Η ρήξη της Καρέζη με τον πατέρα της που δεν ήθελε να γίνει “θεατρίνα”. Η κουβέντα της Βουγιουκλάκη, στη μάνα της

Το Τζένη καθιερώθηκε από μια καλόγρια. Το Καρέζη ήταν έμπνευση του δασκάλου της στο Εθνικό.

Το πραγματικό όνομα της, ήταν Ευγενία Καρπούζη.

Ο Άγγελος Τερζάκης, γενικός διευθυντής τότε του Εθνικού Θεάτρου, ήταν ανένδοτος. “Δεν κάνεις καριέρα ως Καρπούζη”. Ψάχνοντας κάτι εύηχο, που θα διατηρούσε τα βασικά γράμματα “κ” και “ζ”, κατέληξε στο Καρέζη.

Για τη νεαρή ηθοποιό,  που είχε ήδη δώσει “μάχη” για να μπει στη Σχολή του Εθνικού και να ακολουθήσει το όνειρό της, η αλλαγή του ονόματος δεν ήταν μεγάλη υποχώρηση. Πολύ δε περισσότερο που ο πατέρας της δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να γίνει ηθοποιός.

Μία παρόμοια -πλην μικρότερη- “επανάσταση” είχε κάνει ως παιδί, όταν αποφάσισε ότι το Τζένη ήταν πιο χαριτωμένο από το Ευγενία. Την ιδέα της την έδωσε μία καλόγρια στην «Ελληνογαλλική σχολή Καλογραιών Καλαμαρί», όπου φοιτούσε ως εσωτερική τα πρώτα χρόνια του δημοτικού. Στο πλαίσιο του μαθήματος των γαλλικών, η καλόγρια την φώναξε με το γαλλικό αντίστοιχο του Ευγενία: Τζένη. Η μικρή ενθουσιάστηκε και αποφάσισε να το καθιερώσει.

Φοίτηση στο Εθνικό

Η κλίση της στο θέατρο είχε φανεί από πολύ νωρίς. Συμμετείχε πάντα στις σχολικές παραστάσεις και πάνω στη σκηνή λάτρευε να είναι το κέντρο της προσοχής.

Το 1951 ενσάρκωσε την «Aντιγόνη» του Σοφοκλή που ανέβηκε στο θέατρο «ΡΕΞ» από τους τελειόφοιτους της Ελληνογαλλικής Σχολής. Αν και το επίπεδο ήταν ερασιτεχνικό, αυτός ήταν ο πρώτος της μεγάλος ρόλος.

Ο πατέρας της, εκπαιδευτικός στο επάγγελμα και εξαιρετικά συντηρητικός στις απόψεις του, ήταν κάθετος όσον αφορούσε την υποκριτική. Δεν ήθελε η κόρη του να γίνει θεατρίνα. Στο μυαλό του, το επάγγελμα της ηθοποιού ήταν συνυφασμένο με εκείνο των εκδιδόμενων γυναικών.

Η Τζένη έκανε απεργία πείνας προκειμένου να την αφήσει να δώσει εξετάσεις. Στην ένατη μέρα, ο πατέρας της λύγισε.

Έδωσε εξετάσεις και πέτυχε.

Έτσι, το φθινόπωρο του 1951 ξεκίνησε να φοιτά στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Εκεί μαθήτευσε δίπλα στον Δημήτρη Pοντήρη, τον Άγγελο Tερζάκη και τον Γιώργο Παππά. Το “άστρο” της αμέσως ξεχώρισε. Αποφοίτησε με άριστα το 1954 και ταυτόχρονα “χρίστηκε” πρωταγωνίστρια.

Ο πρώτος της ρόλος στο θεατρικό σανίδι ήταν πλάι στη Μελίνα Μερκούρη και τον Βασίλη Διαμαντόπουλο, στο έργο του Αντρέ Ρουσέν «Ωραία Ελένη». Ακολούθησε ο ρόλος της Αντέλα στο έργο του Λόρκα «Το σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα», στο οποίο πρωταγωνιστούσε η Κατίνα Παξινού και σκηνοθέτησε ο Αλέξης Μινωτής. Το χρονικό διάστημα 1955-1959 έπαιξε με επιτυχία σπουδαίους ρόλους στο Εθνικό Θέατρο: Οφηλία (Άμλετ), Κορντέλια (Βασιλιάς Ληρ), Μυρίννη (Λυσιστράτη).

Η γνωριμία με την Αλίκη

Συμμαθητές της στο Εθνικό ήταν, μεταξύ άλλων, η Ρίκα Διαλυνά, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ και η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Με την τελευταία έμελλε να αναπτυχθεί μία από τις μεγαλύτερες “καλλιτεχνικές κόντρες” στα χρονικά του ελληνικού κινηματογράφου.

Ωστόσο, όσοι τις γνώριζαν από τα πρώτα χρόνια που ήταν φοιτήτριες, ανέφεραν ότι οι σχέσεις τους ήταν καλές.

Οι δύο άσημες τότε κοπέλες είχαν κοινά όνειρα και παρόμοιο υπόβαθρο. Συνομήλικες, απόφοιτες αθηναϊκών σχολείων, με πάθος για την υποκριτική και “αγώνα” με το περιβάλλον τους για να δώσουν εξετάσεις στη δραματική σχολή.

Η Τζένη, μετά το πρώτο έτος της σχολής, αποξενώθηκε πλήρως από τον πατέρα της. Τον ξαναείδε μόνο μία φορά στη ζωή της, όταν γέννησε τον γιο της. Η Αλίκη γνώριζε καλά το αίσθημα της έλλειψης της πατρικής φιγούρας. Ο πατέρας της δολοφονήθηκε όταν ήταν παιδί.

Το στήριγμα και των δύο κοριτσιών ήταν οι μητέρες τους. Η Αλίκη ανέκαθεν είχε πολύ στενή σχέση με τη μαμά της. Αντίστοιχα η μητέρα της Τζένης, η κυρία Θεώνη, προτίμησε να έρθει σε ρήξη με τον άντρα της, μία απόφαση ανατρεπτική για τα δεδομένα της εποχής, προκειμένου να σταθεί δίπλα στην κόρη της.

Η κόντρα μεταξύ των δύο μεγάλων ηθοποιών ξεκίνησε να πλάθεται αργότερα, από τα ΜΜΕ.

Όπως έχει δηλώσει ο Κωνσταντίνος Καζάκος, “μεταξύ τους υπήρχε μία ευγενής άμιλλα. Όμως ήταν φίλες, λέγανε τα προσωπικά τους. Είχαν πολύ καλές σχέσεις πάντα, δεν υπήρξε ποτέ κόντρα. Ήταν ένα κολπάκι των μίντια”.

Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία χρόνια της ζωής τους, Καρέζη και Βουγιουκλάκη είχαν έρθει πολύ κοντά. Ο θάνατος της Τζένης, στοίχισε στην Αλίκη.

Όπως αποκαλύπτει στη βιογραφία της ο Μάκης Δελαπόρτας, όταν η Αλίκη το 1996 διαγνώστηκε με καρκίνο τηλεφώνησε στην κυρία Θεώνη και της είπε:

Κυρία Θεώνη, θα πάω να συναντήσω την Τζένη…

αρχική φωτογραφία: Φίνος Φιλμ

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η τελευταία επιστολή της Τζένης Καρέζη λίγο πριν πεθάνει: «Θέλω να αγαπώ και να με αγαπούν. Και πάντα ελπίζω» (βίντεο)