναι οι σκελετοί και τα κρανία. Κατά τη διάρκεια των σύγχρονων εορτασμών της Ημέρας των Νεκρών, οι άνθρωποι συνήθως φορούν μάσκες με κρανία και τρώνε ζαχαρωτά σε σχήμα κρανίου, φερέτρου ή σκελετού. Σήμα κατατεθέν της γιορτής είναι το παραδοσιακό γλυκό pan de muerto.

Ωστόσο η γιορτή δεν έχει σχέση με το Χάλογουιν, ούτε και με τις απόκριες. Είναι μια παράδοση χιλιάδων ετών που συμφιλιώνει τους ζωντανούς με τους νεκρούς και απαλύνει το αίσθημα της απώλειας.

Είναι μια τιμή σε όσους έφυγαν και μια ψυχολογική προετοιμασία για τους ζώντες ότι όλα είναι εφήμερα. Είναι μια τοπική κουλτούρα, που δικαίως αναγνωρίστηκε ως άυλη πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας.

Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο τυπογράφος και σκιτσογράφος José Guadalupe Posada ενσωμάτωσε στην τέχνη του σκελετικές φιγούρες που κοροϊδεύουν τους πολιτικούς της εποχής. Το πιο γνωστό του έργο είναι η «La Calavera Catrina» (Κομψό Κρανίο). Αναπαριστά έναν γυναικείο σκελετό στολισμένο με μακιγιάζ και ντυμένο με φανταχτερά ρούχα.

Η χαλκογραφία που δημιούργησε το 1910 ήταν μια δήλωση σχετικά με ότι οι Μεξικανοί υιοθετούν τα ευρωπαϊκά πρότυπα, όπως το ρουχισμό, πάνω από τη δική τους κληρονομιά και παράδοση. Η «La Calavera Catrina» υιοθετήθηκε ως ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα εικονίδια της Ημέρας των Νεκρών.

Αναπόφευκτα η γιορτή έχει εμπορευματοποιηθεί, κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό για την οικονομία του Μεξικού και των γύρω χωρών που υποδέχονται εκατομμύρια τουρίστες. Αν συμμετέχουν και στην πνευματική διάσταση, ακόμη καλύτερα γι αυτούς.

Πηγή πληροφοριών: History

Πηγή εικόνας: Pexels