Η ψευδοεπιστημονική θεωρία ότι υπάρχουν εκ γενετής εγκληματίες και πόρνες. Την ανέπτυξε κορυφαίος εγκληματολόγος του 19ου αιώνα και ήταν μισογύνης

Ο Σεζάρε Λομπρόζο θεωρείται ένας από τους κορυφαίους εγκληματολόγους του 19ου αιώνα. Μέχρι το 1895 είχε ασχοληθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου με την ανδρική εγκληματικότητα.

Στην εκπνοή του αιώνα, το ανατρεπτικό έργο του «Η εγκληματίας γυναίκα και η πόρνη» θα τάραζε τα νερά στη διεθνή βιβλιογραφία.

Την εποχή του Λομπρόζο, ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη η θεωρία του «εκ γενετής εγκληματία», με τον ίδιο μάλιστα να είναι ένας από τους κύριους εκφραστές της. Πολλοί επιστήμονες πίστευαν ότι άνθρωποι που γεννιούνται με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, έχουν μία φυσική ροπή προς την παραβατικότητα, την οποία κατά πάσα πιθανότητα κάποια στιγμή στη ζωή τους θα εκδηλώσουν.

Ο εγκληματολόγος επέκτεινε τη θεωρία αυτή και στην πορνεία. Στη διατριβή του υποστηρίζει ότι υπάρχουν εκ γενετής πόρνες και εκ γενετής εγκληματίες, οι οποίες μάλιστα μοιράζονται αρκετά κοινά γνωρίσματα.

Τις διαχωρίζει από τις περιστασιακές δολοφόνους και πόρνες. Εκείνες, σπρωγμένες από τη φτώχεια ή από κάποια τραυματική εμπειρία, προκειμένου να επιβιώσουν, οι πιο σεμνότυφες καταφεύγουν στο έγκλημα και όσες δεν έχουν ηθικούς φραγμούς στην πορνεία. Με άλλα λόγια, εξωτερικοί παράγοντες, ενίοτε κοινωνιολογικής φύσεως, εξηγούν τη νοσηρή διαταραχή της συμπεριφοράς τους.

Η αιδώς και το μητρικό αίσθημα είναι ανέπαφα, σε αντίθεση με την άλλη κατηγορία που ανέλυσε ο Λομπρόζο.

Σύμφωνα με τη βιολογική μελέτη του Λομπρόζο και του συνεργάτη του, καθηγητή Γκουλιέλμο Φερέρο, οι εκ γενετής εγκληματίες και οι πόρνες εμφανίζουν μία υπερευαισθησία σε όλους τους τομείς. Στις πόρνες, η ευαισθησία αυτή εκδηλώνεται έντονα στο σεξουαλικό κομμάτι, πολύ συχνά με μία ροπή προς τον «τριβασμό», δηλαδή την ομοφυλοφιλική ικανοποίηση.

Ο Λομπρόζο ερμηνεύει την τάση αυτή ως ένα από τα στίγματα του εκφυλισμού. Στίγμα που συναντάται και στις εγκληματίες. Γι’ αυτό θεωρεί ότι τόσο οι εκ γενετής εγκληματίες, όσο και οι πόρνες δεν έχουν ανεπτυγμένο το μητρικό ένστικτο.

Διαβάστε ακόμα: Οι πόρνες στη μεσαιωνική Ρόδο. Θεωρούσαν πορνεία ακόμη και τη μοιχεία ή τις σχέσεις με μουσουλμάνους. Οι ανάρμοστες σχέσεις των Ιερέων

Όσον αφορά στον τρόπο που σκοτώνει τα θύματά της, μία εκ γενετής γυναίκα δολοφόνος υπερέχει του άντρα. Διαπράττει το έγκλημα με μία «εκλεπτυσμένη και διαβολική σκληρότητα». Δεν της αρκεί το αποτέλεσμα, θέλει να δει το θύμα της να υποφέρει για να απολαύσει το θάνατό του.

Από την άλλη όμως, υστερεί στις σχέσεις της με τη δικαιοσύνη. Ακριβώς επειδή είναι τόσο συναισθηματικά δεμένη με την πράξη, καθώς και λόγω της έμφυτης ανάγκης να τραβά την προσοχή, αποκαλύπτει το μυστικό της με μεγάλη ευκολία.

Ακόμα, ο Λομπρόζο συσχετίζει την έμφυτη πορνεία και την έμφυτη εγκληματικότητα με την ηθική παραφροσύνη. Όπως ένας ηθικός παράφρων είναι ανίκανος να διακρίνει το καλό από το κακό, έτσι και η γυναίκα που έχει έμφυτη την τάση να εκδίδεται είναι ανίκανη να δει τη διαφορά ανάμεσα στην ανηθικότητα και την αρετή.

Άσεμνη, αναίσθητη στην αισχρότητα της ανηθικότητας, παρασύρεται από μια νοσηρή φαντασία προς καθετί το απαγορευμένο.

Σήμερα, οι απόψεις του Λομπρόζο θα χαρακτηρίζονταν ψευδοεπιστημονικές, σεξιστικές και ανυπόστατες. Πρέπει όμως να λάβουμε υπόψη ότι ο εγκληματολόγος ήταν έντονα επηρεασμένος από τα κοινωνικά πρότυπα και τις επιστημονικές γνώσεις της περιόδου εκείνης.

Ο μισογυνισμός σε όλες τις εκφάνσεις του ήταν βαθιά ριζωμένος στη νοοτροπία των ανθρώπων. Αυτό φαίνεται ακόμα εντονότερα αν μελετήσουμε το πρώτο κεφάλαιο του Λαμπρόζο, στο οποίο κάνει μία γενικότερη ανάλυση της έννοιας της θηλυκότητας.

Ο επιστήμονας παρατηρεί ότι στα κατώτερα είδη, το θηλυκό εξουσιάζει το αρσενικό. Ωστόσο, όσο ανελισσόμαστε στη ζωική πυραμίδα, η κατάσταση προοδευτικά ανατρέπεται. Στην κορυφή πια, όπου τοποθετείται ο άνθρωπος, υπάρχει εμφανής ανωτερότητα του αρσενικού.

Σύμφωνα με τον Λαμπρόζο, η κατωτερότητα της γυναίκας μεταφράζεται σε μειωμένη πνευματική δραστηριότητα και υπερευαισθησία -τόσο ψυχολογική, όσο και σωματική. Από την άλλη, στον ψυχικό τομέα, η γυναίκα είναι σκληρή και εκδικητική.

Οι γυναίκες είναι από ένστικτο εχθροί μεταξύ τους και η σκληρότητά τους στρέφεται κατά προτίμηση προς τους αδύναμους και τα άλλα άτομα του φύλου τους

Το ψέμα, παρατηρεί ακόμα ο Λομπρόζο, φτάνει στη μέγιστη έκφανσή του στις γυναίκες και τα παιδιά. Η γυναίκα διεγείρεται από ένα σωρό αιτίες: αδυναμία, έμμηνος ρύση, αταβισμός, υποβλητικότητα, επιθυμία να βρίσκεται στο κέντρο του ενδιαφέροντος. Δεν είναι πιστή και δεν αντιλαμβάνεται την τιμή παρά μόνο μέσα από το αίσθημα της ντροπής: παρθενία πριν από το γάμο, πιστότητα μετά. Η ζήλεια της είναι έμφυτη.

Δυο γυναίκες είναι φίλες όταν τους συνδέει μία κοινή έχθρα προς μια τρίτη

Ο Λομπρόζο ολοκληρώνει τον ορισμό του επισημαίνοντας τις κοινές ιδιότητες που μοιράζονται γυναίκες, παιδιά και αγρίμια: οξυθυμία, εκδικητικότητα, ζήλεια, ματαιοδοξία.

Ο Λομπρόζο κατέληξε να πιστεύει ότι το έγκλημα είναι «προνόμιο» της ανθρώπινης φύσης, η τάση προς το έγκλημα είναι γενετικό χαρακτηριστικό και ο δυνάμει εγκληματίας -απόγονος όμοιων του- είναι δυνατόν να αναγνωριστεί από συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του προσώπου και του κρανίου του.

Με πληροφορίες από το βιβλίο «Από τη Φρενολογία του Franz-Joseph Gall στον εκ γενετής εγκληματία του Cesare Lombroso», ιατρικές εκδόσεις ΖΗΤΑ

αρχική εικόνα: snappygoat

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Οκτώ χιλιάδες γυναίκες πέθαιναν κάθε χρόνο στο βικτωριανό Λονδίνο, από σύφιλη. Οι εκδιδόμενες γυναίκες έφταναν τις ογδόντα χιλιάδες. Πώς αντιμετώπιζαν τους ομοφυλόφιλους