Η “Αλίκη στο Ναυτικό” στο Θωρηκτό Μιζούρι. Πως μια Ελληνίδα μεταμφιέστηκε σε ναύτη για να ακολουθήσει τον αγαπημένο της στην Αμερική

του συνεργάτη μας, ιστορικού ερευνητή Στέφανου Μίλεση

Στις 10 Απριλίου του 1946, ημέρα Τετάρτη, στις 07.00’ το πρωί, κατέπλευσε στα ανοικτά του Φαλήρου το αμερικανικό Θωρηκτό “Μιζούρι”.

Είχε συμμετάσχει στην τελευταία φάση του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου στον Ειρηνικό ωκεανό. Μάλιστα ως ναυαρχίδα του αμερικανικού στόλου είχε υπογραφεί πάνω στο κατάστρωμά του, στις 2 Σεπτεμβρίου του 1945, η συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας.

Καθώς λοιπόν το όνομα του πλοίου ήταν γνωστό στους Έλληνες από την ιστορική συμφωνία παράδοσης της Ιαπωνίας, αλλά και από τα χρονικά του κινηματογράφου, πλήθη κόσμου έσπευσαν στις πειραϊκές και φαληρικές ακτές να το δουν να καταπλέει.

Το πλοίο της Ιαπωνικής συνθηκολόγησης

Το «Μιζούρι» μόλις έφτασε έξω από τον Πειραιά χαιρέτισε με 27 κανονιοβολισμούς. Από ελληνικής πλευράς τον χαιρετισμό ανταπόδωσε ο θρυλικός «Αβέρωφ» από το λιμάνι, όπου ήταν αγκυροβολημένος.

Σε ένα σημείο της γέφυρας του πλοίου είχε τοποθετηθεί μια μπρούτζινη πλάκα που ανέγραφε τα εξής:

«Στο κατάστρωμα αυτό στις 2 Σεπτεμβρίου 1945, υπεγράφη η παράδοση της Ιαπωνίας στις Συμμαχικές δυνάμεις. Έτσι τελείωσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Το πλοίο ήταν αγκυροβολημένο στον κόλπο του Τόκιο».

Αυτή η απλή πινακίδα υπεδείκνυε στους επισκέπτες, τη θέση που είχαν σταθεί οι Ιάπωνες και είχαν υπογράψει τη συνθηκολόγηση της χώρας τους, θέτοντας ουσιαστικά τέλος στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Το πλοίο όταν επισκέφθηκε τον Πειραιά είχε πλήρωμα 1.500 ανδρών αλλά την εποχή του πολέμου οι άνδρες που επέβαιναν έφταναν τους 3.000.

Πουλάνε Μιζούρι!…

Καθημερινά λάντζες πηγαινοέρχονταν στο Πασαλιμάνι, γεμάτες από εξοδούχους Αμερικανούς ναύτες, ενώ άλλες αναχωρούσαν γεμάτες από Έλληνες που επιθυμούσαν να επιβιβαστούν στο ιστορικό πλοίο.

Ουρές πολλών μέτρων σχηματίζονταν για να πάρουν σειρά επιβίβασης στο πλοίο. Το δικαίωμα το αποκτούσε ο επισκέπτης εφόσον είχε πρόσκληση. Και τέτοιες προσκλήσεις είχαν τυπωθεί πολλές από τους Αμερικανούς που τις μοίραζαν έξω από τις λάντζες στο Πασαλιμάνι.

Όμως δεν στάθηκαν αρκετές καθώς η προσέλευση ήταν πολύ μεγαλύτερη από την αναμενόμενη. Έτσι βρέθηκαν προσκλήσεις για το “Μιζούρι” στην μαύρη αγορά!

Η πλωτή πολιτεία

Όσοι το επισκέπτονταν -και ήταν πάρα πολλοί αυτοί- έμεναν έκθαμβοι από αυτή τη σιδερένια πολιτεία. Νοσοκομεία, φυσικοθεραπευτήρια, βιβλιοθήκες, πλυντήρια, αίθουσες κινηματογράφου, ανέσεις που έξω ο κόσμος δεν διέθετε.

Το μέγεθός του, η φήμη του, η επιβλητική όψη του, η ιστορία ότι πάνω στα καταστρώματά του γονάτισε η αυτοκρατορική Ιαπωνία, έγραψαν το όνομά του ανεξίτηλα στις μνήμες των ανθρώπων της εποχής. Οι άνθρωποι εντυπωσιασμένοι έγραφαν ποιήματα για τον ερχομό του στην Ελλάδα.

Ο Νεοφαληριώτης ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού ο Ανδρέας Μουράτης καθώς ήταν μαχητικός, αποτελεσματικός και πάντα δυναμικός, μια επιβλητική παρουσία στο γήπεδο. Όπως  το θωρηκτό «Μιζούρι» δέσποζε στη θάλασσα, όμοια κι αυτός απέκτησε το όνομα του πλοίου. Έκτοτε το παρατσούκλι του Μουράτη ήταν Μιζούρι.

Η Ελληνίδα που προσπάθησε να επιβιβαστεί ως πλήρωμα

Το Θωρηκτό θα αναχωρούσε από τον Πειραιά με προορισμό το Αλγέρι και στη συνέχεια προς Ταγγέρη και Γιβραλτάρ.

Λίγο πριν την αναχώρησή του, το Σαββατόβραδο 14 Απριλίου (το πλοίο θα αναχωρούσε επόμενο πρωινό, 15 Απριλίου), μια Ελληνίδα η Καίτη Αντωνοπούλου προσπάθησε να επιβιβαστεί παράνομα στο αμερικανικό θωρηκτό για να το ακολουθήσει στα ταξίδια του με τελικό προορισμό την Αμερική.

Είχε γνωρίσει έναν ναύτη τον Τζόνι (με αυτό το όνομα συστήνονταν οι περισσότεροι Αμερικανοί ναύτες), που της υποσχέθηκε ότι αν ταξίδευε στην Αμερική θα την παντρευόταν.

Η Αντωνοπούλου καταγόταν από την Κέρκυρα και εργαζόταν σε κέντρο διασκέδασης. Εκεί γνώρισε τον δικό της Τζόνι, που μαζί κατέστρωσαν τη λάθρα επιβίβαση της στο Θωρηκτό. Το σχέδιο ήταν απλό και θύμιζε λίγο από την ταινία «Αλίκη στο Ναυτικό» που όμως δεν είχε γυριστεί ακόμα. Διόλου απίθανο όμως το σενάριο να αντέγραψε την πραγματικότητα…

Η Αντωνοπούλου θα φορούσε τη στολή του Αμερικανού ναύτη κι ο Τζόνι θα φορούσε για λίγο τα πολιτικά ρούχα του.

Η Αντωνοπούλου θα επιβιβαζόταν στο «Μιζούρι» και ο Τζόνι θα φορούσε άλλη στολή που θα του έδινε ένας άλλος Αμερικανός ναύτης που επίσης είχε μυηθεί στο σχέδιό τους.

Ο Τζόνι της συνέστησε να κόψει τα μαλλιά της, αλλά εκείνη τα λυπήθηκε. Απλά τα σήκωσε και τα έπιασε με τσιμπιδάκια κάτω από το καπέλο του ναύτη.

Μαζί έφτασαν μέχρι τις λάντζες που ανέμεναν τους ναύτες. Το ζευγάρι έκανε ότι ήταν μεθυσμένο. Η Αντωνοπούλου θα επιβιβαζόταν στη λάντζα και ο Αμερικανός ο Τζόνι θα έφευγε προς στιγμή για να ντυθεί και θα επέστρεφε να επιβιβαστεί.

Όμως την Αντωνοπούλου δεν την κατάλαβαν οι Αμερικανοί Ναυτονόμοι που βρίσκονταν στην προβλήτα, αλλά ένας αστυνομικός του Β’ Αστυνομικού Τμήματος ο αστυφύλακας Παυλάτος. Από τις κινήσεις της κατάλαβε ότι ο φερόμενος ναύτης ήταν γυναίκα.

Οδήγησε την Αντωνοπούλου στο Τμήμα. Από κοντά και ο Τζόνι. Εκεί το όνειρο τελείωσε… Ο Τζόνι έφυγε για πάντα με το «Μιζούρι» και η Αντωνοπούλου έμεινε πίσω να θρηνεί για το χαμένο έρωτά της.

Η αναχώρηση του αμερικανικού θωρηκτού

Στις 15 Απριλίου το πρωί το “Μιζούρι” αναχώρησε σύμφωνα με το πρόγραμμα. Ο Αμερικανός Ναύαρχος Χιούιτ έφευγε από την Ελλάδα φορτωμένος δώρα που είχε παραλάβει από τους δημάρχους Πειραιά και Αθήνας, Φοίφα και Σκληρό αντίστοιχα.

Του είχαν δωρίσει μια λήκυθο που περιείχε χώμα από την Πνύκα και πεντελικό μάρμαρο για να αποτεθούν επί του τάφου του προέδρου Ρούζβελτ. Επίσης είχε παραλάβει μετάλλια και ψηφίσματα που αφορούσαν στην ανακήρυξη του Τρούμαν ως επίτιμου δημότη Αθηναίων.

Από το θωρηκτό Μιζούρι στην πολιτεία Μιζούρι

Το «Μιζούρι» με έρωτες και αποχωρισμούς, με συλλήψεις και ανεκπλήρωτα όνειρα, με ποιήματα στις εφημερίδες και ταινίες στους κινηματογράφους, με την ιστορία του και το μέγεθός του, με τα παρατσούκλια που άφησε σε ποδοσφαιριστές, εγκατάλειψε τον Πειραιά, για να επανέλθει στο μυαλό όλων λίγους μήνες αργότερα, αλλά μόνο ως όνομα.

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ο Χάρι Τρούμαν υπέγραφε το 1947 νομοσχέδιο παροχής βοήθειας προς την Τουρκία και την Ελλάδα. Το νομοσχέδιο αυτό υπογράφηκε στο Κάνσας της πολιτείας Μιζούρι.

(Στην πρώτη φωτογραφία ανάρτησης: Λάντζες γεμάτες από Αμερικανούς ναύτες έτοιμες να αναχωρήσουν από το “Μισσούρι” για να τους αποβιβάσουν στο Πασαλιμάνι.(Πηγή: ibliblio )