Η σεξουαλική παρενόχληση στην Αγγλία του 1837 και ο δικαστής που υπερασπίστηκε το δικαίωμα στην αυτοάμυνα

Το 1837 μια γυναίκα δικάστηκε στην Αγγλία με την κατηγορία ότι προκάλεσε σωματική βλάβη σ’ ένα άνδρα. Είχε δαγκώσει και κόψει ένα κομμάτι από τη μύτη του. Στην πραγματικότητα, αυτή υπήρξε η πρώτη γνωστή δίκη όπου εξετάστηκε το ζήτημα της σεξουαλικής παρενόχλησης. Ο λόγος ήταν ότι η γυναίκα προχώρησε σε αυτή την ενέργεια όταν ο ενάγων  προσπάθησε με τη βία να τη φιλήσει. Το δικαστήριο αθώωσε τη γυναίκα με την αιτιολογία ότι είχε δικαίωμα να προστατεύσει τον εαυτό της από τη σεξουαλική παρενόχληση που είχε υποστεί

του ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Μία σεξουαλική παρενόχληση στο Λονδίνο του 1836

Το βράδυ της 26ης Δεκεμβρίου 1836, η Αμέλια Τέιλορ  και η αδερφή της, Κάρολαϊν Νιούτον, βγήκαν για ένα ποτό σε μία παμπ στην περιοχή του Χόλμπορν στο κεντρικό Λονδίνο. Ένας άγνωστός τους, ο Τόμας Σάβερλαντ, προσπάθησε να φλερτάρει τις δύο γυναίκες.

Ο Σάβερλαντ είχε πιεί και η συμπεριφορά του ήταν ιδιαίτερα προκλητική.

Στην αρχή προσπάθησε να φιλήσει την Αμέλια. Αυτή τον απώθησε. Στη συνέχεια, ο Σάβερλαντ προσπάθησε να κάνει το ίδιο και με την Κάρολαϊν.

Αυτή τον απώθησε πολλές φορές, ξεκαθαρίζοντάς του ότι δεν ήθελε φιλιά και αγκαλίτσες. Ο Σάβερλαντ έφυγε αλλά επέστρεψε λίγο αργότερα. Αποπειράθηκε και πάλι να φιλήσει την Κάρολαϊν. Μάλιστα, την έριξε στο πάτωμα μπροστά σε όλο τον κόσμο.

Η αντίδραση της γυναίκας ήταν να δαγκώσει δυνατά τη μύτη του. Μάλιστα, έκοψε ολόκληρο το αριστερό ρουθούνι του, το οποίο και έφτυσε.

Ο Σάβερλαντ άρχισε να αιμορραγεί. Αποχώρησε πανικόβλητος από την παμπ.

Αφού επούλωσε τις πληγές του, μήνυσε την Κάρολαϊν Νιούτον για αναίτια επίθεση και σωματική βλάβη. Αν το δικαστήριο την εύρισκε ένοχη, θα μπορούσε να καταδικαστεί σε πολύχρονη φυλάκιση ή ακόμη και εξορία στην Αυστραλία.

Η δίκη διεξήχθη στο Λονδίνο στις 25 Απριλίου 1837.

Η ακροαματική διαδικασία

Στο δικαστήριο ο Σάβερλαντ υποστήριξε ότι όταν είδε τις δύο αδελφές στην παμπ, είπε αστειευόμενος ότι η Αμέλια ήταν η πιο όμορφη. Αυτό έκανε έξαλλη την Κάρολαϊν, η οποία όρμησε πάνω του και τον έσπρωξε στο πάτωμα, όπου  τον δάγκωσε και του έκοψε ένα κομμάτι της μύτης του.

Όμως, στην απολογία της, η κατηγορούμενη παρουσίασε μια διαφορετική εκδοχή των γεγονότων. Σύμφωνα με αυτήν, δάγκωσε τον Σάβερλαντ μόνο αφού προσπάθησε να τη φιλήσει πολλές φορές παρά την άρνησή της.

Την τελευταία φορά, άσκησε βία πάνω της ρίχνοντάς την στο πάτωμα της παμπ.

Η Νιούτον ολοκλήρωσε την απολογία της λέγοντας ότι ήταν παντρεμένη και ότι αν ήθελε να φιληθεί, θα το ζητούσε από τον άνδρα της, ο οποίος ήταν και «πιο ωραίος από τον ενάγοντα!»

Οι αυτόπτες μάρτυρες, υποστήριξαν την εκδοχή της Νιούτον.

Η ετυμηγορία

Όταν ολοκληρώθηκε η ακροαματική διαδικασία, οι ένορκοι -όλοι τους άνδρες- επρόκειτο να αποσυρθούν για να βγάλουν την ετυμηγορία τους. Όλοι όσοι παρακολουθούσαν τη δίκη ανέμεναν ότι η Νιούτον θα καταδικαζόταν. Στο παραμορφωμένο πρόσωπο του Σάβερλαντ υπήρχαν έντονα τα σημάδια από την επίθεση.

Όπως συνηθίζεται στις δίκες στην Αγγλία, η απόφαση περί ενοχής ή όχι ενός κατηγορουμένου επαφίεται αποκλειστικά στους ενόρκους. Ο πρόεδρος του δικαστηρίου, Άνταμς ανέλαβε να τους συμβουλέψει σχετικά. Τότε προς έκπληξη όλων, ο Άνταμς είπε στους ενόρκους ότι θεωρούσε ότι θα έπρεπε να κηρύξουν αθώα την κατηγορούμενη. Κατά τη γνώμη του, είχε κάθε δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό της: «Όταν ένας άντρας φιλάει μια γυναίκα παρά τη θέλησή της, έχει κάθε δικαίωμα να δαγκώσει τη μύτη του αν το θέλει», ήταν τα λόγια του που έπιασαν τόπο.

Ένας ένορκος, φώναξε ότι η Νιούτον είχε δικαίωμα όχι μόνο να δαγκώσει τη μύτη του ενάγοντα, αλλά και να τη φάει!

Στο δικαστήριο επικράτησε πανδαιμόνιο από τα γέλια των θεατών. Ο δικαστής στράφηκε στον Σάβερλαντ και του είπε ειρωνικά: «Όταν παίζεις με μια γάτα, θα πρέπει να περιμένεις να γρατσουνιστείς».

Ο Άνταμς είπε επίσης στους ενόρκους ότι ακόμη και αν δεν τον άκουγαν και έκριναν τη Νιούτον ένοχη, θα τη καταδίκαζε στην καταβολή ενός ευτελούς προστίμου.

Η Κάρολαϊν αθωώθηκε.

Έτσι ήδη από τις αρχές του 19^ου αιώνα υπήρξε νομικό προηγούμενο στην Αγγλία κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης. Επιπλέον, βάσει αυτού, κάθε γυναίκα είχε το δικαίωμα να προστατεύσει τον εαυτό της από τη σεξουαλική παρενόχληση ασκώντας βία στον δράστη.