Ο άγνωστος φυσικός πλούτος της τεχνητής λίμνης Μεταλλείου. Εκεί περνούσε το τρενάκι “Ντεκoβίλ” που μετέφερε εφόδια και τραυματίες στη μάχη του Σκρα

Στο μεγαλύτερο δάσος της Ελλάδας, στο όρος Πάικο, βρίσκεται η τεχνητή λίμνη Μεταλλείου, η οποία διακρίνεται τόσο για το φυσικό της κάλλος όσο και για την ιστορικότητά της.

Ανήκει στο δήμο Παιονίας στο Κιλκίς και πρόκειται για μία τεχνητή λίμνη με μήκος δύο χιλιόμετρα και βάθος 35 μέτρα.

Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Γάλλοι κατασκεύασαν στην περιοχή μια σιδηροδρομική γραμμή για να μεταφέρουν τραυματίες και εφόδια στις γύρω περιοχές. Το τρενάκι περνούσε ανάμεσα από τις πυκνές φυλλωσιές των δέντρων στο όρος Πάικο και συνέχισε τη λειτουργία του μέχρι και τον Β’ Παγκόσμιο. Η γραμμή ονομάστηκε “Ντεκοβίλ” από τον δημιουργό της. Ερείπια της γραμμής παραμένουν ορατά μέχρι σήμερα.

Η τεχνητή λίμνη Μεταλλείου

Η τεχνητή λίμνη Μεταλλείου δημιουργήθηκε έπειτα από την κατασκευή φράγματος στον παραπόταμο του Αξιού, Κοτζά Ντερέ ή Μεγάλο Ρέμα, όπως ονομάζεται σήμερα. Έχει σχήμα Γ (γάμα) με μήκος πλευρών 1.000 και 750 μέτρα. Το μέγιστο βάθος της φθάνει τα 35 μέτρα και το μήκος της είναι δύο χιλιόμετρα ενώ ενδείκνυται για ψάρεμα πέστροφας, λόγω των μεγάλων πληθυσμών που φιλοξενεί στα νερά της.

Κατά τη διάρκεια του B παγκόσμιου πολέμου στη περιοχή υπήρχαν ορυχεία εξόρυξης μετάλλων. Κάποιες από τις τρύπες των ορυχείων που δεν έχουν θαφτεί κάτω από το νερό είναι ορατές μέχρι σήμερα.

Το ιστορικό τρενάκι

Νωρίτερα, τα χρόνια του Α’ Παγκοσμίου, οι συμμαχικές δυνάμεις της Αντάντ που μάχονταν στο Μακεδονικό Μέτωπο και συγκεκριμένα οι Γάλλοι, κατασκεύασαν μία σιδηροδρομική γραμμή για να μεταφέρουν τραυματίες και εφόδια στην γειτονική πόλη του Σκρα, όπου διεξαγόταν η περίφημη Mάχη, αλλά και ορυκτό κάρβουνο (λιγνίτη) στις γύρω περιοχές, για τις συνολικότερες ανάγκες του πολέμου.

Είχε αφετηρία την ιστορική Αξιούπολη και στη συνέχεια ανηφόριζε προς τη γραφική Πηγή, στο πανέμορφο Κοτζά Ντερέ και έφθανε στο ιστορικό Σκρα, περνώντας από τα ορυχεία της λίμνης Μεταλλείου. Ήταν ένα μικρό τρενάκι που κινούταν με λιγνίτη και έσυρε βαγονέτα επάνω σε μια στενή σιδηροδρομική γραμμή, διασχίζοντας τα δάση στο πανέμορφο Πάικο. Ο ιδιότυπος αυτός σιδηρόδρομος ήταν εφεύρεση του Γάλλου βιομηχάνου και εφευρέτη Πωλ Ντεκοβίλ.

Διαβάστε ακόμα: Η φονική μάχη του Σκρα όπου οι Έλληνες κατέλαβαν τα βουλγαρικά οχυρά με ξιφολόγχες και χειροβομβίδες. Οι μεγάλες απώλειες και ο θαυμασμός των συμμάχων της Αντάντ

Η γραμμή Ντεκoβίλ λειτούργησε για μικρό χρονικό διάστημα, από το 1918 μέχρι το 1924. Μετά συνέχισε να λειτουργεί τμηματικά μέχρι και το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου από τους Γερμανούς, για τη μεταφορά μεταλλεύματος από τα ορυχεία που υπήρχαν κοντά στη λίμνη.

Σήμερα, απομεινάρια της γραμμής είναι εμφανή κυρίως στην περιοχή Τρεις 3 Γέφυρες του Κοτζά Ντερέ.

Αξιούπολη

Η πιο κοντινή περιοχή στη λίμνη είναι η Αξιούπολη, γνωστή έως το 1926 ως Μποέμιτσα. Είναι χωριό στην επαρχία Παιονίας του Νομού Κιλκίς με 3.000 κατοίκους. Απελευθερώθηκε το 1912, όπως και όλη η επαρχία Παιονίας. Οι κάτοικοι της Αξιούπολης έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη μάχη του Σκρα κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο ο γαλλικός στρατός εγκαταστάθηκε στην πόλη, ώστε να ελέγχει τις κύριες αρτηρίες ανεφοδιασμού.

Στις 8 Απριλίου του 1944, οι Γερμανοί κατέλαβαν την πόλη, ελέγχοντας τους σιδηροδρόμους, τις γέφυρες και τις γραμμές ανεφοδιασμού του Άξονα. Λόγω της γεωπολιτικής σημασίας της θέσης της, η Αξιούπολη ήταν από τα τελευταία μέρη που άφησαν οι Γερμανοί, πριν αποχωρήσουν από την Ελλάδα στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Πληροφορίες : Μαρία Παπαδημητρίου, Συνεργάτης Τουριστικής Προβολής Δήμου Παιονίας

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: Ο ομαδικός πνιγμός 20 εργατών στη λίμνη Πλαστήρα μόλις δημιουργήθηκε. Πως ανατράπηκε η μοιραία βάρκα. Γιατί οι κηδείες των θυμάτων έγιναν τρεις μήνες μετά