Η βασανιστική εκτέλεση των προδοτών του στέμματος στην Αγγλία. Τους κρέμαγαν, τους αποκολλούσαν τα άκρα και τους τεμάχιζαν

του συνεργάτη ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Μέχρι και τις αρχές του 19^ου αιώνα όσοι άνδρες καταδικάζονταν στη Μεγάλη Βρετανία για εσχάτη προδοσία εκτελούνταν με το πιο φριχτό τρόπο.

Υπήρχαν τρία στάδια στην εκτέλεση και είχαν σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να κάνουν τον μελλοθάνατο να υποφέρει για πολύ ώρα. Διάφορες πηγές αναφέρουν τη σειρά της τιμωρίας διαφορετικά, αλλά η εκτέλεση του μελλοθανάτου είχε τρία βάναυσα στάδια:

Απαγχονισμός, τράβηγμα και σπάσιμο των άκρων και ξεκοίλιασμα.

Αρχικά κρεμούσαν τον μελλοθάνατο από το λαιμό. Όμως, αυτό δεν είχε στόχο τη θανάτωσή του αφού οι δήμιοι έκοβαν το σκοινί λίγο πριν πεθάνει.

Στη συνέχεια έδεναν τα άκρα του σε ένα πλαίσιο και ένα άλογο ή δύο άλογα και τα τραβούσαν μέχρι που τα αποκολλούσαν. Σε σπάνιες περιπτώσεις χρησιμοποιούσαν ακόμη και τέσσερα άλογα στη διαδικασία.

Τότε ακολουθούσε το τελευταίο και πιο απάνθρωπο στάδιο της εκτέλεσης.

Το ξεκοίλιασμα

Έκοβαν τα γεννητικά όργανα του μελλοθανάτου και τα έκαιγαν μπροστά του. Ταυτόχρονα τον ξεκοίλιαζαν και αφαιρούσαν τα έντερά του τα οποία επίσης έκαιγαν. Μέχρι και το στάδιο που οι δήμιοι άνοιγαν την κοιλιά του μελλοθανάτου αυτός ήταν ακόμη ζωντανός.

Όταν ήταν πια νεκρός οι δήμιοι έκοβαν το κεφάλι του και στη συνέχεια τεμάχιζαν σε τέσσερα τμήματα το πτώμα του. Αυτά στέλνονταν σε διάφορες πόλεις της Αγγλίας όπου τοποθετούνταν σε κεντρικά σημεία ως προειδοποίηση σε άλλους που μπορεί να σκέφτονταν να συνωμοτήσουν εναντίον του βασιλιά.

Το κεφάλι τοποθετούνταν σε κοντάρι πάνω στη Γέφυρα του Λονδίνου

Επιείκεια και μένος του βασιλιά

Σε σπάνιες περιπτώσεις που ο βασιλιάς της Αγγλίας ήθελε να δείξει επιείκεια στο μελλοθάνατο έστελνε κρυφά μήνυμα στους δήμιους να βεβαιωθούν ότι είχε πεθάνει στην αγχόνη πριν προχωρήσουν στα άλλα στάδια της εκτέλεσης.

Αν ο βασιλιάς είχε μένος για τον μελλοθάνατο κανόνιζε το μαρτύριο και ο πόνος του να παραταθεί.

Μία τέτοια περίπτωση ήταν ο Γουίλιαμ Γουάλας (“Μπρέιβχαρτ”) ο Σκωτσέζος ήρωας που οι  Άγγλοι καταδίκασαν ως προδότη. Η εκτέλεσή του θεωρείται ως η πιο φριχτή που έγινε ποτέ στην Αγγλία.

Γουίλιαμ Γουάλας

Το 1305 ο επικεφαλής της σκωτσέζικης αντίστασης εναντίον των Άγγλων κατακτητών και του βασιλιά τους Εδουάρδου Α΄  συνελήφθη κατόπιν προδοσίας. Στη δίκη του στο Λονδίνο δεν είχε υπεράσπιση και το μόνο που πρόλαβε να πει όταν βγήκε η απόφαση που τον καταδίκασε σε θάνατο για προδοσία ήταν:

«Δεν είμαι προδότης, γιατί δεν οφείλω πίστη σε αυτόν (Εδουάρδο Α’). Δεν είναι βασιλιάς μου»

Ο Εδουάρδος έτρεφε ιδιαίτερο μένος για τον Γουάλας. Για το λόγο αυτό οι δήμιοι ήταν προσεκτικοί να τον κάνουν να υποφέρει όσο το δυνατόν περισσότερο στα διάφορα στάδια της εκτέλεσής του. Λέγεται ότι ήταν τόσο ικανοί που όταν αφαιρούσαν τα έντερά του ο Γουάλας ακόμη ανέπνεε. Ξεψύχησε μόνο όταν του έβγαλαν την καρδιά.

Στη συνέχεια τα διαμελισμένα κομμάτια της σορού του στάλθηκαν σε διάφορες αγγλικές πόλεις στο βορρά κοντά στη Σκωτία, ενώ το κεφάλι του τοποθετήθηκε στη Γέφυρα του Λονδίνου.

Η σκηνή της εκτέλεσης του Γουίλιαμ Γουάλας όπως απεικονίστηκε στην ταινία “Braveheart” (1995) του Μελ Γκίμπσον παραλείπει ένα σημαντικό στοιχείο που την κάνει ακόμη πιο φριχτή απ’ ότι δείχνει η ταινία.

Πριν από την εκτέλεση, τα πόδια του Γουάλας δέθηκαν πίσω από δύο άλογα που τον έσερναν γυμνό για περίπου οκτώ χιλιόμετρα μέχρι τον τόπο όπου θα εκτελούνταν. Σε όλη τη διάρκεια αυτής της μεγάλης διαδρομής οι Άγγλοι πετούσαν πάνω του κόπρανα και σάπια λάχανα.

Η τελευταία εκτέλεση

Ο φριχτός τρόπος εκτέλεσης καταδικασμένων σε θάνατο για προδοσία στη Βρετανία συνεχίστηκε μέχρι και τις αρχές του 19^ου αιώνα.

Ο τελευταίος που εκτελέστηκε με αυτό τον τρόπο ήταν ο Έντουαρντ Μάρκους Ντέσπαρντ ένας αξιωματικός του βρετανικού στρατού που κατηγορήθηκε ότι είχε οργανώσει απόπειρα δολοφονίας του βασιλιά Γεωργίου Γ΄.

Την εκτέλεσή του στο Λονδίνο παρακολούθησε ένα τεράστιο πλήθος 20.000 ατόμων. Η όλη η διαδικασία είχε τα χαρακτηριστικά δημοσίου θεάματος όπως στα αμφιθέατρα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας όπου ο κόσμος διασκέδαζε βλέποντας ανθρώπους να πεθαίνουν με φριχτό τρόπο.

Μάλιστα πολλοί εργοδότες είχαν δώσει άδεια στους εργαζομένους για να πάνε στην εκτέλεση του Ντέσπαρντ.

Αξίζει να επισημανθεί η τιμωρία αυτή προορίζονταν αποκλειστικά για άνδρες. Όσες γυναίκες καταδικάζονταν στην Αγγλία για προδοσία μέχρι και τον 16^ο αιώνα καίγονταν ζωντανές και αργότερα απαγχονίζονταν.

Δείτε εδώ τη σκηνή της εκτέλεσης του Γουίλιαμ Γουάλας όπως απεικονίστηκε στην ταινία “Braveheart” (1995) του Μελ Γκίμπσον.