Τζάμπο. Η ζωή του τεράστιου ελέφαντα, που έγινε έκθεμα και παράσταση σε τσίρκο. Ο μυστηριώδης θάνατος σε σύγκρουση με τρένο

Λέγεται ότι ήταν πηγή έμπνευσης για το παιδικό βιβλίο της Έλεν Άμπερσον και του Άρολντ  Περλ με τίτλο «Ντάμπο, ο ιπτάμενος ελέφαντας».

Ονομαζόταν Τζάμπο και ήταν το πιο διάσημο ζώο του περασμένου αιώνα. Εκατομμύρια επισκέπτες είδαν από κοντά τον γιγαντιαίο ελέφαντα, ο οποίος έζησε στον ζωολογικό κήπο του Λονδίνου.

‘Ελεγαν ότι ήταν ο μεγαλύτερος ελέφαντας στον κόσμο και γράφτηκαν πολλά βιβλία για τη ζωή του.

Αιχμαλωτίστηκε σε μικρή ηλικία, έγινε έκθεμα σε ζωολογικό κήπο και είχε τραγικό τέλος.

Είχε γεννηθεί το 1860 στα σύνορα του Σουδάν και της Αιθιοπίας. Όταν ήταν δύο χρόνων κυνηγοί σκότωσαν τη μητέρα του και ο Τζάμπο αιχμαλωτίστηκε. Στη συνέχεια τον πούλησαν σε έναν ιταλό ζωέμπορα , ονόματι Λορέντζο Καζανόβα, ο οποίος εμπορευόταν στην Ευρώπη ζώα από την Αφρική. Έως τα πέντε του χρόνια έζησε σε έναν ζωολογικό κήπο στο Παρίσι, όπου τον ονόμασαν Τζάμπο, επειδή ήταν μεγαλόσωμος.

Τότε, ακόμη τα αφρικανικά ζώα ήταν άγνωστα στους Ευρωπαίους, οι οποίοι συνέρρεαν στους ζωολογικούς κήπους για να τα δουν από κοντά.

Οι ελέφαντες της Αφρικής ήταν μεγαλύτεροι από της Ασίας και πιο περιζήτητοι. Λίγο αργότερα, μεταφέρθηκε στο Λονδίνο και τον πήρε υπό την προστασία του ο 30χρονος Μάθιου Σκοτ, με τον οποίο απέκτησε έναν ισχυρό δεσμό.

Ο Σκοτ του έδινε να πιει ουίσκι και μπύρα και κοιμόταν μαζί του για να μη νοιώθει μόνος του. Σε λίγο καιρό ο Τζάμπο είχε ύψος 1,5 μέτρα και ζύγιζε πέντε τόνους. Ο Σκοτ οργάνωσε βόλτες με τον ελέφαντα για παιδιά, τα οποία τον επισκέπτονταν και ανέβαιναν στην πλάτη του. Ανάμεσα τους και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ και ο Θεόδωρος Ρούσβελτ, που ως παιδιά είχαν επισκεφθεί τον Τζάμπο, στον ζωολογικό κήπο του Λονδίνου.

Ωστόσο, ο Τζάμπο ήταν δυστυχισμένος. Χτυπούσε με δύναμη πάνω στους τοίχους του κλουβιού του και διέλυσε τους χαυλιόδοντές του. Οι φύλακες πίστευαν ότι αγρίευε και φοβόντουσαν ότι πλέον ήταν απειλή για τους ανθρώπους. O επικεφαλής του ζωολογικού κήπου πρότεινε να τον πυροβολήσουν. Για καλή του τύχη, το τσίρκο Barnum & Bailey πρότεινε να τον αγοράσει για 2.000 δολάρια.

Χιλιάδες Λονδρέζοι ήταν αντίθετοι με την απόφαση του Ζωολογικού Κήπου και έστελναν γράμματα στη Βασίλισσα Βικτώρια να εμποδίσει την πώληση του Τζάμπο. Ωστόσο, η συμφωνία είχε κλείσει και παρά τις αντιρρήσεις τους, το τσίρκο απέκτησε τον ελέφαντα και προσέλαβε τον Σκοτ για να τον προσέχει.

Ο Τζάμπο στην Αμερική

Τον μετέφεραν στη Νέα Υόρκη με πλοίο και επειδή το ταξίδι του προκάλεσε ναυτία, του έδιναν τεράστιες ποσότητες αλκοόλ για να ηρεμήσει. Στη συνέχεια τον παρουσίαζαν ως τον μεγαλύτερο ελέφαντα στον κόσμο με ύψος 4 μέτρα, στο Madison Square Gardens στο Μανχάταν.

Πράγματι ο Τζάμπο ήταν μεγάλος για την ηλικία του και θα ψήλωνε περισσότερο, καθώς οι ελέφαντες αναπτύσσονται μέχρι τα 40 τους χρόνια.  Στο «Madison Square Garden», επικράτησε παροξυσμός. Μέσα σε τρεις εβδομάδες περισσότεροι από 30.000 άνθρωποι τον είδαν από κοντά και το τσίρκο έκανε σε αυτό το διάστημα απόσβεση των χρημάτων που είχε δαπανήσει για την απόκτηση του.

 Μέχρι τα 24 του χρόνια, ο Τζάμπο ήταν το πιο κερδοφόρο έκθεμα του τσίρκου.

Ο θάνατος του Τζάμπο

Το 1885 το τσίρκο έκανε περιοδεία στη Βόρεια Αμερική και τα ζώα εμφανίστηκαν στο Οντάριο. Τότε, μετά την παράσταση, τα ζώα επέστρεφαν στο βαγόνι τους.

Για να φτάσουν εκεί έπρεπε να διασχίσουν μερικά μέτρα από τις ράγες του τρένου.

Καθώς ο Τζάμπο βάδιζε στον σιδηρόδρομο, ένα τρένο εμφανίστηκε από του πουθενά και έπεσε με μεγάλη ταχύτητα πάνω του, με αποτέλεσμα να τον σκοτώσει. Η είδηση του θανάτου του συγκλόνισε τον κόσμο.

Η είδηση του θανάτου του συγκλόνισε τον κόσμο. Εφημερίδες της Ευρώπης και της Αμερικής έγραψαν για το ξαφνικό τέλος του διασημότερου ζώου της εποχής και η συγκίνηση για το χαμό του ήταν πρωτοφανής.

Μάλιστα, το τσίρκο Barnum & Bailey βρήκε νέο τρόπο για να επωφεληθεί από τον θάνατό του. Εφόσον δεν μπορούσαν να εκθέτουν το ζώο ξεκίνησαν να εκθέτουν τον σκελετό του! Είχε ύψος 3,23 μέτρα.

Αργότερα, τον δώρισαν στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Νέας Υόρκης και σύμφωνα με την έρευνα επιστημόνων η άγρια συμπεριφορά του οφειλόταν στους τρομερούς πονόδοντους από τους οποίους υπέφερε το ζώο καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Σε βιβλίο που δημοσιεύτηκε το 2014, o συγγραφέας, Τζον Σάδερλαντ, υποστήριξε ότι ο θάνατος του ζώου ήταν σχεδιασμένος. Η θεωρία του ήταν ότι προτιμήθηκε μια θεαματική έξοδος παρά η απελευθέρωση του. Μάλιστα άφησε να εννοηθεί ότι ο φρουρός του Σκοτ ήταν σε γνώση και ότι εκείνη την μοιραία νύχτα, κράτησε τον ελέφαντα πολύ πίσω από τα άλλα ζώα και του επέτρεψε να προχωρήσει μόνο όταν τα υπόλοιπα πέρασαν ασφαλώς τις ράγες.

Αναφέρεται ότι ο Σκοτ μετά την απώλεια του ελέφαντα έμεινε κοντά του όλη τη νύχτα και τον φρουρούσε. Αναφέρουν ότι έκλαιγε συνέχεια και προσπαθούσε να διώξει τους κυνηγούς σουβενίρ, που έκοψαν κομμάτια αυτιών και νυχιών για να τα διαμορφώσουν αργότερα σε σταχτοδοχεία.

Σύμφωνα με τις αναφορές της εποχής, ο Σκοτ φέρεται να έζησε καταθλιπτικά και στα πρόθυρα της τρέλας τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Τις τελευταίες ημέρες οι μαρτυρίες έκαναν λόγο για έναν άνθρωπο που μιλούσε απελπισμένα σε ένα φανταστικό Jumbo, ικετεύοντας συγχώρεση από τον ελέφαντα.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimediamtx Commons

Διαβάστε στη “ΜτΧ”:«Ντάμπο το ελεφαντάκι». Το θηλαστικό που θα γινόταν εξώφυλλο στο ΤΙΜΕ, αν δεν γινόταν η επίθεση στο Περλ Χάρμπορ. Απέφερε κέρδη 2,5 εκατομμυρίων