Η συγκλονιστική διαδρομή δύο νεαρών κοριτσιών που τις χώρισε το φυλετικό μίσος. Η ανατρεπτική ιστορία της μαθήτριας που φώναξε στη συμμαθήτριά της “γύρνα στην Αφρική αραπίνα”

Μια νεαρή Αφροαμερικανίδα στο δρόμο προς το σχολείο της περπατά με το βλέμμα στραμμένο προς τα κάτω. Είναι περικυκλωμένη από ένα οργισμένο πλήθος λευκών, οι οποίοι τη χλευάζουν.

Ανάμεσα τους ξεχωρίζει ένα λευκό κορίτσι που ουρλιάζει. Οι εκφράσεις στο πρόσωπο της είναι έντονες. Δείχνει γεμάτη  μίσος και οργή. Ο φωτογραφικός φακός απαθανάτισε τη στιγμή της αποδοκιμασίας και έκανε τη φωτογραφία μία από τις πιο γνωστές του κινήματος των φυλετικών δικαιωμάτων.

Οργισμένο πλήθος εμποδίζει τις μαύρες μαθήτριες να πάνε σχολείο 

4 Σεπτεμβρίου 1957. Εννιά αφροαμερικανίδες μαθήτριες εντάχθηκαν στο Λύκειο Λιτλ Ροκ στο Αρκάνσας. Ήταν οι πρώτες μαύρες μαθήτριες  σε αυτό το σχολείο. Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1954 το Ανώτατο Δικαστήριο της Αμερικής είχε κηρύξει παράνομο τον φυλετικό διαχωρισμό στα σχολεία. Ωστόσο, στην εφαρμογή του μέτρου δεν έλειπαν οι διαμαρτυρίες. Σε μια από αυτές πρωταγωνίστησε η Χέιζελ Μάσερι.

Ήταν μία από το οργισμένο πλήθος λευκών που ακολουθούσε τις νέες μαύρες μαθήτριες. “Γύρνα σπίτι σου αραπίνα, πήγαινε πίσω στην Αφρική”, φώναζε προς την Ελίζαμπεθ Έκφορντ. Η Αφροαμερικανή με απόσταση λίγων μέτρων από τους υπόλοιπους, βάδιζε προς το σχολείο. Με γυαλιά ηλίου, χωρίς να φαίνεται το βλέμμα της, κοιτούσε προς τα κάτω. Γύρω της άκουγε υστερικές φωνές αποδοκιμασίας. Το πλήθος είχε δημιουργήσει συνθήματα με ομοιοκαταληξία. Με αυτά εξέφρασαν το μίσος τους και δήλωναν στα κορίτσια ότι δε θέλουν να τις αφομοιώσουν.

Μηνύματα μίσους, προσβολές και απειλές

Η Έκφορντ και τα υπόλοιπα οχτώ κορίτσια δεν κατάφεραν τελικά να πάνε στο σχολείο εκείνη την ημέρα. Αφού όλες τους είχαν κυνηγηθεί από το οργισμένο πλήθος, εμποδίστηκαν και από τους φύλακες του Αρκάνσας. Μόνο μετά την παρέμβαση του προέδρου Αϊζενχάουερ επιτράπηκε στις μαθήτριες να περάσουν την πύλη του σχολείου.

Όμως χρειάστηκε η συνοδεία στρατιωτών.

Η νεαρή αφροαμερικανίδα καθ΄ όλη τη διάρκεια της φοίτησής της δεν σταμάτησε να δέχεται παρενοχλήσεις και μηνύματα μίσους. Τη χτύπαγαν με γροθιές, της έριχναν αυγά, τη συκοφαντούσαν και την προσέβαλαν συνεχώς. Ολοκλήρωσε μία σχολική χρονιά και έφυγε από αυτό το σχολείο.

Η στιγμή που η λευκή Χέιζελ Μάσερι ουρλιάζει απαθανατίστηκε από τον δημοσιογράφο Γουίλ Κάουντς και έγινε πρωτοσέλιδο στην τοπική εφημερίδα του Αρκάνσας. Η φωτογραφία διαδόθηκε και έγινε μία από τις πιο γνωστές του κινήματος για τα φυλετικά δικαιώματα. Η Χέιζελ δέχτηκε συστηματικά φραστικές επιθέσεις, που δεν τις περίμενε και η ψυχολογία της κλονίστηκε. Μάλλον πίστευε ότι έκανε κάτι φυσιολογικό σύμφωνα με τον τρόπο που μεγάλωσε. Αποδοκίμασε το συγχρωτισμό λευκών και μαύρων.

Οι γονείς της για να την προστατεύσουν αποφάσισαν να της αλλάξουν σχολείο. Τελικά εγκατέλειψε το λύκειο στα 17 της, παντρεύτηκε και δημιούργησε οικογένεια. Ακόμα και αν ήθελε να διαγράψει τη στιγμή που τη σημάδεψε, η φωτογραφία της είχε κυκλοφορήσει σε πολλές εφημερίδες και σε ιστορικά βιβλία. Από αυτά τα βιβλία τα παιδιά της μπορούσαν να αναγνωρίσουν ότι το κορίτσι που γρύλιζε ήταν η μητέρα τους. Έτσι αποφάσισε να αλλάξει στάση ως προς την ενσωμάτωση των μαύρων και να προσπαθήσει να έρθει σε επαφή με την Έκφορντ για να απολογηθεί. Συναντήθηκαν ξανά σε ηλικία 21 χρόνων και μετά ακολούθησαν πάλι ξεχωριστούς δρόμους.

Η επανένωση και η συμφιλίωση των δύο γυναικών

Για χρόνια η νεαρή Αφροαμερικανίδα παρέμεινε σιωπηλή και δεν μιλούσε για τις τραυματικές εμπειρίες της από το σχολείο. Τα χρόνια αυτά τη σημάδεψαν και την οδήγησαν στην κατάθλιψη.

Η Χέιζελ άλλαξε στάση, έμαθε για το κίνημα των φυλετικών δικαιωμάτων και ασχολήθηκε ενεργά με τον ακτιβισμό.

Ο συγγραφέας Ντέιβιντ Μαργκολικ εξηγεί μάλιστα στο βιβλίο του ότι η Χέιζελ έδινε συμβουλές σε ανύπαντρες μαύρες γυναίκες, ενώ φρόντιζε να βρει δουλειά σε χωράφια σε άπορους μαύρους φοιτητές. Η κοπέλα που αποδοκίμαζε μια μαύρη συμμαθήτριά της, σε λίγα χρόνια είχε αλλάξει ριζικά.

Το 1997 συμπληρώθηκαν σαράντα χρόνια από την άρση του φυλετικού διαχωρισμού. Στις επετειακές εκδηλώσεις οι δύο γυναίκες συναντήθηκαν ξανά.

Ο φωτογράφος που είχε τραβήξει την πρώτη ιστορική φωτογραφία κανόνισε την επανένωση τους. Σαράντα χρόνια από τότε που η Χέιζελ ούρλιαζε με μίσος στην Έκφορντ, οι δύο γυναίκες συναντήθηκαν ξανά και συμφιλιώθηκαν.

Το 1999 η Έκφορντ χρόνια μετά τη συνάντηση τους έγραψε: “Η πραγματική συμφιλίωση μπορεί να υπάρξει όταν ειλικρινά αναγνωρίζουμε το οδυνηρό παρελθόν μας”. Αυτό ήταν το μήνυμα που επηρέασε τη φιλία τους. Οι υπόλοιπες 8 κοπέλες που υπέστησαν τις διώξεις από το οργισμένο πλήθος δεν συναντήθηκαν ούτε επεδίωξαν να συμφιλιωθούν με την κοπέλα που πρωταγωνίστησε στο περιστατικό.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας:  Youtube