Ιδού το πρώτο αυτοκίνητο που δημιουργήθηκε πριν τη γαλλική επανάσταση και μάλλον δεν το έχετε δει ποτέ. Το “έθαψαν”, όπως και τις επόμενες προσπάθειες, οι ιδιοκτήτες ιππήλατων αμαξών και άλλοι “καρχαρίες” της εποχής

Το πρώτο αυτοκίνητο παρουσιάστηκε το 1769 στον Γάλλο πρωθυπουργό Σουαζέλ. Το είχε κατασκευάσει ο Γάλλος μηχανικός Ζοζέφ Κυνιό χρησιμοποιώντας μια ατμομηχανή. Το αυτοκίνητο ήταν κατασκευασμένο από δύο ξύλινα δοκάρια που στηρίζονταν σε τρεις τροχούς και ο κινητήρας ήταν μπροστά.

Ήταν φτιαγμένο από έναν λέβητα τοποθετημένο πάνω σε μία εστία και από δύο κάθετους κυλίνδρους που δέχονταν τον ατμό εναλλάξ και κινούσαν τον μπροστινό τροχό. Πιο πολύ έμοιαζε με μηχανή ατμοσφαιρικής πίεσης.

Στο αυτοκίνητο ανέβηκαν τέσσερα άτομα και ξεκίνησε την πορεία του. Η ταχύτητα του ήταν 4 χιλιόμετρα την ώρα. Όμως ο ατμός εξαντλήθηκε σε 15 λεπτά και όλοι κατάλαβαν ότι έπρεπε το αυτοκίνητο να σταματά κάθε λίγο και λιγάκι για να ξαναδημιουργηθεί ο ατμός.

Ο πρωθυπουργός έμεινε ευχαριστημένος, παρά τα προβλήματα και έδωσε εντολή στο εφευρέτη να φτιάξει ένα μεγαλύτερο και πιο λειτουργικό όχημα. Ο Κυνιό  ρίχτηκε στη δουλειά και το 1770 ήταν έτοιμο.

Όμως ο Σουαζέλ, ζούσε στην ταραγμένη προεπαναστατική κοινωνία της Γαλλίας και εξορίστηκε.

Τότε κανείς άλλος δεν ασχολήθηκε με το αυτοκίνητο.

Ούτε καν ο Ναπολέων που γενικά έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για την επιστήμη και τις ανακαλύψεις.

Ο Κυνιό πέθανε φτωχός και άσημος. Μερικά χρόνια μετά ο Ουίλιαμ Μέρντοκ που εργαζόταν στο μεγαλύτερο εργοστάσιο ατμομηχανών στο Σόχο,  προφανώς επηρεασμένος από την κατασκευή του Κυνιό, έφτιαξε το δεύτερο αυτοκίνητο στον κόσμο. Ήταν ένα τρίκυκλο με καπνοδόχο στο πίσω μέρος του.

Κι εκείνο όμως είχε την ίδια τύχη επειδή ο εργοδότης του και “πατέρας” της ατμομηχανής  Τζέιμς Βατ αντέδρασε και ο Μέρντοκ διέκοψε τις έρευνες για την εξέλιξη του δημιουργήματός του. Ο Βατ είχε τιμηθεί για την ατμομηχανή με ειδικό βραβείο το 1784 και δεν του άρεσε η ιδέα να έχει ανταγωνιστή.

Ο τρίτος που κατασκεύασε αυτοκίνητο ήταν ο Αμερικανός Ολίβιε Έβανς. Ο πρώην αμαξοποιός της Φιλαδέλφειας κατασκεύασε με δικά του έξοδα το ατμοκίνητο όχημα. Το Κογκρέσο της Πενσυλβάνιας και οι Βρετανοί στους οποίους απευθύνθηκε για χρηματοδότηση, αδιαφόρησαν για τα σχέδιά του, θεωρώντας ότι ένα όχημα χωρίς άλογα είναι ουτοπικό.

Το 1801 ο Έβανς έβγαλε στους δρόμους της Φιλαδέλφειας το όχημά του αλλά μάταια περίμενε την αναγνώριση. Κανείς δεν έδειξε ενδιαφέρον για αυτό το περίεργο κατασκεύασμα  με τους δύο μεγάλους τροχούς πίσω κι έναν μικρό μπροστά.

Η αναγνώριση ήρθε από τον νεαρό τεχνικό Ρίτσαρντ Τρέβιθικ, που εργαζόταν για λογαριασμό του Βατ στο παράρτημα του εργοστασίου στην Κορνουάλλη. Όταν έμαθε τα επιτεύγματα του Έβανς αποφάσισε να τον αντιγράψει και έφτιαξε το ίδιο ατμοκίνητο όχημα. Ο Βατ αντέδρασε ξανά αλλά ο υπάλληλός του παραιτήθηκε. Συνεργάστηκε με τον ξάδερφό του Αντρέα Βίβιαν και μαζί έφτιαξαν το 1803 ένα όχημα που έμοιαζε με ταχυδρομική άμαξα και μπορούσε να μεταφέρει 8 με 10 επιβάτες. Η ταχύτητά του έφτανε τα 16 χιλιόμετρα την ώρα. Οι δυο μηχανικοί μετέφεραν το όχημά τους στο Λονδίνο αλλά το μόνο που κατάφεραν ήταν να προκαλέσουν περιέργεια και ειρωνεία.

Τη σκυτάλη πήραν κι άλλοι μηχανικοί που έφτιαξαν πιο εξελιγμένα μοντέλα από τους προηγούμενους. Και σίγουρα πιο γρήγορα.

Κανείς τους όμως δεν γνώρισε την επιτυχία. Όλοι τους έβρισκαν εμπόδια που προέρχονταν από ενοικιαστές αλόγων, αμαξηλάτες και άλλους που έβλεπαν την απειλή να έρχεται και επηρέαζαν τις αρχές. Δεν έλειπαν και τα σαμποτάζ: έβαζαν κρυφά πέτρες κάτω από τα οχήματα ώστε να ανατρέπονται. Με αυτό τον τρόπο αποδείκνυαν ότι δεν είναι ασφαλή μέσα μεταφοράς.

Παρά το κλίμα δυσπιστίας και εχθρότητας κάποιοι δεν παράτησαν το όνειρό τους και συνέχισαν να δουλεύουν για να το τελειοποιήσουν.

Το 1828 ο Ονησιφόρος Πεκέρ, προϊστάμενος εργαστηρίου  στο Κονσεσβατουάρ Τεχνών και Επαγγελμάτων του Παρισιού, κατασκεύασε ένα ατμοκίνητο όχημα το οποίο είχε δύο βασικές διαφορές σε σχέση με όλα τα προηγούμενα: δεν ήταν τρίτροχο αλλά τετράτροχο και είχε διαφορικό. Ακόμα και τότε όμως οι επινοήσεις του συνάντησαν την αδιαφορία.

Εβδομήντα χρόνια αργότερα το διαφορικό επιβλήθηκε οριστικά στα αυτοκίνητα της εποχής και οι εξελίξεις στην τεχνολογία έδωσαν στους κατασκευαστές τη δυνατότητα να δημιουργήσουν ασύγκριτα μοντέλα. Πιο ασφαλή, πιο γρήγορα και πιο ανθεκτικά απ΄το βασικό ανταγωνιστή του αυτοκινήτου. Κι αυτός δεν ήταν άλλος από τα άλογα…

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimediamtx Commons

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Φερούτσιο Λαμποργκίνι. Ο μηχανικός που έφτιαχνε τρακτέρ και δημιούργησε ένα σούπερ αυτοκίνητο, για να τη «σπάσει» στη Φερράρι. Η περίοδος που ήταν φυλακισμένος στη Ρόδο