Η συναρπαστική ιστορία του κλάμπ που έπαιξαν για πρώτη φορά οι “Doors” και οι “Guns N’ Roses”. Ο ιδιοκτήτης του, για τρεις μέρες, νόμιζε ότι είχε δηλητηριάσει θανάσιμα την Τζάνις Τζόπλιν

Το “Whisky a Go Go” άνοιξε τις πόρτες του για πρώτη φορά στις 16 Ιανουαρίου 1964 στη “Μέκκα” της ροκ μουσικής, “Sunset Boulvard” του Λος Άντζελες. Από το μικρό κλαμπ πέρασαν τεράστια ονόματα της ροκ – και όχι μόνο – μουσικής σκηνής.

Από τους “Doors” και την Τζάνις Τζόπλιν μέχρι τους “Gun N’ Roses” και τους “Dead Kennedys”, το Whisky a Go Go υπήρξε σημείο αναφοράς τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 και για περίπου μισό αιώνα φιλοξένησε γενιές καλλιτεχνών.

Εγκαίνια και “go go dancers”

Ο Τζόννυ Ρίβερς έδωσε την πρώτη του συναυλία στο νυχτερινό κλαμπ στις 16 Ιανουαρίου 1964.

Το μικρό γωνιακό μαγαζί με παριζιάνικη αύρα ιδρύθηκε από τον Έλμερ Βάλενταϊν, πρώην αστυνομικό του Σικάγο και τους συνεργάτες του, Μάριο Μαλιέρι και Φιλ Τανζίνι.

Για κάποιο διάστημα το κλαμπ ήταν γνωστό ως “The Whisk”, καθώς εκείνη την εποχή δεν επιτρεπόταν στο Λος Άντζελες, κανένα κλαμπ να δανείζεται το όνομά του από αλκοολούχα ποτά.

Ο χώρος ήταν πολύ μικρός και ο Βάλενταϊν κατασκεύασε γυάλινα κλουβιά, όπου έπαιζαν σόουλ και φανκ μουσική γυναίκες Dj, με πιο γνωστή την Τζόνι Λαμπίν.

Η Λαμπίν διασκέδαζε τους θαμώνες και με τους χορούς της και ήταν μία από τις κοπέλες που παγίωσε την ιδέα των “go go dansers”, δηλαδή όμορφων κοριτσιών που φορούσαν μίνι και με κρόσσια και ψηλές άσπρες μπότες και χόρευαν στους ρυθμούς του ροκ εν ρολ.

Το κλαμπ γέμιζε κάθε βράδυ και σύντομα έγινε στέκι και για πολλούς καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων οι “Beatles”, ο Κάρι Γκραντ και ο Τζόνι Κάρσον.

Η φήμη του εκτοξεύτηκε και πρώτο το περιοδικό “Life” έγραψε αφιέρωμα για το κλαμπ- φαινόμενο.

Οι “Doors” και τα πρώτα προβλήματα του κλαμπ

Τέλη του 1965, ο Βάλενταϊν αποφάσισε να αλλάξει κατεύθυνση στο κλαμπ. Οι μουσικές τώρα ήταν περισσότερο φολκ και ψυχεδελικές.

Πλέον, όποιος διάσημος καλλιτέχνης βρισκόταν στο Λος Άντζελες, εμφανιζόταν τουλάχιστον μία φορά στο ξακουστό  Whisky A Go Go.

Οι “The Velvet Underground”, “The Byrds” , “Animals”, ο Φρανκ Ζάππα και η μπάντα του ήταν μερικά από τα ονόματα που εμφανίστηκαν.

Μάλιστα, ο Ζάππα, αργότερα στην αυτοβιογραφία του έλεγε πώς “το 1965 υπήρχαν μόνο τρία κλαμπ στο Χόλιγουντ που σήμαιναν τα πάντα αν ήθελες να σε προσέξει μια δισκογραφική εταιρία: τα Action, Trip και Whisky a Go Go”.

Όταν δεν υπήρχε κάποιο γνωστό όνομα στην πόλη, ο Βάλενταϊν καλούσε τοπικά συγκροτήματα να παρουσιάσουν για πρώτη φορά την μουσική τους.

Ένα από αυτά ήταν και οι “Doors”. Το συγκρότημα του Τζιμ Μόρισον, άνοιγε τις συναυλίες για άλλες μουσικές μπάντες, όπως  οι “Captain Beefheart And His Magic Band”, “Buffalo Springfield” και “Them”.

Οι πειραματισμοί του Μόρισον και ο εθισμός του στα ναρκωτικά, όμως, ήταν η αιτία το συγκρότημα να διωχθεί από το χώρο.

Το συγκρότημα έπαιξε για τελευταία φορά τον Αύγουστο του 1966.

Την ίδια περίοδο, οι κάτοικοι του Λος Άντζελες παραπονέθηκαν για τους χιλιάδες νέους που κατέφθαναν στο κλαμπ, επειδή προκαλούσαν φασαρίες και υλικές ζημιές στα τοπικά καταστήματα και η αστυνομία δεν έκανε τίποτα.

Οι πολίτες ανέλαβαν δράση και μέσω του δημαρχείου  ανακοίνωσαν ότι θα έκλειναν πολλά νυχτερινά κλαμπ αν η κατάσταση δεν βελτιωνόταν.

Ο Βάλενταϊν προσαρμόστηκε κατευθείαν στους νέους κανόνες. Για να διατηρήσει την άδεια του μαγαζιού του, σταμάτησε να συνεργάζεται με ψυχεδελικά γκρουπ και επέτρεπε την είσοδο μόνο σε άτομα άνω των 21. Παράλληλα, έγινε και ένα από τα πρώτα κλαμπ ου έπαιξαν ζωντανή “R&B ” μουσική το 1967. Οι “The Temptations”, “Four Tops”, “Martha & the Vandellas”, “Sam & Dave” ήταν μερικά από τα ονόματα που εμφανίστηκαν.

Το περιστατικό με την Τζάνις Τζόπλιν και η προσωρινή παρακμή του κλαμπ

Από το 1967 μέχρι και το 1970, η Τζάνις Τζόπλιν ήταν τακτικός θαμώνας του Whisky A Go Go. Η συνεργασία της και με τους τρεις ιδιοκτήτες ήταν εξαιρετική και μια φιλία είχε αναπτυχθεί μεταξύ τους.

Όταν η Τζόπλιν πέθανε στις 4 Οκτωβρίου 1970, ο γιος του Μάριο Μαλιέρι, Μάικλ, σοκαρίστηκε.

“Σέρβιρα στην Τζάνις το τελευταίο ποτό, τέσσερα σφινάκια “Southern Comfort” και ο πατέρας μου μου λέει: “Δώσε της όλο το μπουκάλι”. Την επόμενη μέρα όλα τα πρωτοσέλιδα έγραφαν ότι πέθανε από δηλητηρίαση από αλκοόλ. Στην πραγματικότητα ήταν ηρωίνη, αλλά για τρεις μέρες πίστευα ότι την είχα σκοτώσει”.

Το τέλος της δεκαετία του’ 70 σήμανε και τη λήξη της “χρυσής εποχής” του κλαμπ.

Το “Whisky A Go Go” έφερε ορισμένα γνωστά ονόματα όπως οι “Led Zeppelin” και ο Άλις Κούπερ, αλλά τελικά έβαλε λουκέτο το 1974, όταν ο κόσμος αναζητούσε λιγότερο χορό και περισσότερο εναλλακτική μουσική.

Η πανκ σώζει το κλαμπ

Το 1976 ο ιδιοκτήτης “άδραξε” τη νέα ευκαιρία που εμφανίστηκε μπροστά του.

Η πανκ μουσική ήταν το νέο ανερχόμενο είδος και το κλαμπ φιλοξένησε πολλά ονόματα μεταξύ των οποίων οι “The Screamers”, “Berlin Brats”, “Quick”, “The Go-Go’s” και “The Germs”.

Σταδιακά, το “Whiskey A Go Go” έγινε και πάλι σημείο αναφοράς και ο Βάλενταϊν κατάφερε να προσελκύσει ακόμη και την Μπλόντι, αλλά και τους “Dead Kennedys” που εκείνη  την περίοδο μεσουρανούσαν.

Ωστόσο, όπως συνέβη και την πρώτη φορά με την “παρακμή” του ροκ και τα παράπονα των κατοίκων, το ίδιο έγινε και με του οπαδούς της πανκ. Το κλαμπ έκλεισε ξανά το 1982.

Η μεγάλη επιστροφή

Η δεκαετία του ΄80 εισέβαλε στη μουσική σκηνή με σκληρό ροκ και μέταλ. Το “Wiskey A Go Go” άνοιξε τις πόρτες για τρίτη και τελευταία φορά.

Το κλαμπ ήταν πάλι ένα βήμα μπροστά και παρουσίασε συγκροτήματα με φανατικό κοινό.

Οι “Guns N’ Roses” πραγματοποίησαν αξέχαστες εμφανίσεις και σκυτάλη πήραν οι “Van Halen” και “Mötley Crüe”, καθώς και νέα γενιά του σκληρού ροκ.

Το κλαμπ γνώρισε μια νέα χρυσή εποχή, η οποία έληξε και με το τέλος της δεκαετίας του ’80.

Το 1990 ο Βάλενταϊν πούλησε το Whisky A Go Go, στον Νικ Άντρελ και τον Μάριο Μαλιέρι.

Αν και η “Sunset Boulevard”  έχει γεμίσει με γραφεία πολυεθνικών εταιρειών και πολυτελή ξενοδοχεία, η ροκ γωνία του “Whisky A Go Go” θυμίζει κάτι από παλιές εποχές.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimediamtx Commons

Διαβάστε στη “ΜτΧ”:Οι πρώτες εμφανίσεις των άσημων «Doors». Έπαιζαν 5 ώρες και έπαιρναν μόνο 5 δολάρια. Γιατί απέλυαν τον Μόρισον κάθε εβδομάδα;