Η υπερπαραγωγή του Χόλυγουντ με το αντίγραφο των Αέρηδων της Αθήνας. Κόνερι και Κέιν τη θεωρούσαν την καλύτερη ταινία τους

του συνεργάτη ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Το 1975 κυκλοφόρησε η ταινία «Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς» σε σκηνοθεσία του Τζον Χιούστον και πρωταγωνιστές τους Σον Κόνερι και Μάικλ Κέιν.

Πρόκειται για κινηματογραφική μεταφορά διηγήματος του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ που αφηγείται τη φανταστική ιστορία δύο απόστρατων υπαξιωματικών στην Ινδία τη δεκαετία του 1880 όταν ήταν υπό βρετανική κυριαρχία.

Αποφασίζουν να γίνουν ηγεμόνες του Καφιριστάν, μια περιοχή πέρα από τη Βόρεια Ινδία, όπου κανένας Ευρωπαίος δεν την είχε επισκεφθεί μετά τον Μέγα Αλέξανδρο.

Η ταινία που ήταν εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία κάνει πολλές αναφορές στην αρχαία Ελλάδα. Το κεντρικό σκηνικό της, που υποτίθεται ότι είναι μία πόλη που ίδρυσε ο Αλέξανδρος, περιλαμβάνει αντίγραφα από τους κίονες του Παρθενώνα, ελληνικά αγάλματα, τοιχογραφίες από το Ακρωτήρι της Θήρας αλλά και ένα ωραίο αντίγραφο του Ωρολογίου του Κυρρήστου («Αέρηδες») σε κανονικό μέγεθος! Τόσο ο Κόνερι όσο και ο Κέιν θεωρούσαν ότι ήταν η καλύτερη τους ταινία.

 Δύο τυχοδιώκτες στο Καφιριστάν

Όταν ο Ντάνιελ Ντράβοτ (Σον Κόνερι) και ο Πίτσι Κάρναχαν (Μάικλ Κέιν) αποστρατεύονται από τον βρετανικό στράτευμα στην Ινδία του 1880, αντί να γυρίσουν πίσω στην Αγγλία αποφασίζουν να καταλάβουν το Καφιριστάν, μία περιοχή στα βόρεια της Ινδίας, που κανένας Ευρωπαίος δεν την είχε επισκεφθεί μετά τον Μέγα Αλέξανδρο.

Είναι φιλόδοξοι και αδίστακτοι

Εκβιάζουν έναν τοπικό Ινδό άρχοντα και του αποσπούν χρήματα με τα οποία αγοράζουν είκοσι πολεμικά τουφέκια. Σκοπεύουν να τα δώσουν σε μισθοφόρους που θα χρησιμοποιήσουν για να καταλάβουν για λογαριασμό τους τα χωριά στο Καφιριστάν. Ενώ ταξιδεύουν προς τα εκεί, αντιμετωπίζουν πολλές προκλήσεις και κινδύνους στα ψηλά βουνά συμπεριλαμβανομένης και μιας μεγάλης χιονοστιβάδας.

Τελικά φθάνουν σ’ ένα μικρό χωριό του Καφιριστάν όπου βρίσκουν έναν Ινδό που είχε υπηρετήσει στο βρετανικό στρατό και γνωρίζει αγγλικά. Αυτός γίνεται οδηγός και διερμηνέας των δύο Άγγλων.

Με τη βοήθειά του Ινδού στρατολογούν τους ντόπιους ως μισθοφόρους και τους εκπαιδεύουν να χρησιμοποιούν τα τουφέκια. Σύντομα κατακτούν το ένα χωριό μετά το άλλο.

Κατά τη διάρκεια μιας μάχης, ο Ντάνιελ χτυπιέται από ένα βέλος που φαίνεται να βγαίνει από το στήθος του. Στην πραγματικότητα δεν έπαθε το παραμικρό, αφού το βέλος τρύπησε την τελαμώνα με τα πυρομαχικά του.

Οι ντόπιοι το εκλαμβάνουν ως σημάδι ότι είναι θεός και αρχίζουν να τον λατρεύουν ως το γιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου («Σεγκούντα»), ο οποίος επέστρεψε μετά από δύο χιλιάδες διακόσια χρόνια για να κυβερνήσει ξανά το Καφιριστάν!

Αυτό το εκμεταλλεύονται οι Ντάνιελ και Πίτσι για να εδραιώσουν την εξουσία τους.

“Αλεξάνδρεια του Καφιριστάν”

Στο Καφιριστάν υπάρχει μία πόλη που ίδρυσε ο Αλέξανδρος και πήρε το όνομά του. Ο αρχιερέας που κατοικοεδρεύει εκεί ως ένδειξη θαυμασμού προς τον «γιο του Αλέξανδρου» φορά στον Ντάνιελ το «στέμμα του Αλέξανδρου». Επιπλέον, του δίνει τα αμύθητα πλούτη που άφησε στην πόλη ο στρατηλάτης πριν φύγει για να συνεχίσει την εκστρατεία του.

Ο Ντάνιελ αρχίζει σιγά-σιγά να πιστεύει ότι είναι πράγματι γιος του Αλέξανδρου και τον μιμείται. Αντί να ακούσει το φίλο του και να γυρίσουν ζάμπλουτοι στην Αγγλία αποφασίζει να μείνει στο Καφιριστάν. Εκδίδει βασιλικά διατάγματα και δικάζει τους ντόπιους.

Θέλει να παντρευτεί και μία ωραία ντόπια με το όνομα Ρωξάνη και έτσι να συνεχιστεί η «δυναστεία του Αλέξανδρου».

Όπως είχε κάνει και ο Μέγας Αλέξανδρος με τους δικούς του φίλους του, ζητά από τον Πίτσι να τον προσκυνά όπως οι ντόπιοι. Αυτός θυμώνει και λέει στον Ντάνιελ ότι θα πάρει το μερίδιο του από τα πλούτη και θα φύγει. Όμως πείθεται να μείνει για το γάμο του Ντάνιελ με τη Ρωξάνη.

Το “μοιραίο” δάγκωμα

Στη διάρκεια της τελετής, η Ρωξάνη δαγκώνει τον Ντάνιελ στο μάγουλο τόσο δυνατά που αιμορραγεί.

Το ρόλο της Ρωξάνης ερμηνεύει η γυναίκα του Μάικλ Κέιν, Σακίρα Μπανκς

Ο αρχιερέας και οι ιερείς συνειδητοποιούν ότι αφού ο Ντάνιελ αιμορραγεί είναι άνθρωπος, όχι θεός, και ότι τους είχε εξαπατήσει. Αρχίζουν να φωνάζουν στο κόσμο να λιντσάρει τους ξένους.

Ο Ντάνιελ και ο Πίτσι προσπαθούν να διαφύγουν από τον μαινόμενο πλήθος. Μετά από μία άγρια μάχη στη διάρκεια της οποίας σκοτώνονται οι είκοσι τυφεκιοφόροι σωματοφύλακές τους καθώς και ο Ινδός διερμηνέας, το πλήθος τους συλλαμβάνει.

Ο αρχιερέας αναγκάζει τον Ντάνιελ να περπατήσει σε μια σχοινένια γέφυρα που είχε κατασκευάσει ως «βασιλιάς του Καφιριστάν». Ένας ντόπιος κόβει τα σχοινιά και ο Ντάνιελ με γενναιότητα πέφτει στο κενό και σκοτώνεται.

Ο Πίτσι σταυρώνεται. Την άλλη μέρα έχει τραύματα σε όλο του το σώμα αλλά είναι ακόμη ζωντανός. Οι ντόπιοι τον απελευθερώνουν και επιστρέφει στην Ινδία σε άθλια κατάσταση ζητιανεύοντας για να επιβιώσει.

Η ταινία κλείνει με τον Πίτσι να επισκέπτεται τον Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, που ήταν δημοσιογράφος σε αγγλόφωνη εφημερίδα της Ινδίας, αφήνοντας του ένα σάκο που περιέχει το κρανίο του Ντάνιελ φορώντας ακόμα το στέμμα του Μεγάλου Αλέξανδρου.

Ωρολόγιο του Κυρρήστου

Στην ταινία υπάρχουν πολλές αναφορές στην αρχαία Ελλάδα. Μεγάλο μέρος της διαδραματίζεται στη φανταστική πόλη του Καφιριστάν που υποτίθεται ότι ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος. Στο σκηνικό βλέπουμε αντίγραφα από τους κίονες του Παρθενώνα, ελληνικά αγάλματα, και τοιχογραφίες από το προϊστορικό οικισμό στο Ακρωτήρι της Θήρας.

Όμως αυτό που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι ένα ωραίο αντίγραφο σε κανονικό μέγεθος του Ωρολογίου του Κυρρήστου.

Πρόκειται για το οκταγωνικό μαρμάρινο κτήριο, όπου στις ισάριθμες μετόπες του φέρονται ανάγλυφοι οι οκτώ κύριοι άνεμοι, εξού και η λαϊκή του ονομασία «Αέρηδες».  Ανεγέρθηκε τον 1ο αιώνα π. Χ. κοντά στη Ρωμαϊκή Αγορά της Αθήνα από τον αστρονόμο Ανδρόνικο από την Κύρρο της Μακεδονίας ή της Συρίας.

Στην ταινία δεν διευκρινίζεται ποιος είναι ο ρόλος του κτηρίου. Φαίνεται ότι είναι το σημαντικότερο της πόλης αφού εκεί βρίσκεται το θησαυροφυλάκιο του Αλέξανδρου και διανυκτερεύει η Ρωξάνη πριν από το γάμο της με τον Ντάνιελ.

Για τους Αέρηδες της Πλάκας διαβάστε εδώ

Δεν είναι γνωστό τι έχει απογίνει το αντίγραφο του Ωρολογίου του Κυρρήστου. Αν και η ταινία ήταν παραγωγή της Εταιρείας «Κολούμπια» στο Χόλυγουντ, οι σκηνές με την πόλη του Αλέξανδρου γυρίστηκαν στο Μαρόκο.

Ίσως το αντίγραφο των Αέρηδων να βρίσκεται ακόμη εκεί.