Η “ύαινα της Γκεστάπο”. Η χειραφετημένη Γαλλίδα που συνεργάστηκε με τους Ναζί. Εκτελέστηκε από αντιστασιακούς

Ντυνόταν ανδρικά, έτρεχε σε αγώνες ταχύτητας, έγινε Ολυμπιονίκης και κατηγορήθηκε ότι συνεργάστηκε με τους Ναζί την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν μια αντισυμβατική προσωπικότητα που δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη.

Είχε δηλώσει ανοιχτά την ομοφυλοφιλία της και μία από τις ερωμένες της ήταν η τραγουδίστρια και χορεύτρια, Ζοζεφίν Μπέικερ. Κατέρριψε τα στερεότυπα για το λεγόμενο “αδύναμο φύλο”, αποκαλέστηκε “ύαινα της Γκεστάπο” και δολοφονήθηκε.

Ο λόγος για τη Γαλλίδα αθλήτρια, Βιολέτ Μορίς, η οποία συνήθιζε να λέει: “Οτιδήποτε μπορεί να κάνει ένας άνδρας, η Βιολέτ Μορίς μπορεί να το κάνει καλύτερα“.

Η υπεραθλήτρια που νικούσε άνδρες στο μποξ

Η Βιολέτ Μορίς γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1893. Ο πατέρας της ήταν απόστρατος λοχαγός ιππικού και η μητέρα της είχε παλαιστινιακή καταγωγή. Από νωρίς έδειξε ενδιαφέρον για τον αθλητισμό και ξεχώρισε για τη σωματική της διάπλαση. Μπορούσε να κάνει ποδήλατο, κωπηλασία, πυγμαχία, ακοντισμό, σφαιροβολία, άρση βαρών, κ.ά..

Έπαιξε ποδόσφαιρο στη γυναικεία Εθνική Ομάδα της Γαλλίας και είχε σερί νικών στο μποξ με άνδρες αντίπαλους. Επίσης διακρίθηκε στην ελληνορωμαϊκή πάλη και έκανε μαστεκτομή, προκειμένου να χωράει πιο εύκολα στα αγωνιστικά αυτοκίνητα – κατά άλλη εκδοχή, λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού της.

Οι φωτογραφίες που δείχνουν τη Μορίς να κρατάει το τιμόνι με ένα τσιγάρο στο στόμα διαδόθηκαν στα έντυπα και την έκαναν διάσημη σε όλη τη Γαλλία.

Οι υπηρεσίες της στον Μεγάλο Πόλεμο και τα μετάλλια

Η Βιολέτ Μορίς έμαθε να οδηγεί κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Προσέφερε τις υπηρεσίες της στην πατρίδα ως οδηγός ασθενοφόρου και αγγελιαφόρος και λέγεται ότι περνούσε μέσα από ναρκοπέδια, για να μεταφέρει τραυματισμένους στρατιώτες των μαχών του Βερντέν και του Σομ. Υπερβολικό βέβαια, αλλά είναι ενδεικτικό του θρύλου της.

Στη Γυναικεία Ολυμπιάδα (Women’s Olympiad) του 1921, η Μορίς κατέκτησε δύο χρυσά μετάλλια στα αγωνίσματα του ακοντίου και της σφαιροβολίας. Ένα χρόνο μετά, κέρδισε ξανά χρυσό μετάλλιο στη σφαιροβολία και ασημένιο στο ακόντιο, ενώ στη Γυναικεία Ολυμπιάδα του 1924 πήρε την πρώτη θέση σε δισκοβολία και σφαιροβολία.

Η Βιολέτ Μορίς δεν έκανε εντύπωση μόνο για τα αθλητικά της κατορθώματα, αλλά και για τον τρόπο ζωής της. Εμφανιζόταν στα νυχτερινά κέντρα του Παρισιού με κοστούμι, παντελόνι και γραβάτα. Κάπνιζε αρειμανίως, έκοβε κοντά τα μαλλιά, είχε την τάση να βρίζει και δεν φοβόταν να παραδεχθεί ότι ήταν λεσβία.

Ωστόσο, ο βίος της Μορίς θεωρείτο σκανδαλώδης στη μεσοπολεμική Γαλλία, η οποία απαγόρευε με νόμο στις γυναίκες να φορούν παντελόνι. Η Γυναικεία Αθλητική Ομοσπονδία (FFSF) θεωρούσε ότι η Γαλλίδα αθλήτρια δεν σεβόταν τα ηθικά πρότυπα και δεν της επέτρεψε να πάρει μέρος στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ (1928), όπου θα συγκαταλεγόταν ανάμεσα στα μεγάλα φαβορί για μετάλλιο.

Πέραν αυτού, υπήρχαν ισχυρισμοί ότι η Μορίς γρονθοκόπησε διαιτητή ποδοσφαίρου, έδινε αμφεταμίνες σε νεότερες συμπαίκτριές της και γενικότερα είχε εριστικό χαρακτήρα.

Το 1928, ανακλήθηκε και η άδεια συμμετοχής της σε αγώνες ταχύτητας. Η Μορίς άνοιξε ένα κατάστημα με ανταλλακτικά αγωνιστικών αυτοκινήτων στο Παρίσι, το οποίο δεν μακροημέρευσε. Το 1930 μήνυσε την FFSF και διεκδίκησε ανεπιτυχώς αποζημίωση, επειδή, όπως ισχυριζόταν, δεν μπορούσε πλέον να κερδίζει χρήματα ως αθλήτρια.

Η συνεργασία με τους Ναζί και η εκτέλεση της “ύαινας”

Η Βιολέτ Μορίς ήταν απογοητευμένη από τη στάση που κράτησε η Γαλλία απέναντί της. Οι περισσότεροι μελετητές πιστεύουν ότι η πίκρα και το αίσθημα αδικίας που την διακατείχε ήταν οι κινητήριοι μοχλοί πίσω από την απόφασή της να στραφεί εναντίον της πατρίδας της.

Το 1936, ο Αδόλφος Χίτλερ την προσκάλεσε στο Βερολίνο, για να δώσει το “παρών” ως επίτιμη καλεσμένη στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έκτοτε οι επαφές της με τη Γερμανία έγιναν όλο και πιο συχνές, με αποτέλεσμα να στρατευθεί ως μυστικός πράκτορας της Γκεστάπο.

Μία από τις αποστολές που της ανατέθηκαν ήταν να συγκεντρώσει πληροφορίες για τη “Γραμμή Μαζινό“. Λέγεται ότι διατηρούσε γκαράζ για λογαριασμό της Λουφτβάφε, κατέδιδε συνεργάτες της Γαλλικής Αντίστασης και έκανε εξαντλητικές ανακρίσεις και βασανιστήρια, κυρίως εναντίον γυναικών.

Δεν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία ότι η Μορίς ήταν σαδίστρια, σύμφωνα με τη Βρετανίδα συγγραφέα, Αν Σεμπά και τον βιογράφο της, Ζεράρ ντε Κορτάνζ. Παρ’ όλ’ αυτά, οι φήμες αρκούσαν, ώστε η Γαλλίδα αθλήτρια να αποκτήσει το προσωνύμιο “η ύαινα της Γκεστάπο” και να γίνει μισητή στους συμπατριώτες της. 

Η συνεργασία της Μορίς με τους Ναζί γενικώς δεν αμφισβητείται, αλλά ο ακριβής ρόλος της δεν είναι σαφής. Η μία άποψη λέει πως οι Γάλλοι αντιστασιακοί μεγαλοποίησαν τα πεπραγμένα της, για να δικαιολογήσουν τη μετέπειτα δολοφονία της, ενώ η άλλη άποψη υποστηρίζει ότι όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά.

Στις 26 Απριλίου 1944, οκτώ ημέρες μετά τα 51α γενέθλιά της, η Βιολέτ Μορίς διέσχιζε με το αυτοκίνητό της έναν επαρχιακό δρόμο στη Νορμανδία. Στο αμάξι επέβαιναν άλλα τέσσερα άτομα, ένα ανδρόγυνο που υποστήριζε τους Ναζί και τα δύο παιδιά τους.

Η μηχανή σταμάτησε ξαφνικά να λειτουργεί και το όχημα ακινητοποιήθηκε. Μια ομάδα οπλισμένων αντιστασιακών, που κρυβόταν πίσω από θάμνους, άνοιξε πυρ και σκότωσε όλους τους επιβάτες.

Η ενέδρα εναντίον της “ύαινας της Γκεστάπο” στέφθηκε με επιτυχία και η Μορίς πέρασε στην ιστορία όχι ως σύμβολο της γυναικείας χειραφέτησης και των αθλητικών ρεκόρ, αλλά ως προδότρια της πατρίδας της.

Πηγές εικόνων κεντρικής φωτογραφίας: WikimediamtxCommons και WikimediamtxCommons