“Οι Συνωμότες της 20ης Ιουλίου” έβαλαν βόμβα στο δωμάτιο που συνεδρίαζε ο Χίτλερ με τους επιτελείς του. Ο επικεφαλής συνταγματάρχης εκτελέστηκε την ίδια μέρα, κρέμασαν τον αδελφό του και “επανεκπαίδευσαν” τα παιδιά του

20 Ιουλίου 1944, ώρα 12.30 το μεσημέρι.

Ο συνταγματάρχης Στάουφενμπεργκ εισέρχεται καθυστερημένος στο δωμάτιο του συμβουλίου, όπου τον περιμένει ο Χίτλερ με άλλους 23 υψηλόβαθμους αξιωματικούς των Ναζί.

Κρατάει μια τσάντα γεμάτη με δυναμίτη και την ακουμπάει προσεχτικά ακριβώς δίπλα στον Χίτλερ.

Περιμένει μερικά λεπτά, μέχρι που τον ειδοποιούν για ένα πολύ σημαντικό τηλεφώνημα και εξέρχεται της αίθουσας.

Σηκώνει το ακουστικό, μιλάει λίγο και αμέσως μετά βγαίνει από το κτήριο. Περπατά γρήγορα προς το αυτοκίνητο όπου τον περιμένει ο οδηγός του. Ο συνταγματάρχης δεν κρατά πια την τσάντα και δεν φορά τη ζώνη με το όπλο του, ενώ έχει ξεχάσει και το καπέλο του.

Ο οδηγός τον ενημερώνει διακριτικά για την ατελή εμφάνισή του και ο Στάουφενμπεργκ, που έχει επιβιβαστεί στο αυτοκίνητο μαζί με τον βοηθό του, απαντά: “Δεν είναι δική σου δουλειά αυτό. Ξεκίνα να οδηγείς”.

Στις 12.42 ο δυναμίτης εκρήγνυται. Το αυτοκίνητο του Στάουφενμπεργκ περνάει μπροστά από το δωμάτιο του συμβουλίου τη στιγμή της έκρηξης. Ο Συνταγματάρχης είναι σίγουρος ότι εκτέλεσε με επιτυχία την αποστολή του. Ο Χίτλερ είναι νεκρός και ήρθε η ώρα για την έναρξη της επιχείρησης “Βαλκυρία”.

Κλάους βον Στάουφενμπεργκ

Ο άνθρωπος που έφτασε πιο κοντά από οποιονδήποτε άλλο στη δολοφονία του Αδόλφου Χίτλερ, ονομαζόταν Κλάους βον Στάουφενμπεργκ.

Κατάγοταν από αριστοκρατική οικογένεια της Γερμανίας, είχε εξαιρετική μόρφωση και πίστευε στην αναγέννηση της χώρας.

Όταν ο Χίτλερ και το ναζιστικό κόμμα ανέβηκαν στην εξουσία, ο Στάουφενμπεργκ ήλπισε ότι θα κατάφερναν να σώσουν τη χώρα από την παρακμή.

Όπως εκατομμύρια άλλοι Γερμανοί, αφοσιώθηκε στον Φύρερ και ορκίστηκε να τον υπηρετήσει πιστά.

Με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Στάουφενμπεργκ άρχισε να διαπιστώνει ότι οι ναζιστικές αρχές δεν συμφωνούσαν με τα δικά του υψηλά ιδεώδη και διαπίστωνε τον ανορθόδοξο τρόπο με τον οποίο κυβερνούσαν τη χώρα. Κατα τη γνώμη του αυτό ήταν επικίνδυνο για την ασφάλειά της και την πορεία του πολέμου.

Στην αρχή, όσο η Γερμανία απολάμβανε συνεχείς θριάμβους, κράτησε κρυφές τις αμφιβολίες του.

Όμως όσο περνούσαν τα χρόνια, οι αποτυχίες του γερμανικού στρατού θορύβησαν πολλούς αξιωματικούς.

Η αρχή του τέλους για το Τρίτο Ράιχ ήρθε μετά τη συντριπτική ήττα των Γερμανών στη μάχη του Στάλινγκραντ, τον Δεκέμβριο του 1942.

Ο Χίτλερ απομυθοποιήθηκε στα μάτια πολλών αξιωματικών, οι οποίοι προσέγγισαν τον Συνταγματάρχη Κλάους φον Στάουφενμπεργκ.

Τον είχαν πλησιάσει και στο παρελθόν για να τον στρατολογήσουν κατά του Φύρερ, αλλά είχαν λάβει αρνητική απάντηση.

Τον Απρίλιο του 1943, ο Στάουφενμπεργκ βρισκόταν στην Τυνησία όπου, κατά τη διάρκεια βομβαρδισμού απ’ τους Συμμάχους, έχασε το αριστερό του μάτι, το δεξί χέρι και δύο δάχτυλα από το αριστερό χέρι.

Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, πήρε την απόφαση: “Τίποτα δεν θα αλλάξει μέχρι να εξολοθρευτεί ο Χίτλερ. Ήρθε η ώρα κάποιος να αρπάξει ένας πιστόλι και να ξεμπερδέψει μια και καλή μαζί του”.

Η συνωμοσία

Σε  περίπτωση ανατροπής του Χίτλερ, υπήρχε ένα  έκτακτο σχέδιο με το κωδικό όνομα “Επιχείρηση Βαλκυρία”.

Ο εφεδρικός στρατός θα απομόνωνε το κέντρο των επιχειρήσεων στο Βερολίνο και θα συνελάμβανε τα πιο ισχυρά πρόσωπα της Γερμανίας, μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση.

Ακριβώς αυτό το επίσημο σχέδιο σκόπευαν να εκμεταλλευτούν ο Στάουφενμπεργκ και οι υπόλοιποι συνωμότες για να αντικαταστήσουν την κυβέρνηση του Χίτλερ με δικά τους άτομα.

Το βασικό βήμα για την ενεργοποίηση της επιχείρησης ήταν η δολοφονία του Χίτλερ.

Δεν αρκούσε η σύλληψη ή η απαγωγή του Φύρερ, γιατί όλοι οι στρατιωτικοί της Γερμανίας είχαν ορκιστεί να τον υπηρετούν. Αν ήταν νεκρός όμως, ο όρκος δεν ίσχυε.

Έτσι, οι αριστοκράτες αξιωματικοί που σε μεγάλο βαθμό δεν συμπαθούσαν τους Ναζί, θα δημιουργούσαν νέα κυβέρνηση που θα έκανε συνομιλίες με τους αντίπαλους συμμάχους, με σκοπό την ειρήνη, χωρίς να ταπεινωθεί η χώρα τους. Τουλάχιστον αυτή ήταν η επιδίωξη.

Οι Συνωμότες της 20ης Ιουλίου

Στις 20 Ιουλίου του 1944, ο συνταγματάρχης Στάουφενμπεργκ μπήκε στο αεροπλάνο για να ταξιδέψει από το Βερολίνο στη “Φωλιά του Λύκου”, τη στρατιωτική βάση του ανατολικού τμήματος της Γερμανίας.

Επρόκειτο να παρευρεθεί σε στρατιωτικό συμβούλιο, με τον Χίτλερ, τον Χίμλερ, τον Γκέρινγκ και άλλους 20 απ’ τους σημαντικότερους άντρες της Γερμανίας.

Τον συνόδευε ο βοηθός του, o Υπολοχαγός Χέφτεν και μετέφερε 2 κιλά δυναμίτη, τα οποία αρκούσαν για να καταστρέψουν ολοσχερώς το δωμάτιο του συμβουλίου και να σκοτώσουν όλη τη στρατιωτική ηγεσία των Ναζί.

Όταν έφτασε, τον ενημέρωσαν ότι το συμβούλιο θα ξεκινούσε μίση ώρα νωρίτερα απ’ το πρόγραμμα, γιατί το απόγευμα θα ερχόταν ο Μπενίτο Μουσολίνι.

Χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του, ο Στάουφενμπεργκ ζήτησε να τον οδηγήσουν σε ένα άδειο δωμάτιο για να αλλάξει το λερωμένο πουκάμισό του.

Στο δωμάτιο άρχισε να προετοιμάζει το δυναμίτη, αλλά ακόμα και με τη συνεργασία του βοηθού του Υπολοχαγού Χέφτεν, ήταν πολύ δύσκολη δουλειά για ένα άνθρωπο με ένα χέρι, το οποίο είχε μόνο τα τρία δάχτυλα.

Μετά από λίγα λεπτά, χτύπησαν την πόρτα και τον ειδοποίησαν ότι το συμβούλιο είχε ξεκινήσει.

Είχαν προλάβει να ετοιμάσουν μόνο τον έναν απ’ τους δυο δυναμίτες.

Όταν μπήκε στο δωμάτιο, τοποθέτησε την τσάντα του ακριβώς δίπλα στον Χίτλερ. Όμως λίγο αφότου βγήκε απ’ το δωμάτιο, ένας απ’ τους παρευρισκόμενους έριξε κατά λάθος τη τσάντα στο πάτωμα.

Για να μην εμποδίζει τις κινήσεις τους, την μετακίνησε στην άλλη μεριά του τραπεζιού, απέναντι από τον Χίτλερ.

Και επίτηδες να το είχε κάνει, δεν θα είχε πετύχει να σώσει τη ζωή του Αδόλφου.

Το χοντρό ξύλινο πόδι του τραπεζιού έσωσε τη ζωή του Χίτλερ, εμποδίζοντας την εξάπλωση της φλόγας προς το μέρος του. Από τους 24 ανθρώπους που βρίσκονταν στο δωμάτιο, πέθαναν τέσσερις και τραυματίστηκαν σοβαρά 10. Ο Χίτλερ έζησε με μερικές μελανιές και ελαφρά εγκαύματα.

Επιχείρηση Βαλκυρία

Ο Στάουφενμπεργκ επέστρεψε στο Βερολίνο, τρεις ώρες μετά την έκρηξη, πεπεισμένος ότι ο Χίτλερ ήταν νεκρός.

Η επιχείρηση Βαλκυρία ενεργοποιήθηκε και ο εφεδρικός στρατός εισέβαλε στα κεντρικά κυβερνητικά γραφεία του Βερολίνου.

Από τις 4 που προσγειώθηκε η πτήση του Στάουφενμπεργκ στο Βερολίνο, έως τις 7 το απόγευμα, οι συνωμότες εργάζονταν πυρετωδώς για την επιτυχή κατάληψη του κυβερνητικού κέντρου.

Τα υψηλότερα στελέχη των SS και της Γκεστάπο συνελήφθησαν σύμφωνα με το σχέδιο Βαλκυρία. Η αστυνομία του Βερολίνου ήταν με το μέρος των συνωμοτών και όλα εξελισσόταν ομαλά.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας, κυκλοφορούσε η φήμη ότι ο Χίτλερ ήταν ζωντανός, αλλά ο Στάουφενμπεργκ τη διέψευδε κατηγορηματικά.

Στις 7 το απόγευμα, της 20ης Απριλίου του 1944, ο Χίτλερ τηλεφώνησε στους αξιωματικούς και τους ανακοίνωσε ότι αφού είναι ζωντανός, η επιχείρηση Βαλκυρία έπρεπε να σταματήσει.

Από τη στιγμή που μαθεύτηκε ότι ο Χίτλερ ήταν ζωντανός, οι συνωμότες ήταν καταδικασμένοι.

Ο Σταουφενμπέργκ ήταν ο πρώτος ύποπτος επειδή έλειπε την ώρα της έκρηξης.

Η Εκτέλεση

Δέκα λεπτά μετά τις 12, μερικές ώρες μετά την έκρηξη που κόντεψε να σκοτώσει τον Χίτλερ, τέσσερις απ’ τους συνωμότες εκτελέστηκαν δια πυροβολισμού. Ανάμεσά τους ήταν ο συνταγματάρχης Στάουφενμπεργκ και ο βοηθός του, υπολοχαγός Χέφτεν.

Ο προϊστάμενός του έσπευσε να τον εκτελέσει επειδή και ο ίδιος γνώριζε για την απόπειρα αν και δε συμμετείχε. Λέγεται ότι την άλλη μέρα ξεθάφτηκε το πτώμα του συνταγματάρχη για να ξηλωθούν τα γαλόνια και να του αφαιρεθούν τα παράσημα. Ο Χίτλερ διέταξε να σβηστεί το όνομα από το τρίτο Ράιχ.

Τις επόμενες εβδομάδες ερευνήθηκε οποιοδήποτε πρόσωπο μπορεί να είχε ανάμειξη στην απόπειρα δολοφονίας. Συνελήφθησαν περισσότερα από 7 χιλιάδες άτομα και εκτελέστηκαν εκατοντάδες.

Ο Χίτλερ διέταξε “να κρεμαστεί σαν ζώο”, όποιος κρινόταν ένοχος. Ο αδερφός του Στάουφενμπεργκ, Μπέρτολντ, ήταν ένας από αυτούς που κρεμάστηκαν μέχρι να λιποθυμήσει. Τον επανέφεραν και τον ξανακρέμαγαν.

Το μαρτύριο επαναλήφθηκε αρκετές φορές μέχρι τον θάνατό του και καταγράφηκε όλο με κάμερα για να μπορέσει να το απολαύσει και ο Χίτλερ με την ησυχία του. Η σύζυγος του Στάουφενμπεργκ η Νίνα, οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ράβενσμπρουγκ και τα παιδιά του πήγαν για “μετεκπαίδευση”, όπου διδάχτηκαν ότι ο πατέρας τους ήταν ο χειρότερος προδότης που γέννησε ποτέ η Γερμανία. Φυσικά άλλαξαν επίθετο αφού το δικό τους ήταν πια απαγορευμένο.

Η οικογένεια επανενώθηκε μετά τον θάνατο του Χίτλερ. Το πέμπτο παιδί του γεννήθηκε σε στρατόπεδο.

Από τους τρεις γιους του, ο ένας έγινε στρατηγός της Δυτικής Γερμανίας και ο άλλος βουλευτής.

Η γυναίκα του, Νίνα, πέθανε το 2006 στα 92 της.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Το εγκαταλελειμένο σανατόριο που νοσηλεύτηκαν ο Χίτλερ και ο Χόνεκερ και γυρίστηκαν οι ταινίες «Πιανίστας» και «Επιχείρηση Βαλκυρία». Φωτογραφίες από το στοιχειωμένο κτίριο…