Η τραγωδία της ΕΜΑΚ. Προσπαθούσαν να εντοπίσουν αγνοούμενο ψαρά και πνίγηκαν. Ανάμεσα στα θύματα και ο πρωτεργάτης της Μονάδας

21 Μαΐου 1996. Τέσσερις άνδρες της Ειδικής Μονάδας Αντιμετώπισης Καταστροφών (ΕΜΑΚ) της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας ανέλαβαν να ερευνήσουν τον ποταμό Στρυμόνα, προκειμένου να εντοπίσουν έναν αγνοούμενο ψαρά από τη Θεσσαλονίκη. 

Μέσα σε λίγες ώρες η υπόθεση κατέληξε σε τραγωδία καθώς η βάρκα, στην οποία επέβαιναν, ανατράπηκε. Ο επικεφαλής της ομάδας ανασύρθηκε νεκρός. Μαζί του και δυο στρατιώτες που συμμετείχαν στην επιχείρηση.

Όλα ξεκίνησαν στις 19 Μαΐου, όταν στα νερά του Στρυμόνα, στο ύψος του 20ου χιλιομέτρου του δρόμου Σερρών – Θεσσαλονίκη, στη θέση Γέφυρα Στρυμονικού, χάθηκε ο 26χρονος Αλεξέι Λέτσκωφ, από τη Γεωργία.

Ο 26χρονος ψάρευε με πετονιά, όταν παρασύρθηκε από τα ορμητικά νερά, ενώ προσπαθούσε να ξεμπλέξει το αγκίστρι, σε μικρή απόσταση από τις όχθες.

Η τραγωδία της ΕΜΑΚ

Την επόμενη ημέρα, ομάδα της ΕΜΑΚ, υπό τον υποπυραγό Λεμονίδη, και τρεις στρατιώτες, επιβιβάστηκαν στη μοιραία βάρκα και άρχισαν τις έρευνες στον ποταμό.

Η πλαστική στρατιωτική βάρκα ανατράπηκε λίγη ώρα αργότερα, κοντά στο σημείο της γέφυρας του ποταμού, όπου σχηματίζεται καταρράκτης. Ο διοικητής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Σερρών, Σταύρος Βλάχος, ο οποίος βρέθηκε στο σημείο λίγα λεπτά μετά το δυστύχημα, δήλωσε στον Τύπο της εποχής:

“Το δυστύχημα οφείλεται στη δίνη του νερού. Η βάρκα βρέθηκε σε σημείο – παγίδα, όπου δεν φαίνεται ότι σχηματίζονται ρουφήχτρες και ισχυρά ρεύματα. Η βάρκα έπλεε ανεξέλεγκτη για κάποιο χρονικό διάστημα και οι επιβαίνοντες δεν μπορούσαν να απεγκλωβιστούν. Ανατράπηκε μόλις βρέθηκε να πλέει στον καταρράκτη που σχηματίζεται στον ποταμό. Στο ίδιο σημείο υπάρχουν και τσιμεντένια τοιχώματα”.

Οι τρεις πυροσβέστες και ο στρατιωτικός που συμμετείχαν στην επιχείρηση εντοπισμού κατάφεραν να βγουν σώοι στην ακτή ενώ σε απόσταση εκατό περίπου μέτρων από το σημείο, όπου είχε ανατραπεί η βάρκα, ανασύρθηκαν νεκροί ο υποπυραγός και άλλοι δύο στρατιώτες. Ο αγνοούμενος Γεωργιανός ψαράς δεν εντοπίστηκε.

Θρήνος στη Θεσσαλονίκη

Ο θάνατος εν ώρα υπηρεσίας του Γιάννη Λεμονίδη προκάλεσε συγκίνηση και οδύνη σε όλα τα κλιμάκια της Πυροσβεστικής αλλά και στην κοινή γνώμη της Θεσσαλονίκης.

Πατέρας δύο ανηλίκων παιδιών και αθλητής της άρσης βαρών, ο υποπυραγός μπήκε στο πυροσβεστικό σώμα το 1979. Το 1987 αποφοίτησε από τη Σχολή Ανθυποπυραγών και την ίδια χρονιά εντάχθηκε στην Ειδική Μονάδα Αντιμετώπισης Καταστροφών, στο Τμήμα Δασών.

Ήταν από τους πρωτεργάτες της ΕΜΑΚ στη Θεσσαλονίκη, η οποία είχε συσταθεί πρόσφατα με σχετικό προεδρικό διάταγμα. Πασίγνωστος για τη δράση του στη Βόρεια Ελλάδα, είχε τιμηθεί επανειλημμένα από δημοτικούς και κοινωνικούς φορείς.

Στο πανελλήνιο είχε γίνει γνωστός για την αυταπάρνηση με την οποία είχε αντιμετωπίσει, ο ίδιος και η ομάδα του, τη μεγάλη πυρκαγιά στο Άγιον Όρος, το καλοκαίρι του 1990.

Στρατιωτικές πηγές από την Αθήνα εξέτασαν το ενδεχόμενο το τραγικό δυστύχημα να προκλήθηκε όταν δύο δύτες, μέλη της ΕΜΑΚ, επιχείρησαν ύστερα από κατάδυσή τους στα νερά του Στρυμόνα, να επιβιβασθούν στη μοιραία πλαστική λέμβο. Ανέφεραν πως η βάρκα ανατράπηκε όταν βρέθηκε σε σημείο του ποταμού με ισχυρά ρεύματα.

Τη στιγμή εκείνη οι δύτες βρέθηκαν στην επιφάνεια ύστερα από κατάδυσή τους για τον εντοπισμό του νεαρού Γωργιανού. Στην προσπάθειά τος να πιαστούν από την άκρη της πλαστικής βάρκας, το μοιραίο σκάφος ανατράπηκε, τους παρέσυρε και τους οδήγησε στον θάνατο.