Η πρώτη ιατροδικαστική έκθεση στην Ελλάδα. Συντάχθηκε για την αποβολή μιας εγκύου που κακοποιήθηκε από την συνυφάδα της

Η πρώτη ιατροδικαστική έκθεση στα χρονικά του ελληνικού κράτους συντάχθηκε στις 20 Απριλίου του 1825.

Την υπόθεση εντόπισε ο Καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας Θανάσης Χρήστου και την συμπεριέλαβε στο νέο του βιβλίο με θέμα την αστυνομία κατά τη διάρκεια του αγώνα της ανεξαρτησίας.

Επρόκειτο για ένα ιδιαιτέρα βίαιο επεισόδιο που εξελίχθηκε σε χωριό της Αργολίδας. Η έκθεση που συντάχθηκε απευθυνόταν στον υπουργό της Αστυνομίας και αφορούσε στην αποβολή μιας νεαρής εγκυμονούσας, εξαιτίας ενός άγριου καβγά με τη συννυφάδα της.

Μόλις ο Υπουργός έλαβε την έκθεση, έστειλε έναν από τους άνδρες του στο χωριό Ανιαή, όπου είχε συμβεί το αιματηρό συμβάν, για να εξετάσει την υπόθεση.

Ο αστυνόμος μόλις ολοκλήρωσε την αυτοψία, συνέγραψε μία σύντομη ανταπόκριση στον ανώτερό του, στην οποία περιγράφει λεπτομερώς πως εξελίχθηκε η εγκληματική πράξη.

Έγραφε:

“Εις το χωρίον Ανιαή τρεις εβδομάδες προ του Πάσχα ήλθον αι δύο σύννυμφοι. Ευγενία, γυνή του Κωνσταντίνου Γκάτζη και Ελένη, του Τάσου Γκάτζη.

Εις την φιλονικίαν αυτήν ρίπτει κατά γης την Ευγενία, η ευρωστοτέρα και στείρα Ελένη, την βάλλει εμπρόμυτα, γονατίζει εις την μέσην της και από το υποκάμισον υποκάτω χώνει τας δύο της χείρας εμπρός και αρχίζει να σχίζη με τους όνυχας εις την υπογάστριον χώρα της κοιλίας”.

Η βαριά τραυματισμένη εγκυμονούσα, Ευγενία, φώναζε απεγνωσμένα για βοήθεια. Αμέσως οι γείτονες έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει και, όπως δήλωσαν και στον αστυνόμο, την βρήκαν πληγωμένη, να αιμορραγεί.

Αφού την μετέφεραν σπίτι της, κάλεσαν μία μαία από το Ναύπλιο να την εξετάσει. Η Ευγενία αιμορραγούσε από τη μήτρα της, το παιδί που κυοφορούσε σίγουρα βρισκόταν σε κίνδυνο, αλλά ακόμα η μαία δεν μπορούσε να πει με βεβαιότητα αν το είχε χάσει.

Η άτυχη εγκυμονούσα, λυπημένη και γεμάτη οργή για τη συννυφάδα της, αποφάσισε να την εκδικηθεί.

Απευθύνθηκε στο “Υπουργείο του Παπαφλέσσα”,  που εκτελούσε χρέη υπουργού Εσωτερικών και Αστυνομίας, ο οποίος έστειλε μερικούς άνδρες στο χωριό, προκειμένου να βρουν την δράστιδα Ελένη και να τη συλλάβουν. Εκείνη, όμως, βρισκόταν καλά κρυμμένη και οι απεσταλμένοι του Υπουργείου επέστρεψαν με “άδεια χέρια”.

Την ίδια στιγμή, οι δημογέροντες ζήτησαν να πληρώσει ο σύζυγος της Ελένης πεντακόσια γρόσια στην Ευγενία, για την ψυχική οδύνη και για τα έξοδα θεραπείας της.

Οι επαναλαμβανόμενες αιμορραγίες

Οκτώ μέρες μετά την επίθεση, η Ευγενία ξεκίνησε να αιμορραγεί. Ωστόσο, η αιμορραγία αντιμετωπίστηκε και δεν χρειάστηκε να μεταφερθεί στον γιατρό. Συγγενείς και φίλοι της, όμως, έβλεπαν ότι όσο περνούσαν οι μέρες γινόταν όλο και πιο αδύνατη, ενώ η υγεία της ήταν εύθραυστη. Έναν μήνα μετά, η Ευγενία και ο σύζυγός της ξεκίνησαν για το Άργος για να ζητήσουν ιατρική βοήθεια.

Στο δρόμο όμως, η Ευγενία παρουσίασε επιδείνωση και είχε “μεγάλη και σφοδρά αιμορραγία της μήτρας”. Τότε ήταν που έχασε το παιδί της. Ο αστυνόμος έγραφε στην έκθεση:

“Το επίσημον της αιμορραγίας φαίνεται και από τα τότε φορέματά της, τα οποία ίδον σχεδόν βεβαμμένα εις το αίμα. Ταυτοχρόνως έγινε και πρόπτωσις της μήτρας τέλεια.”

Ένας βοσκός που βρέθηκε στο σημείο που ήταν το νεαρό ζευγάρι, μετέφερε τα μαντάτα στους γονείς της κοπέλας. Έντρομοι, μόλις άκουσαν τα νέα του βοσκού, κάλεσαν τη μαία και έτρεξαν να την βρουν.

Όταν έφτασαν, αντίκρυσαν την κόρη τους “βεβυθισμένης εις τα αίματα, και σχεδόν ημίνεκρον και ημιθανή“. Η μαία “έβαλεν οπίσω εις τον τόπον της την μήτρα, με τους πόδας” και πήγαν όλοι μαζί στον γιατρό, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του αγέννητου βρέφους.

Aρχική φωτογραφία: Γυναίκες σε ελληνικό χωριό, Woodhouse Archive