Η “Λέαινα της Βρετάνης”. Η Γαλλίδα που έγινε πειρατίνα για να εκδικηθεί για την εκτέλεση του άνδρα της. Άφηνε μόνον έναν επιζώντα για να διαδώσει την τιμωρία της

Στην Ζαν ντε Κλισόν αποδόθηκαν πολλές ιδιότητες κατά τη διάρκεια της ζωής της. Ανήλικη μητέρα, χήρα εις διπλούν, κυρία της υψηλής κοινωνίας και τέλος, αιμοβόρα εκδικήτρια. Στην ιστορία έμεινε γνωστή ως διαβόητη πειρατίνα, ή αλλιώς “λέαινα της Βρετάνης”.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Βρετάνη της νοτιοδυτικής Γαλλίας το 1300. Η μοίρα της, ως μία τυπική γυναίκα του 14ου αιώνα στην Ευρώπη, ήταν προδιαγεγραμμένη. Θα παντρευόταν έναν άντρα της τάξης της προτού ακόμα ενηλικιωθεί, θα άνοιγε το δικό της νοικοκυριό και θα χάριζε στον σύζυγό της απογόνους.

Πράγματι, όταν η Ζαν έκλεισε τα 12, παντρεύτηκε έναν 19χρονο ντόπιο ευγενή. Μέχρι τα 16 είχε αποκτήσει δύο παιδιά και δέκα χρόνια αργότερα, το 1326, έμεινε για πρώτη φορά χήρα. Τα πρότυπα της εποχής δεν επέτρεπαν σε μια γυναίκα να μείνει μόνη της από τόσο νωρίς. Έτσι, λίγο καιρό αργότερα ξαναπαντρεύτηκε.

Ο δεύτερος σύζυγός της, ωστόσο, δεν αποδείχθηκε τόσο ειλικρινής και η Ζαν δεν άργησε να το αντιληφθεί. Ο Γκι ντε Παντιέβρ ήταν λογοδοσμένος με την κόρη της οικογένειας των ντε Μπλουά, μία εκ των δύο ισχυρότερων της Βρετάνης. Χρησιμοποιώντας τη γνωριμία τους με τον Πάπα και τους θρησκευτικούς άρχοντες, κατάφεραν να ακυρώσουν τον γάμο και να δρομολογήσουν το δικό τους προξενιό.

Η Ζαν δεν ενοχλήθηκε ιδιαίτερα από αυτήν την εξέλιξη, καθώς δεν ήταν ποτέ ερωτευμένη με τον ντε Παντιέβρ. Επιπλέον, λίγο μετά τον χωρισμό τους, γνώρισε τον άντρα που έμελλε να γίνει ο μεγάλος έρωτας της ζωής της: τον Ολιβιέ ντε Κλισόν.

Ο Ολιβιέ ήταν επίσης ευγενής με τεράστια περιουσία. Συνομήλικοι σχεδόν, οι δυο τους ερωτεύτηκαν, πράγμα σπάνιο για την μεσαιωνική περίοδο που οι σχέσεις θύμιζαν περισσότερο οικονομικούς διακανονισμούς. Παντρεύτηκαν το 1330 και μέσα στα επόμενα χρόνια απέκτησαν 5 παιδιά.

Διαβάστε ακόμα: Ο περιβόητος πειρατής Μανέτας σκότωσε την καλλονή γυναίκα του γιατί πίστεψε ότι τον απατούσε. Την πλεκτάνη είχε στήσει ο ιερέας της Μήλου που την είχε ερωτευτεί

Η αρχή του τέλους της ευτυχισμένης οικογενειακής τους ζωής συνέπεσε με το ξέσπασμα του Εκατονταετούς πολέμου μεταξύ Γαλλίας και Βρετανίας. Στο παιχνίδι των φεουδαρχικών σχέσεων, η περιοχή της Βρετάνης έγινε αντικείμενο σημαντικής αντιπαράθεσης μεταξύ του Βασιλιά της Αγγλίας, ο οποίος διεκδικούσε τον γαλλικό θρόνο, και τον Βασιλιά της Γαλλίας.

Η γαλλική πλευρά στήριζε την δυναστεία των Ντε Μπλουά, ενώ η αγγλική τους Μονφόρ. Οι Ντε Κλισόν, ως οικογένεια ευγενών έπρεπε να διαλέξουν στρατόπεδο. Επέλεξαν τους Γάλλους.

Ο Ολιβιέ, καθώς και ο πρωτότοκος γιος της Ζαν επιστρατεύτηκαν και συμμετείχαν ενεργά στις ένοπλες συγκρούσεις. Αποτέλεσμα αυτού, ο νεαρός απόγονος σκοτώθηκε και ο Ολιβιέ πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Άγγλους το 1343.

Η εκτέλεση του Ολιβιέ

Η τυπική διαδικασία που ακολουθούταν με τους ομήρους, ιδιαίτερα τους “υψηλού προφίλ” ήταν να ανταλλάσσονται για λύτρα. Έτσι συνέβη και με τον Ολιβιέ ντε Κλισόν. Ο Ντε Μπλουά πλήρωσε τα χρήματα που του ζητήθηκαν και ο Ολιβιέ επέστρεψε στο σπίτι του. Στο παρασκήνιο όμως συνέβαινε κάτι που ο ανυποψίαστος οικογενειάρχης δεν μπορούσε να φανταστεί.

Το ποσό που κλήθηκε να δώσει ο Γάλλος ευγενής του φάνηκε πολύ χαμηλό και μπήκε σε υποψίες. Μετά από συνεννοήσεις με το γαλλικό παλάτι, πείστηκε ότι ο Ολιβιέ ήταν προδότης που είχε περάσει στο αντίπαλο στρατόπεδο και με την επιστροφή του θα εκτελούσε χρέη πράκτορα. Αποφάσισαν λοιπόν να πληρώσουν τα λύτρα και μόλις γυρίσει πίσω στην Βρετάνη να τον εκτελέσουν.

Πράγματι λίγες μέρες αφού ο Ολιβιέ επέστρεψε, έλαβε πρόσκληση για να παρευρεθεί σε μια γιορτή. Εκεί τον περίμεναν οι Γάλλοι για να τον συλλάβουν. Με συνοπτικές διαδικασίες του αποδόθηκαν κατηγορίες περί εσχάτης προδοσίας και στη συνέχεια, μεταφέρθηκε στο Παρίσι, όπου εκτελέστηκε σε κεντρικό σημείο της πόλης. Το σώμα του, έπειτα, αφέθηκε να σαπίζει μέσα σε ένα κλουβί, το οποίο κρεμάστηκε σε κοινή θέα στην γαλλική πρωτεύουσα. Όσο για το κεφάλι του, ο Γάλλος βασιλιάς Φίλιππος ΣΤ’ έδωσε εντολή να καρφωθεί σε έναν πάσσαλο στην πόλη της Νάντης.

Ενημέρωσαν μάλιστα, την γυναίκα του για τα σημεία όπου εκτίθεντο τα ατιμασμένα κομμάτια του. Η Ζαν ντε Κλισόν, βρισκόταν σε κατάσταση σοκ. Γεμάτη οργή και αποτροπιασμό, πήρε τα παιδιά της και ταξίδεψαν στη Νάντη για να δουν για μια τελευταία φορά τον Ολιβιέ. Το θέαμα που αντίκρυσε θα την στιγμάτιζε για πάντα.

Η εκδίκηση από την “Λέαινα της Βρετάνης”

Επιστρέφοντας στην Βρετάνη, η Ζαν είχε μόνο ένα πράγμα στο μυαλό της: την εκδίκηση. Αισθανόταν προδομένη από τους Ντε Μπλουά που τόσο είχε στηρίξει, καθώς και από τον Γάλλο βασιλιά. Αποφάσισε ότι το μόνο που την ενδιέφερε πια ήταν να καταστρέψει τους Γάλλους.

Φυσικά, δεν μπορούσε να το πετύχει μόνη της. Αρχικά πούλησε όλα τα κτήματα και τα περιουσιακά στοιχεία του άντρα της και αγόρασε έναν μικρό στόλο. Νούμερο ένα στόχος στη λίστα της ήταν ο Τσαρλς Ντε Μπλουά, που ευθυνόταν για την εκτέλεση του Ολιβιέ. Εγκαινίασε λοιπόν την δράση της ως αρχιπειρατίνα με μία επίθεση στο κάστρο Touffou, το οποίο διατηρούσε στενούς δεσμούς με τους Ντε Μπλουά.

Προκειμένου να διαπεράσει την ισχυρή περίφραξη, εφάρμοσε ένα πονηρό τέχνασμα. Ως άλλος Δούρειος Ίππος, εμφανίστηκε θλιμμένη στην είσοδο, ζητώντας βοήθεια. Οι άρχοντες, που την γνώριζαν ως την αθώα χήρα του Ντε Κρισόν, ανυποψίαστοι της άνοιξαν. Τότε, η Ζαν και οι άντρες της εισέβαλαν πάνοπλοι και ξεκίνησε το μακελειό. Τους σκότωσε όλους εκτός από έναν.

Άφησε τον τελευταίο επιζώντα για να διαδώσει το μήνυμα: Η Ζαν ντε Κλισόν είναι καθ’ οδόν

Το μήνυμα μεταδόθηκε τόσο από στόμα σε στόμα, όσο και ιδίοις όμμασι. Για τα επόμενα 13 χρόνια η οργισμένη χήρα γύρισε όλες τις γαλλικές επαρχίες, σκοτώνοντας όποιον Γάλλο προσκείμενο στο παλάτι και τον Φίλιππο έβρισκε.

Ακολουθώντας, μάλιστα, το ρητό “ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου”, σε πολλές περιστάσεις συμμαχούσε με τους Άγγλους επιφέροντας σοβαρά πλήγματα στην γαλλική παράταξη και καθορίζοντας τις διοικητικές ισορροπίες σε πολλές διχασμένες περιοχές του βασιλείου. Δεκάδες γαλλικά πλοία βυθίστηκαν και πολλά κάστρα καταστράφηκαν υπό τις διαταγές της 45χρονης χήρας.

Η Ζαν δεν περιορίστηκε στο να δίνει εντολές στους άντρες της. Η ίδια λάμβανε ενεργό ρόλο στις λεηλασίες και τις συγκρούσεις. Λέγεται ότι όποιος Γάλλος ευγενής αιχμαλωτιζόταν από τον “Μαύρο Στόλο”, όπως ονομάστηκε η στρατιά της, έπεφτε κατευθείαν στα χέρια της. Η μεσήλικη γυναίκα τους αποκεφάλιζε με ένα τσεκούρι. Οι ελάχιστοι που κατάφεραν να επιζήσουν πηδώντας στη θάλασσα, διηγούνταν σκηνές απίστευτης βαρβαρότητας.

Επί δεκατρία χρόνια η “λέαινα της Βρετάνης” έσπερνε τον τρόμο στις θάλασσες της Γαλλίας. Όσα πλοία έστειλε ο βασιλιάς να την εξολοθρεύσουν, απέτυχαν παταγωδώς. Αποσύρθηκε οικειοθελώς το 1356, αφού είχε συμβάλλει σημαντικά στην έκβαση του εκατονταετούς πολέμου υπέρ των Άγγλων. Πολλοί εικάζουν ότι σταμάτησε την πειρατική της δράση στα 13 έτη συμβολικά, αφού τόσο διήρκεσε ο γάμος της με τον Ολιβιέ.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής της τα πέρασε στην πατρίδα της, την Βρετάνη. Έκανε και τέταρτο γάμο, αυτή τη φορά με έναν Άγγλο ευγενή και τελικά άφησε την τελευταία της πνοή μια ανάσα πριν από τα 60. Πέθανε από φυσικά αίτια το 1359, έχοντας θάψει τρεις συζύγους, πέντε από τα επτά παιδιά της και εκατοντάδες Γάλλους προεστούς και στρατιώτες.

αρχική εικόνα: YouTube

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο Έλληνας που το 1678, φόρεσε γραβάτα, για να αντιμετωπίσει τις αυθαιρεσίες των πειρατών, που είχαν λεηλατήσει το πλοίο του. Τα παιχνίδια της ιστορίας και της μόδας!