Η θεωρία ότι οι Κρεμαστοί Κήποι δεν βρίσκονταν στη Βαβυλώνα. Το θαύμα της αρχαιότητας αποδίδεται σε βασιλικό έρωτα

Οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας θεωρούνται ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου και πιστεύεται ότι βρίσκονταν κοντά στο βασιλικό παλάτι της Βαβυλώνας.

Το “θαύμα” έγκειται στο ότι αψηφούσαν τους νόμους της φύσης. Σε ένα γυμνό τοπίο, όπως το παλάτι, οι άνθρωποι κατάφεραν να δημιουργήσουν σκιερά δέντρα, πολύχρωμα λουλούδια, εύσαρκα φρούτα και κελαρυστές πηγές.

Η επικρατέστερη θεωρία για τη δημιουργία αυτού του “βοτανολογικού θαύματος” ευθύνεται ένας βασιλικός έρωτας.

Σύμφωνα με τον Βαβυλώνιο ελληνιστή ιερέα, Βηρωσσό, που έγραψε την ιστορία της αρχαίας πόλης στα ελληνικά, εμπνευστής των Κήπων ήταν ένας από τους ισχυρότερους βασιλιάδες της Βαβυλώνας, ο  Ναβουχοδονόσορ Β΄ ο Μέγας.

Για να ευχαριστήσει τη γυναίκα του και απόγονο της οικογένεια των Μήδων, Αμύτις, η οποία νοσταλγούσε τα καρποφόρα δάση της πατρίδας της, ο σύζυγός της δημιούργησε για χάρη της τους Κρεμαστούς Κήπους ανάμεσα στο 605 και 562 π.Χ..

Η Αμύτις ήθελε να τρώει τα φρούτα που έτρωγε στη γενέτειρα πόλη της και δεν ευδοκιμούσαν στην Βαβυλώνα. Γι’ αυτό και στο μυθικό βοτανικό κήπο καλλιεργούνταν πολλά και διαφορετικά δέντρα.

Άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι οι κήποι χτίστηκαν από τη βασίλισσα των Ασσυρίων, Σεμίραμι, γύρω στο 810 π.Χ..

Πως ήταν οι θρυλικοί Κήποι;

Οι Κρεμαστοί Κήποι περιγράφηκαν λεπτομερώς από πολλούς κλασικούς συγγραφείς. Άλλοι έγραψαν πως ήταν χτισμένοι πάνω σε θολωτές βεράντες και πέτρινα μπαλκόνια, στα οποία τοποθέτησαν διάφορα υλικά, προκειμένου το νερό άρδευσης να μην ξεχειλίζει από τις βεράντες.

Άλλοι περιέγραψαν πως οι Κρεμαστοί Κήποι χτίστηκαν σε ημικυκλικό σχήμα πάνω σε έναν πολυεπίπεδο, τεχνητό λόφο ύψους 25 μέτρων. Στη βάση του υπήρχε μία τεράστια δεξαμενή νερού, σαν τη σημερινή πισίνα, που τροφοδοτούνταν με νερό από μικρά ρυάκια που έρρεαν δίπλα και χρησίμευε για το πότισμα του κήπου.

Ο σπουδαίος Έλληνας γεωγράφος και φιλόσοφος, Στράβων, ο οποίος ανέφερε στα γραπτά του πως οι κήποι ποτίζονταν με νερό από τον γειτονικό Ευφράτη, έγραψε:

Στην πλευρά των σκαλοπατιών υπάρχουν μηχανές ύδατος, με τη βοήθεια των οποίων τα πρόσωπα, που διορίζονται ρητώς για το σκοπό αυτό, είναι συνεχώς απασχολημένα στην αύξηση του ύδατος από τον Ευφράτη στον κήπο…

Ο αρχαίος ιστορικός, Διόδωρος ο Σικελιώτης, έγραψε ότι οι πολυεπίπεδοι κήποι στηρίζονταν σε μια σύνθετη κατασκευή από χοντρούς τούβλινους τοίχους, πέτρινα υποστυλώματα και δοκούς από κορμούς φοινικόδεντρων σε πυκνή διάταξη. Για να στεγανοποιηθούν οι δοκοί, καλύπτονταν με πλέγματα από καλάμια και πίσσα.

Η θεωρία ότι δεν βρίσκονταν στη Βαβυλώνα

Οι Κήποι, ωστόσο, είναι το μόνο από τα θαύματα που δεν έχει αφήσει ίχνη. Παρά τις μεγάλης κλίμακας ανασκαφές που έχουν γίνει στη Βαβυλώνα, δεν βρέθηκε κάποια κατασκευή που να ταιριάζει στις περιγραφές των συγγραφέων της ελληνιστικής περιόδου.

Πρόσφατη θεωρία ήρθε να αλλάξει εντελώς τα μέχρι τώρα δεδομένα καθώς συμπεραίνει ότι οι περίφημοι Κρεμαστοί Κήποι δεν βρίσκονταν στη Βαβυλώνα, αλλά στη Νινευή, την πρωτεύουσα της Ασσυρίας!

Τη συγκεκριμένη θεωρία διατύπωσε πρώτη στο βιβλίο της η ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Στέφανι Ντάλεϊ. Υποστήριξε ότι οι κήποι δημιουργήθηκαν ύστερα από εντολή του βασιλιά της Ασσυρίας, Σενναχειρείμ, το 705 π.Χ..

Η έρευνά της ξεκίνησε όταν εντόπισε ένα ανάγλυφο από το παλάτι του βασιλιά, στο οποίο διακρίνονται να φύονται δέντρα πάνω σε μία στεγασμένη στοά. Η περιγραφή αυτή ταιριάζει με εκείνη των κλασικών κειμένων για τους κήπους της Βαβυλώνας. Λέγεται πως το συγκεκριμένο ανάγλυφο είχε χαθεί στα μέσα του 19ου αιώνα, αλλά ένας φίλος του αρχαιολόγου που πρώτος το ανακάλυψε, το αντέγραψε “για παν ενδεχόμενο”.

Η ερευνήτρια υποστηρίζει πως υπάρχουν αρκετά στοιχεία που δικαιολογούν “τη σύγχυση που επικράτησε” για τους κήπους στη Βαβυλώνα. Όπως η ίδια ανακάλυψε, ο Σενναχειρείμ μετά την κατάκτηση της Βαβυλώνας φαίνεται πως μετονόμασε όλες τις πύλες της Νινευή με τα παραδοσιακά ονόματα των πυλών της Βαβυλώνας, που ήταν εμπνευσμένα από τους θεούς τους.

Ο Ναβουχοδονόσορ τρελάθηκε;

Η εικόνα των Δυτικών για τη Βαβυλώνα διαμορφώθηκε ως ένα βαθμό από τις ιστορίες της Παλαιάς Διαθήκης για τον Ναβουχοδονόσορα, που το 587 π.Χ. λεηλάτησε την Ιερουσαλήμ, ισοπέδωσε τον ναό του Σολομώντα και μετέφερε αιχμαλώτους στη Βαβυλώνα τους πιο επιφανείς πολίτες της.

Όπως αναφέρεται στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης Δανιήλ, ο Ναβουχοδονόσορ καυχήθηκε για το μεγαλείο της πόλης του λέγοντας: «αυτή εστί Βαβυλών η μεγάλη, ην εγώ ωκοδόμησα εις οίκον βασιλείας εν τω κράτει της ισχύος μου εις τιμήν της δόξης μου».

Κατά τον Δανιήλ, ο Θεός τιμώρησε τον ηγεμόνα για την αλαζονεία του, καταδικάζοντάς τον να χάσει τα λογικά του και να ζήσει 7 χρόνια σαν άγριο θηρίο.

Αν και τα ιστορικά δεδομένα για τη Βαβυλώνα δεν τεκμηριώνουν το ότι ο Ναβουχοδονόσορ τρελάθηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, που διήρκεσε 42 χρόνια, οι αρχαιολογικές ανασκαφές επιβεβαιώνουν ότι εκτέλεσε σπουδαία έργα στην Εγγύς Ανατολή.

Ολοκλήρωσε τα πελώρια τείχη, έχτισε την περιμετρική τάφρο και ανοικοδόμησε το μεγαλύτερο μέρος του κέντρου της Βαβυλώνας, μετατρέποντάς τη σε μια θαυμαστή πόλη που, κατά τον Ηρόδοτο, ξεπερνούσε σε μεγαλείο κάθε άλλη πόλη του τότε γνωστού κόσμου.

Η πύλη της Ιστάρ

Ένα από τα επιτεύγματα του Ναβουχοδονόσορα ήταν η Πύλη της Ιστάρ, διακοσμημένη με ανάγλυφα γαλάζια εφυαλωμένα τούβλα. Ήταν αφιερωμένη στη θεά του έρωτα και του πολέμου.

Η πύλη βρισκόταν σε μια πομπική οδό, όπου κάποτε οι βαβυλωνιακές στρατιές γιόρταζαν τους θριάμβους του θεού τους, του Μαρδούκ, δημιουργού του ουρανού και της γης. Ο Αλέξανδρος πρέπει να πέρασε από την Πύλη της Ιστάρ, όταν μπήκε στη Βαβυλώνα, τον τελευταίο σταθμό των κατακτήσεών του.

Ίσως εκεί ο 32χρονος κατακτητής να ατένισε τους Κήπους, διακρίνοντας στη φθαρτή ομορφιά τους την υπόσχεση ενός λιγότερου εφήμερου παραδείσου.

• Aντλήθηκαν πληροφορίες από: History.com
• Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikipedia