Η συγκλονιστική εξομολόγηση του Δημήτρη Παπαϊωάννου. “Ζήτημα προσωπικής αξιοπρέπειας να είμαι ανοιχτά ομοφυλόφιλος”

Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου έδωσε μια βαθιά και ουσιαστική εξομολόγηση το βράδυ της Τετάρτης, μετά την προβολή των ταινιών του “Nowhere (Director’s Cut)” και «Πρώτη ύλη», στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, στο οποίο φέτος τιμήθηκε ως μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες.

Ο Έλληνας καλλιτέχνης μίλησε για την αρχή της καριέρας του καθώς και για την απόλυτα συνειδητή απόφασή του να μην κρύψει τη σ3ξουαλική του ταυτότητα.

«Το έσκασα από το σπίτι μου 18 χρονών, γιατί ήθελα να γίνω καλλιτέχνης, που ήταν η φύση μου, και γιατί ήθελα να είμαι ανοιχτά ομοφυλόφιλος άντρας, που είναι επίσης η φύση μου. Ήταν ζήτημα καθαρά προσωπικής αξιοπρέπειας. Έχω, επίσης, μια δυσκολία να με περιορίζουν. Από τη στιγμή που το έσκασα από το σπίτι μου και έγινα οικονομικά ανεξάρτητος, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θέλω να βρεθώ σε κανένα περιβάλλον που να χρειάζεται να πω ψέματα για το ποιος είμαι. Και τα πράγματα ήταν πιο εύκολα από όσο νόμιζα. Εκτός από λίγο bullying σε κάποιες περιπτώσεις, δεν συνάντησα κανένα ουσιαστικό πρόβλημα» δήλωσε με νόημα αναφερόμενος στην σεξουαλικότητά ενώ πρόσθεσε πως ενώ δεν είχε ποτέ πρόθεση να γίνει ακτιβιστική προσωπικότητα, συγκινείται από το γεγονός ότι βοήθησε κάποιους ανθρώπους να αποδεχτούν αυτό που πραγματικά είναι.

«Υπάρχουν γενιές και γενιές ανθρώπων που έρχονται -και με συγκινούν βαθύτατα- και μου εξηγούν ότι βοηθήθηκαν από την ύπαρξη της εργασίας μου και της προσωπικότητάς μου ώστε να αποδεχτούν τον εαυτό τους και να φανταστούν ότι μια τέτοια ζωή μπορεί να συμβεί χωρίς ενοχή. Η δημοφιλία μου έφτασε στο απόγειό της, όταν την επόμενη της τελετής έναρξης έγινα ένα είδος εθνικού ήρωα. Αποφάσισα να τοποθετήσω την ενέργεια αυτής της, άχρηστης κατά τα άλλα, φήμης σε κάτι που θεώρησα χρήσιμο: Έδωσα την πρώτη συνέντευξη στο 10%, ένα περιοδικό της ομοφυλόφιλης κοινότητας. Σκέφτηκα ότι αν ψάχνει ένα παιδί στην επαρχία κάτι να του δώσει χαρά, θα νιώσει κάτι όμορφο αν αυτός που θεωρείται τώρα σταρ πανελλήνιας εμβέλειας θυμίσει ότι είναι ένας ανοιχτά ομοφυλόφιλος άνδρας» ανέφερε χαρακτηριστικά.

«Δεν ήθελα ποτέ η δουλειά μου να χαρακτηριστεί ομοφυλόφιλη εργασία. Δεν ήθελα ποτέ η τέχνη μου να θεωρηθεί queer art. Ειδικά τώρα που είναι ιδιαίτερα της μόδας. Υπήρξα πάντοτε ανοιχτός και περήφανος ομοφυλόφιλος, δεν ήθελα όμως ποτέ να αναμείξω τον φυσικό ομοερωτισμό των έργων μου, με την παρεξήγηση ότι δουλεύω για ένα τμήμα της κοινωνίας, ενώ εγώ λαχταρώ να εργάζομαι για όλους τους συνανθρώπους μου» εξήγησε.

Όσον αφορά τα σημαντικά ορόσημα της πορείας του (τη διοργάνωση της Τελετής Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων και τη συνεργασία του με την κορυφαία χορογράφο-χορεύτρια Πίνα Μπάους) αποκάλυψε ότι γι’ αυτόν λειτούργησαν περισσότερο ως βάρος κι αποπροσανατολιστικά παρά ως πραγματική κινητήρια δύναμη της καριέρας του.

«Δυο φορές στη ζωή μου χρειάστηκε ν’ απαντήσω θετικά σε κάτι επειδή θα το μετάνιωνα στο ν3κροκρέβατό μου. Το πρώτο είναι η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων και το άλλο είναι η Πίνα Μπάους. Αυτά είναι θανaτικές καταδίκες. Μου μιλάτε για την Πίνα Μπάους, ενώ έχω κάνει άλλα δεκαεπτά έργα. Κι όλοι οι Έλληνες μου λένε «τι ωραία τα έργα σας, δε θα ξεχάσουμε ποτέ την Ολυμπιάδα». Αυτή είναι ευλογία μεν, καταδίκη δε».

Πηγή αρχικής φωτογραφίας: wikicommons