Η ζωή της θρυλικής Nico από τους Velvet Underground. Έκανε παιδί με τον Αλέν Ντελόν που δεν το αναγνώρισε ποτέ. Ήταν φιλοναζί και ρατσίστρια. Η σχέση με τον Μόρισον και ο ξαφνικός θάνατος

Συνεργάστηκε με κορυφαίους μουσικούς της εποχής της και ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες που μεγαλούργησαν τις επόμενες δεκαετίες στη ροκ σκηνή.

Η Nico, η γυναικεία φωνή των “Velvet Underground”, είχε μια πολυτάραχη ζωή κι έναν απροσδόκητο θάνατο.

Το πραγματικό της όνομα ήταν Christa Päffgen.

Γεννήθηκε στην Κολονία το 1940. Εγκατέλειψε όμως την πόλη όταν ήταν δύο χρονών. Μαζί με τη μητέρα και τον παππού της έφυγαν για να γλυτώσουν από τους βομβαρδισμούς. Ο πατέρας της πέθανε στον πόλεμο.

Λίγα χρόνια αργότερα εγκαταστάθηκε μαζί με τη μητέρα της στο Βερολίνο όπου συνέχισε το σχολείο μέχρι τα 13.

Ήταν όμορφη, ψηλή με δέρμα ”πορσελάνη” και δεν άργησε να γίνει μοντέλο.

Έχει ακουστεί ότι στα 15 της κι ενώ εργαζόταν για την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, ένας Αμερικανός λοχίας την βίασε. Λέγεται επίσης ότι ο λοχίας πέρασε στρατοδικείο και καταδικάστηκε σε θάνατο. Ιστορίες που δεν έχουν επιβεβαιωθεί ούτε και διαψευστεί.

Ένα χρόνο αργότερα η νεαρή Christa γνωρίζει σε επίδειξη μόδας τον φωτογράφο Herbert Tobias. O Tobias της έδωσε το όνομα Nico, εξαιτίας του φίλου του, ελληνοαιγύπτιου σκηνοθέτη Νίκου Παπατάκη.

Μετά από λίγο καιρό η Nico μετακομίζει στο Παρίσι όπου ποζάρει στους φωτογραφικούς φακούς του Vogue, του Elle και άλλων γνωστών περιοδικών μόδας.

Σε ηλικία 17 χρόνων προσλαμβάνεται απο τον οίκο Coco Chanel για την προώθηση των προϊόντων, αλλά εγκαταλείπει τη δουλειά και φεύγει για Νέα Υόρκη.

Η Nico αρχίζει να εμφανίζεται στην οθόνη, αρχικά σε διαφημίσεις και στη συνέχεια σε ταινίες, παίζοντας μικρούς ρόλους. Μία από αυτές ήταν η διάσημη Dolce Vita του Φελίνι.

Παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής.

Το 1962 που έχει σχέση με τον Αλέν Ντελόν και κάνει έναν γιο, τον Christian Aaron, που τον αποκαλεί Ari.

Ο Ντελόν o οποίος παράλληλα είχε σχέση με τη Ρόμι Σνάιντερ, αρνείται την πατρότητα. Όμως οι γονείς του διάσημου ηθοποιού αναλαμβάνουν την ανατροφή του μικρού Ari και τελικά τον υιοθετούν δίνοντας του το επώνυμο Boulogne.

Το ξεκίνημα στο τραγούδι

Το ντεμπούτο της Nico ως τραγουδίστρια έγινε το 1963 σε ένα κλαμπ της Νέας Υόρκης, αλλά ο δρόμος για τη δισκογραφία άνοιξε όταν γνώρισε τον τότε κιθαρίστα και συνιδρυτή των Rolling Stones Μπράιν Τζόουνς με τον οποίο ηχογράφησε το πρώτο της single, την παραγωγή του οποίου έκανε ο Jimi Page των Led Zeppelin.

Εκείνη την εποχή η Nico γνωρίζει τον Αντι Γουόρχολ ο οποίος γοητεύεται από το όμορφο κορίτσι.

Tην αξιοποιεί στην ταινία Chelsea Girls, ενώ παράλληλα κι αφού έχει αναλάβει το management των Velvet Underground, προτείνει τη συνεργασία της Nico με το γκρουπ.

Το πρώτο τους άλμπουμ κυκλοφόρησε με το όνομά της Nico στο εξώφυλλο.

Το The Velvet Underground & Nico βρίσκεται στην 13η θέση του καταλόγου με τα 500 καλύτερα Άλμπουμ όλων των εποχών του Rolling Stone.

Προσωπικές και μουσικές διαφορές μεταξύ της Nico και των μελών της μπάντας οδήγησαν στο “διαζύγιο”, αλλά η σχέση κράτησε για τα επόμενα χρόνια κατά τα οποία, τα μέλη της μπάντας Lou Reed kai John Cale συμμετείχαν στις δημιουργίες της.

Η γνωριμία και η σχέση που δημιούργησε με τον Jim Morrison τη βοήθησε στο να γράψει τραγούδια, όπως την ενθάρρυνε ο τραγουδιστής των Doors.

Tο 1969 κυκλοφόρησε τον δίσκο το Marble Index που έμεινε στην ιστορία.

Στο δίσκο η Νίκο παίζει αρμόνιο, όργανο που υιοθέτησε για το υπόλοιπο της καριέρας της και ο John Cale μια σειρά από λαϊκά και κλασικά όργανα.

Μόνης της έδινε συναυλίες σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, αλλά το 1972 επανενώθηκε στη σκηνή με τους Lou Reed και John Cale για μία συναυλία στο Bataclan.

Τα επόμενα χρόνια η nico παίζει σε ταινίες, γράφει δίσκους και δίνει συναυλίες σε Ευρώπη, Ασία και Αμερική.

Η  τελευταία ηχογράφηση στο στούντιο ήταν ένα ντουέτο με τον Marc Almond, σχεδόν ένα μηνα πριν από το θάνατό της.

Τα ναρκωτικά και ο ξαφνικός θάνατος

Για πάνω από 15 χρόνια η Νίκο ήταν τοξικομανής και μάλιστα είχε παρασύρει και τον γιο της, αλλά λίγο πριν πεθάνει άρχισε πρόγραμμα μεθαδόνης και παράλληλα ακολουθούσε μια υγιεινή ζωή προσέχοντας τη διατροφή της και κάνοντας ποδήλατο.

Στις 18 Ιουλίου 1988, η Νίκο ενώ βρισκόταν στην Ίμπιζα με τον γιo της, την ώρα που έκανε βόλτα με το ποδήλατό, έπαθε καρδιακή προσβολή, έπεσε και χτύπησε το κεφάλι της.

Πέθανε λίγες ώρες αργότερα από εγκεφαλική αιμορραγία.

Η σκοτεινή πλευρά

Φίλοι και συνεργάτες χαρακτηρίζουν τη Νico ρατσίστρια.

O Αμερικανός δημοσιογράφος και φίλος της Danny Fields περιγράφει τη φιλοναζιστική συμπεριφορά της και αναφέρει ένα περιστατικό όπου η Νίκο επιτέθηκε σε μια τραγουδίστρια- μιγάδα που βρισκόταν στην ίδια παρέα μουσικών.

Ίσως ήταν μεθυσμένη, λέει ο Fields, αλλά πήρε ένα ποτήρι κρασιού, το έσπασε  και φωνάζοντας “μισώ τους μαύρους” το κόλλησε στο μάτι της κοπέλας, χωρίς ευτυχώς να την τραυματίσει σοβαρά.

Κατά τη διάρκεια συναυλίας στο Βερολίνο η Νίκο προκάλεσε την οργή του κοινού όταν τραγούδησε τον εθνικό ύπνο της Γερμανίας περιλαμβάνοντας κι έναν στίχο που είχε απαγορευθεί από το 1945.

H Nico μπορεί να μην έγινε τόσο γνωστή όσο άλλοι τραγουδοποιοί της εποχής, πολλοί καλλιτέχνες ωστόσο αναφέρουν ότι επηρεάστηκαν από τη μουσική της, όπως η Patti Smith, o Morrisey, η Bjork και άλλοι.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Flickr

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η γυναίκα που πυροβόλησε τον Άντι Γουόρχολ για να τον εκδικηθεί. Τα όργια, οι αυτοκτονίες, η πίστη στον Θεό και ο περίεργος θάνατος μετά από εγχείρηση ρουτίνας