Από το 1830 η κορινθιακή σταφίδα ήταν το “χρυσάφι” της ελληνικής οικονομίας και το πρώτο εξαγωγικό προϊόν της χώρας.
Αμέτρητες ποσότητες έφευγαν από τα λιμάνια της Πελοποννήσου με προορισμό τις ευρωπαϊκές χώρες. Το 1875 μία κρίση υπερπαραγωγής χτύπησε την αγορά. Οι τιμές διεθνώς έπεσαν κατακόρυφα και οι καλλιεργητές έμειναν με το εν δυνάμει εμπόρευμά τους εγκλωβισμένο στις αποθήκες.
Η ακμή
Αρχικά η εκτεταμένη καταστροφή των γαλλικών αμπελώνων από φυλλοξήρα αποδείχτηκε ένα απρόσμενο “δώρο” για τους Έλληνες αμπελουργούς. Η ελληνική παραγωγή ήταν η μόνη που μπορούσε να σώσει τους Γάλλους οινοπαραγωγούς, παρέχοντάς τους τόνους κορινθιακής σταφίδας.
Αυτό που ακολούθησε ήταν μία έκρηξη σταφιδοπαραγωγής. Οι αγρότες της Πελοποννήσου έφτασαν στο σημείο να ξεριζώσουν καλλιέργειες άλλων ειδών και να τις αντικαταστήσουν με αμπελώνες, προκειμένου να ανταποκριθούν στην ολοένα και αυξανόμενη ζήτηση.
Ο Πύργος Ηλείας υπήρξε σταυροδρόμι του εμπορίου σταφίδας
Μέχρι το 1860, καλλιεργούνταν στην Πελοπόννησο περισσότερα από 120.000 στρέμματα σταφίδας. Η Ηλεία κατείχε πρωταρχική θέση. Η σιδηροδρομική γραμμή που ένωσε τον Πύργο με το λιμάνι του Κατάκολου έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην διακίνηση των προϊόντων και μετέτρεψε την περιοχή σε σταυροδρόμι του εμπορίου της σταφίδας. Ήταν η δεύτερη σιδηροδρομική γραμμή που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα και η πρωτοβουλία ανήκε στον Πύργιο βουλευτή, Ανδρέα Αυγερινό.
Διαβάστε ακόμα: Η επίθεση του στρατού εναντίον των αγροτών στο Κιλελέρ. Οι αιματηροί αγώνες των «σκλάβων του κάμπου» εναντίον των τσιφλικάδων
Το 1871, η αγροτική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Αλέξανδρου Κουμουνδούρου και η διανομή των εθνικών γαιών σε ακτήμονες γεωργούς, επέκτεινε ακόμα περισσότερο τους αμπελώνες στην Πελοπόννησο και επίσπευσε την κάθοδο του πληθυσμού των ορεινών περιοχών, στις πεδιάδες. Συγκεκριμένα, διανεμήθηκαν 2.650.000 στρέμματα σε 357.217 κλήρους, συνολικής αγοραστικής αξίας 90 εκατομμυρίων δραχμών.
Οι περισσότεροι νέοι καλλιεργητές επέλεξαν να επενδύσουν σε προϊόντα που απαιτούσαν μικρές εκτάσεις και ήταν από χέρι κερδοφόρα. Η σταφίδα ήταν η κυρίαρχη επιλογή.
Ωστόσο, όταν οι γαλλικοί αμπελώνες μετά από λίγα χρόνια “ανάρρωσαν” και η κρίση υπερπαραγωγής έπληξε τους έλληνες σταφιδοπαραγωγούς. Πλέον, δεν χρειάζονταν την κορινθιακή σταφίδα, με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής να μείνει απούλητο στις αποθήκες των Ελλήνων παραγωγών. Η τιμή της σταφίδας ακολούθησε επίσης καθοδική πορεία. Το 1890 η τιμή έφτανε τα 300 φράγκα ανά 1.000 λίτρα και το 1893 η τιμή έπεσε στα 42 φράγκα ανά 1.000 λίτρα. Εκατοντάδες σταφιδικοί εμπορικοί οίκοι χρεοκόπησαν, χιλιάδες εργάτες οδηγήθηκαν στην ανεργία ενώ οι αγρότες έβλεπαν τους κόπους τους να σαπίζουν στις αποθήκες.
Τα πρώτα αγροτικά συλλαλητήρια
Η εξέγερση στη Βαρβάσαινα
Η κατάληψη του τρένου
Διάφοροι ομιλητές παρότρυναν τους συγκεντρωμένους να επιτεθούν στα δημόσια κτίρια και να κάψουν όλα τα έγγραφα. Mερικοί, μάλιστα, κινήθηκαν εναντίον των κτιρίων της Eφορίας και της Τράπεζας. Aλλά επικράτησε η ιδέα να κατευθυνθούν στο σιδηροδρομικό σταθμό και να πείσουν με κάθε τρόπο τον σταθμάρχη να διαθέσει ένα τρένο, προκειμένου να μεταβούν στην Aθήνα. Ο σταθμάρχης δέχτηκε και οι διαδηλωτές κατευθύνονταν πια προς την πρωτεύουσα.
Λίγες μέρες αργότερα, αρκετά μέλη της κυβέρνησης παραιτήθηκαν, ανάμεσά τους και ο αρμόδιος υπουργός Ν.Λεβίδης. Στις 28 Ιουνίου 1903, ακολούθησε σύσσωμη η κυβέρνηση Θεοτόκη.
Αρχική φωτογραφία από ΑΠΕ ΜΠΕ: Εργάτης μαζεύει σταφύλια, κατά η διάρκεια τρύγου σε αμπελώνα στα Σπάτα (9 Σεπτεμβρίου 2018)
Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: Το χωράφι με την κορινθιακή σταφίδα έκρυβε σπουδαίο αρχαιολογικό θησαυρό στην Μυκηναϊκή Πύλο. Βρέθηκαν ασύλητοι θολωτοί τάφοι με χρυσά κοσμήματα κοντά στον βασιλιά «Γρύπα»
Ακολουθήστε την mixanitouxronou.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε τις σημαντικότερες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στη mixanitouxronou.gr