Η τελευταία επιστολή της Τζένης Καρέζη λίγο πριν πεθάνει: “Θέλω να αγαπώ και να με αγαπούν. Και πάντα ελπίζω” (βίντεο)

Η πορεία της στον κινηματογράφο και το θέατρο ήταν τόσο επιτυχημένη, που ακόμα και σήμερα οι ταινίες της κερδίζουν την αποδοχή του κόσμου όποτε προβάλλονται. Η μεγάλη αγάπη της ηθοποιού όμως ήταν το θέατρο, κάτι που δήλωνε και η ίδια έως το τέλος της ζωής της.

Η Καρέζη διαγνώστηκε με καρκίνο τη θεατρική χρονιά 1988-89 όταν έπαζε τον “Βυσσινόκηπο” του Τσέχοφ, μαζί με τον σύζυγό της, Κώστα Καζάκο. Οι παραστάσεις διακόπηκαν και η ηθοποιός ταξίδεψε στο εξωτερικό για εξετάσεις.

Στον Βυσσινόκηπο το Φεβρουάριο του 1988. Λίγες μέρες μόλις πριν από την παράσταση, η Καρέζη διαγνώστηκε ότι πάσχει από καρκίνο της μήτρας. Αυτή δεν ήταν η τελευταία παράσταση, αλλά συνέχισε τη μάχη και ανέβασε το “Διαμάντια και Μπλουζ”, την περίοδο 1990-1991.

Από την πρώτη στιγμή, η Καρέζη είχε πλήρη επίγνωση της κατάστασής της. Η ίδια αντέδρασε με γενναιότητα και μέχρι τέλους πάλεψε την ασθένεια με γενναιότητα.

Πέθανε στις 27 Ιουλίου 1992 μετά από τετραετή μάχη με τον καρκίνο, βυθίζοντας στη θλίψη συγγενείς, φίλους,  αλλά και πλήθος κόσμου που την αγαπούσε και τη θαύμαζε.

Λίγο πριν φύγει από τη ζωή είχε δημοσιευτεί στον Τύπο μια επιστολή της που έγραφε:

“Θέλω να ζω με τους δικούς μου. Θέλω να κάνω τη λατρεμένη μου δουλειά. Θέλω να προσφέρω. Να αγαπώ και να με αγαπούν. Δεν χάνονται αυτά. Δεν πρέπει να χαθούν. Δεν θέλω να χαθούν. Και πάντα ελπίζω”.

Στη μνήμη της ιδρύθηκε το ίδρυμα «Τζένη Καρέζη», με σκοπό την παρηγορητική αγωγή των ασθενών που πάσχουν από καρκίνο και χρόνιες καταληκτικές νόσους και τη με κάθε μέσο ανακούφισή τους από τον πόνο.

Δείτε στο βίντεο της “Μηχανής του Χρόνου”  το τέλος της ηθοποιού και πως το αντιμετώπισαν οι δικοί της άνθρωποι.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η πυρκαγιά στο θέατρο της Καρέζη λίγο πριν πεθάνει. Μαζεύτηκαν όλοι οι τεχνικοί του θεάτρου και έκαναν το ακατόρθωτο. Για χάρη της το επισκεύασαν σε 11 μέρες! Οι μελέτες έλεγαν ότι θα χρειαζόταν 18 μήνες