Η πρώτη υπόθεση δολοφονίας που εξιχνιάστηκε με την ανάλυση δακτυλικών αποτυπωμάτων. Η μητέρα που σκότωσε τα παιδιά της γιατί ο εραστής της τα θεωρούσε “βάρος”

29 Ιουνίου 1892. Η 26χρονη Φρανσίσκα Ρόχας μοιάζει να χαροπαλεύει, σωριασμένη μέσα σε ένα λουτρό αίματος στην κρεβατοκάμαρά της. Πλάι της, κείτονται τα άψυχα σώματα των δύο μικρών παιδιών της.

Τα γεγονότα εκτυλίχθηκαν στη Νεκοτσέα, ένα παραθαλάσσιο προάστιο του Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή.

Ο πρώτος που ήρθε αντιμέτωπος με το τραγικό θέαμα ήταν ο Ραμόν Βελάσκες, γείτονας και φίλος της οικογένειας. Κάλεσε αμέσως την αστυνομία και η αιμόφυρτη γυναίκα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Για τα δύο παιδιά ήταν ήδη αργά. Η 4χρονη Φελίσα και ο 6χρονος Πονσιάνο είχαν δολοφονηθεί με τον πιο φριχτό τρόπο. Κάποιος τους είχε κόψει τον λαιμό.

Η εκδοχή της Φρανσίσκα

Όπως διαπίστωσαν οι γιατροί, η Φρανσίσκα είχε κι εκείνη ένα τραύμα στο λαιμό. Σε σχέση με τα τραύματα των παιδιών ωστόσο, το δικό της κόψιμο ήταν σχεδόν επιφανειακό. Η γυναίκα δεν διέτρεχε κανέναν κίνδυνο.

Μόλις ξεπέρασε το σοκ και ανέκτησε τις αισθήσεις της, έσπευσε να μιλήσει στους αστυνομικούς. Σύμφωνα με την κατάθεσή της, δράστης του φριχτού εγκλήματος ήταν ο Βελάσκες. Ο νεαρός γείτονας ήταν φίλος του άντρα της, Πονσιάνο Καρμπάγιο, με τον οποίο βρίσκονταν σε διάσταση.

Ο Καρμπάγιο έστειλε τον Βελάσκες να του φέρει τα παιδιά. Όταν η Φρανσίσκα αρνήθηκε να τα αφήσει να φύγουν μαζί του, εκείνος εξοργίστηκε. Άρπαξε ένα μαχαίρι, έσφαξε τα ανυπεράσπιστα παιδιά κι έπειτα επιτέθηκε στην ίδια. Προκειμένου να την ακινητοποιήσει, την χτύπησε με ένα ξύλο στα πλευρά. Όταν η 26χρονη σωριάστηκε από τον πόνο, την μαχαίρωσε στο λαιμό.

Αφού άκουσαν την κατάθεσή της, οι αρχές εξέδωσαν ένταλμα σύλληψης για τον Ραμόν Βελάσκες. Δεν προσπάθησε να το σκάσει, αρνούνταν όμως κατηγορηματικά τους ισχυρισμούς της Φρανσίσκα.

Οι πρώτες αμφιβολίες

Τις επόμενες ημέρες, ο Βελάσκες υποβλήθηκε σε σειρά εξαντλητικών ανακρίσεων. Του ασκήθηκε βία, τόσο ψυχολογική όσο και σωματική, προκειμένου να ομολογήσει. Λέγεται, μάλιστα, ότι τον οδήγησαν μέχρι το κρεματόριο όπου βρίσκονταν τα πτώματα των παιδιών και του έκαναν τις ερωτήσεις εκεί, ενώ συνέχιζαν να τον χτυπάνε. Ο άντρας όμως, δεν φαινόταν να “λυγίζει”.

Τότε, ανέλαβε ενεργό ρόλο στην υπόθεση ο επιθεωρητής Εδουάρδο Άλβαρες. Επισήμανε στον αρχηγό της αστυνομίας ότι είχε εντοπίσει αντιφάσεις στις καταθέσεις της Φρανσίσκα και πρότεινε να εξετάσουν πιο διεξοδικά τον τόπο του εγκλήματος.

Μέσα στην κρεβατοκάμαρα, βρέθηκε το κοντάρι με το οποίο, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της νεαρής μητέρας, ο δράστης την είχε χτυπήσει. Βρέθηκαν επίσης ματωμένα δακτυλικά αποτυπώματα, τόσο στο παράθυρο, όσο και στην πόρτα. Η Φρανσίσκα και πάλι υποστήριξε ότι ανήκαν στον Βελάσκες. Εκείνη, μέχρι να έρθουν οι πρώτες βοήθειες δεν ήταν σε θέση να κουνηθεί από το κρεβάτι.

Μια πρωτοποριακή μέθοδος

Τότε, ο Άλβαρες πρότεινε κάτι πρωτοποριακό: να στείλουν τα δακτυλικά αποτυπώματα προς ανάλυση στον ανθρωπολόγο Χουάν Βουτσέτιτς. Ο Βουτσέτιτς, Κροάτης στην καταγωγή, είχε εντρυφήσει στη μελέτη των δακτυλικών αποτυπωμάτων, εξελίσσοντας την “άγουρη” ακόμα θεωρία του βρετανού συναδέλφου του, Σερ Φράνσις Γκάλτον, περί μοναδικότητας του κάθε αποτυπώματος.

Ο Αργεντίνος αστυνομικός γνώριζε προσωπικά τον επιστήμονα και πίστευε στις ικανότητες και στην αξιοπιστία του.

Έτσι, παρά τις αντιδράσεις κάποιων συντηρητικών, η πρότασή του εισακούστηκε. Το ματωμένο πόμολο αφαιρέθηκε με προσοχή, ενώ αποκόπηκε και το κομμάτι του παραθύρου που έφερε το άλλο αποτύπωμα. Έπειτα ζητήθηκε από όλους τους εμπλεκόμενους να βουτήξουν τα δάκτυλά τους σε μελάνι. Ήταν μια πρωτόγνωρη διαδικασία για όλους.

Όταν συγκεντρώθηκαν όλα τα απαραίτητα στοιχεία, στάλθηκαν στο εργαστήριο του Βουτσέτιτς. Γνωρίζοντας την κρισιμότητα της υπόθεσης, αλλά και την πίεση του χρόνου, ο επιστήμονας επιδόθηκε αποκλειστικά και εντατικά στη μελέτη τους.

Το πόρισμά του, μέρες αργότερα, σόκαρε τους αστυνομικούς. Τα ματωμένα αποτυπώματα του φερόμενου ως δράστη ταίριαζαν τέλεια με τα αποτυπώματα της Φρανσίσκα Ρόχας. Παράλληλα, ο γιατρός στο νοσοκομείο κατέθεσε ότι η γυναίκα δεν έφερε κανένα χτύπημα από ξύλο στα πλευρά. Το μοναδικό τραύμα στο σώμα της ήταν η βαθιά γρατζουνιά στο λαιμό, η οποία λόγω του σημείου που βρισκόταν είχε προκαλέσει αιμορραγία δυσανάλογη ως προς την πραγματική σοβαρότητά της.

Τότε, η 26χρονη μητέρα κλήθηκε για ακόμη μια φορά να δώσει κατάθεση. Αυτή τη φορά, όχι από τη θέση του θύματος, αλλά του θύτη.

Οι αστυνομικοί δεν χρειάστηκε να της ασκήσουν ιδιαίτερη πίεση. Μόλις της παρέθεσαν τα στοιχεία, “λύγισε” αμέσως. Ομολόγησε ότι σκότωσε τα παιδιά της σε μια στιγμή απόγνωσης, διότι ήξερε ότι ο άντρας της θα της τα έπαιρνε.

Όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, το ζευγάρι βρισκόταν σε διάσταση, επειδή η Φρανσίσκα απατούσε τον Πονσιάνο. Πρόσφατα βέβαια, ο εραστής της την είχε αφήσει. Ένας από τους λόγους ήταν ότι είχε το “βάρος” των παιδιών.

Καταδίκη

Το δικαστήριο καταδίκασε την Φρανσίσκα Ρόχας σε “ποινή κάθειρξης αορίστου χρόνου”, όπως αναφέρει η απόφαση, βάσει των τότε ισχυόντων νόμων στην Αργεντινή. Λέγεται ότι η γυναίκα πέθανε αρκετά χρόνια αργότερα, μέσα στη φυλακή.

Πρόκειται για την πρώτη υπόθεση στα εγκληματολογικά χρονικά που ο δράστης καταδικάζεται με τη χρήση της μεθόδου ανάλυσης δακτυλικών αποτυπωμάτων.

Παρά την επιτυχή έκβαση, οι αργεντίνικες αρχές, υιοθέτησαν επίσημα τη μέθοδο το 1905, πάνω από μία δεκαετία αργότερα. Την ίδια περίοδο είχε ήδη αρχίσει να εντάσσεται στις αστυνομικές πρακτικές σε όλο τον κόσμο.

αρχική εικόνα:  pixabay 

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Πριν ανακαλύψουν τα δακτυλικά αποτυπώματα μέτραγαν τους υπόπτους με χάρακα και μεζούρα! Τα πρώτα αποτυπώματα ελήφθησαν στην Ινδία. Το FBI διαθέτει πλέον 80 εκατομμύρια