“Η ταξιαρχία των στηθόδεσμων”. Οι κοπέλες που έκρυβαν τα κλοπιμαία στα εσώρουχά τους, αλλά κανένα έγκλημα δεν είναι τέλειο

Το 1950 στο Μαϊάμι των Ηνωμένων Πολιτειών, μια ομάδα νεαρών γυναικών που δούλευαν στην τηλεφωνική εταιρεία «Σάουθερν Μπελ», έστησαν το τέλειο έγκλημα.

Οι Μπέτυ Κόριγκαν, Μαρί Ορ και Ρουθ Μακ Νάμπ εκμεταλλεύτηκαν τον τρόπο που συλλέγονταν τα χρήματα από τους τηλεφωνικούς θαλάμους, που δούλευαν με κερματοδέκτες.

Τα χρήματα δεν καταμετρούνταν, μέχρι τη στιγμή που έφταναν στο λογιστήριο. Μέχρι τότε κανείς δεν μπορούσε να ξέρει το ακριβές ποσό.

Έτσι, σκέφτηκαν κάτι απλό. Να πάρουν αρκετά μεγάλα ποσά πριν από την καταμέτρηση και να τα κρύψουν στους στηθόδεσμούς τους.

Τα κέρματα ήταν βαριά και η ποσότητα που μπορούσαν να φυγαδεύσουν ήταν περιορισμένη, αλλά αυτό δεν τις σταμάτησε απ’ το να φεύγουν κάθε απόγευμα με 150 δολάρια φυλαγμένα στα εσώρουχά τους.

Πώς τις πιάσανε;

Η καθημερινή κλοπή θα μπορούσε να είναι τέλεια, αν η κουνιάδα της Μαρί Ορ, δεν καλούσε την αστυνομία για ένα άσχετο συμβάν. Την ώρα που η αστυνομία ερευνούσε το σπίτι, έτυχε να έρθει ένα άλλο μέλος της ομάδας, η Μπέτυ Κόριγκαν. Ο αστυνομικός αποφάσισε να ψάξει και το αυτοκίνητο της Κόριγκαν, όπου βρήκε τρεις βαλίτσες γεμάτες χρήματα. Όταν η Κόριγκαν ρωτήθηκε για την προέλευση των χρημάτων, δεν κατάφερε να ξεφύγει από την πιεστική ανάκριση των έμπειρων αστυνομικών και μοιραία ομολόγησε τα πάντα.  

Ο Τύπος

Ο Τύπος λάτρεψε την ιστορία των όμορφων, νεαρών γυναικών, που έκρυβαν τα κλοπιμαία στα εσώρουχά τους. Η ονομασία του κυκλώματος απασχόλησε αρκετά. Υπήρξαν ιδέες όπως «η υπόθεση των στηθόδεσμων που κουδουνίζουν» ή «οι ληστές με τα σουτιέν». Τελικά κατέληξαν στον τίτλο: «η ταξιαρχία των στηθόδεσμων». Για να γίνει πιο κατανοητός ο τρόπος που στήθηκε το έγκλημα, οι εφημερίδες χρησιμοποίησαν τη φωτογραφία ενός μοντέλου, το οποίο έδειχνε πώς μπορούσαν τα κέρματα να κρυφτούν σε ένα σουτιέν.

Νομικό αδιέξοδο

Η υπόθεση έφτασε σε αδιέξοδο όταν η αστυνομία συνειδητοποίησε ότι δεν υπήρχαν αποδείξεις, πέρα από τα λόγια των ίδιων των γυναικών. Η εταιρεία δεν γνώριζε ούτε πόσα χρήματα είχαν κλαπεί, ούτε πότε, ούτε από ποιόν.

Με το που αντιλήφθηκαν οι κοπέλες την κατάσταση, έκοψαν κάθε συνεργασία με την αστυνομία. Αρνήθηκαν να υπογράψουν γραπτές ομολογίες και δήλωναν αθώες. Ο δικηγόρος τους έλεγε μάλιστα ότι θα κάνει μήνυση στην εταιρεία, αν δεν επέτρεπε στις πελάτισσές του να επιστρέψουν στη δουλειά. Η αστυνομία αναγκάστηκε να αφήσεις τις κοπέλες ελεύθερες. Την επόμενη μέρα, πήγαν κανονικά στην εργασία τους και αναπόφευκτα τις απέλυσαν αμέσως.

Απόδειξη ενοχής

Ένας λογιστής κατάφερε να βρει τις αποδείξεις που χρειαζόταν η αστυνομία. Ψάχνοντας στα αρχεία της εταιρείας, εντόπισε ελλείψεις στα έσοδα ορισμένων μηνών. Συγκεκριμένα, απέδειξε ότι «στις 23 Αυγούστου του 1950, 464.75 δολάρια έλειπαν από το γραφείο καταμέτρησης των χρημάτων».

Οι κοπέλες κατηγορήθηκαν για «κλοπή ποσού μεγαλύτερο των 50 δολαρίων». Οι Μπέτυ Κόριγκαν, Μαρί Ορ και Ρουθ Μακ Νάμπ, κρίθηκαν ένοχες για κλοπή και φυλακίστηκαν για έναν χρόνο.

Δεν εξακριβώθηκε ποτέ πόσα χρήματα είχαν κλαπεί συνολικά, αλλά εκτίμησαν ότι ήταν εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια. Η τηλεφωνική εταιρεία βέβαια, υποστήριξε ότι έχασε το αστείο ποσό των 18.880 δολαρίων. Μάλλον γιατί ντράπηκαν να παραδεχτούν ότι τρεις νεαρές γυναίκες μπόρεσαν να τους ξεγελάσουν τόσο εύκολα.

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Γιατί οι γυναίκες προτιμούσαν τους παραμυθάδες στα προϊστορικά χρόνια; Επιστημονική έρευνα δείχνει ότι όσοι έλεγαν ωραίες ιστορίες είχαν περισσότερες πιθανότητες να βρουν σύντροφο από ότι οι κυνηγοί…