Η πολύνεκρη σύγκρουση ανάμεσα σε φοιτητές και κατοίκους της Οξφόρδης. Δολοφονήθηκαν 63 φοιτητές και 30 χωρικοί, μετά από καυγά σε παμπ. Η οριστική συμφιλίωση έγινε μετά από 600 χρόνια

Μία από τις μεγαλύτερες και παράλληλα περίεργες ταραχές που έγιναν στην Αγγλία, σημειώθηκε στην Οξφόρδη τον Φεβρουάριο του 1355, όταν ντόπιοι και φοιτητές συγκρούστηκαν, φαινόμενο το οποίο συναντάται ακόμα και σήμερα στη Μεγάλη Βρετανία.

Η συμπλοκή για ένα ποτό

Όλα ξεκίνησαν όταν δύο φοιτητές, οι Γουόλτερ Σπρεντζάιους και Ρότζερ ντε Τσέστερφιλντ είχαν ένα καυγά με τον ιδιοκτήτη μίας παμπ στην Οξφόρδη, τον Τζον Κρόιντον. Κατά τη διάρκεια της διασκέδασής τους, παραπονέθηκαν σε έντονο ύφος στον Κρόιντον για την ποιότητα του ποτού και η συμπλοκή δεν άργησε να ξεσπάσει. Μετά από μία έντονη λογομαχία, οι δύο φοιτητές πέταξαν τα ποτήρια τους στο πρόσωπο του ιδοκτήτη με αποτέλεσμα να τον τραυματίσουν.

Το πανεπιστημιακό άσυλο και οι αιματηρές συγκρούσεις με τα τόξα

Όταν ο δήμαρχος της Οξφόρδης πληροφορήθηκε για το συμβάν, διέταξε τον πρύτανη του πανεπιστημίου να τους συλλάβει.

Φυσικά ο πρύτανης δεν μπορούσε να ασκήσει αστυνομικό έργο ενώ οι δύο φοιτητές συνέχισαν τα επεισόδια προπηλακίζοντας ακόμα και τον δήμαρχο. Περίπου άλλοι 200 φοιτητές έσπευσαν να υποστηρίξουν τους τους Σπρεντζάιους και ντε Τσέστερφιλντ και κάποιοι από αυτούς επιδόθηκαν σε λεηλασίες στην πόλη.

Η αντίδραση των κατοίκων της Οξφόρδης ήταν άμεση. Με πρωτοφανή αγριότητα επιτέθηκαν με τόξα στους φοιτητές, ενώ μία ομάδα ντόπιων έκαψε τα σπίτια μοναχών οι οποίοι δίδασκαν στο πανεπιστήμιο.

Με μπροστάρη τον Δήμαρχο Μπέρεφορντ, περίπου 2.000 αγρότες έκαναν πορεία στους δρόμους της Οξφόρδης φωνάζοντας συνθήματα εναντίον των φοιτητών.

«Σκοτώστε, σκοτώστε, ερημώστε, ερημώστε, χτυπήστε γρήγορα, δώστε γερά χτυπήματα!»

Οι κάτοικοι και οι αγρότες της ευρύτερης περιοχής λεηλάτησαν χώρους του πανεπιστημίου και οι πρώτες αναφορές για νεκρούς ήταν γεγονός.

Δύο μέρες μετά ο πρύτανης επισκέφθηκε τον Βασιλιά Εδουάρδο, ενώ εκείνη τη μέρα οι ταραχές γενικεύθηκαν και η κατάσταση ήταν εκτός ελέγχου. Οι κάτοικοι ενέτειναν τις λεηλασίες και τις επιθέσεις, με τον απολογισμό των ταραχών να είναι δραματικός. Στο τριήμερο που έγιναν οι συγκρούσεις, 93 άνθρωποι σκοτώθηκαν, κάποιοι από αυτούς με άγριο τρόπο (63 φοιτητές, 30 αγρότες).

Η ποινή που ίσχυσε για σχεδόν 5 αιώνες και η δικαίωση του πανεπιστημίου

Μετά το τέλος των ταραχών ο Βασιλιάς Εδουάρδος όρισε εξεταστική επιτροπή για τη διερεύνηση της υπόθεσης. Προς μεγάλη απογοήτευση των κατοίκων της Οξφόρδης, η επιτροπή που ορίστηκε δικαίωσε το πανεπιστήμιο. Μετά από την απόφαση, ο Βασιλιάς υποχρέωσε τον δήμαρχο και το δημοτικό συμβούλιο της Οξφόρδης να παρελάσουν ασκεπείς στην κεντρική οδό της πόλης και να παρακολουθήσουν τη Θεία Λειτουργία για την ανάπαυση των ψυχών των νεκρών φοιτητών. Επιπλέον, απαίτησε από τις δημοτικές αρχές να καταβάλουν με έξοδα του δημοτικού ταμείου μία πέννα για κάθε νεκρό φοιτητή για την ενίσχυση του ταμείου υποτροφιών του πανεπιστημίου.

Η ποινή συνέχισε να εκτελείται 470 χρόνια μετά, μέχρι και το 1825, όταν ο τότε δήμαρχος της Οξφόρδης αρνήθηκε να καταβάλει το «πρόστιμο». Η διοίκηση του Πανεπιστημίου δεν αντέδρασε και αποφεύχθηκε η ένταση.

Ο άτυπος «πόλεμος» μεταξύ των δύο πλευρών έληξε το 1955, όταν σε ειδική τελετή ο Δήμαρχος της Οξφόρδης Γουίλιαμ Γκόουερς αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας Νομικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και ο Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Άλαν Σμιθ, ανακηρύχθηκε επίτιμος Δημότης της Οξφόρδης. Για να γίνει και τυπικά η συμφιλίωση χρειάστηκαν μόνο 600 χρόνια.

Πηγή αρχικής φωτογραφίας: Wikimediamtx Commons

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Το μοναστήρι των οργίων. Αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως σκελετούς από «ανήθικες καλόγριες» που κατηγορήθηκαν για μαγεία ή αμαρτωλές πράξεις στην Οξφόρδη