Η «πόλη της Αυγής», όπου οι κάτοικοι ζουν χωρίς χρήματα, πολιτική και θρησκεία. Η κοινότητα της κοινοκτημοσύνης που παρέχει εκπαίδευση, ιατρική περίθαλψη και wi-fi

Στην περιοχή Ταμίλ Ναντού της Ινδίας βρίσκεται μία κοινότητα απομονωμένη από τις άλλες, όπου οι κάτοικοι ζουν χωρίς χρήματα, πολιτική και θρησκεία. Πρόκειται για την «Πόλη της Αυγής», γνωστή ως Όρβιλ. Λειτουργεί ως μία τεράστια πειραματική κοινότητα 20 τετραγωνικών χιλιομέτρων, με τους δικούς της κανόνες.

Οι κάτοικοι δεν χρησιμοποιούν χρήματα αλλά διάφορες εναλλακτικές μεθόδους, κατά καιρούς, όπως λαχνούς ή κάρτες. Δεν υπάρχει μεγάλη ανάγκη για αγορά προϊόντων καθώς οι κάτοικοι καλλιεργούν μόνοι τους τρόφιμα ή κατασκευάζουν ό,τι τους είναι αναγκαίο. Τα προϊόντα ανήκουν σε όλη την κοινότητα. Πολλά από τα σπίτια, τα κατασκευάζουν οι ίδιοι. Παρέχεται εκπαίδευση, ιατρική περίθαλψη ακόμη και wi-fi.

Δεν χρησιμοποιούν αυτοκίνητα εντός της κοινότητας και δεν υπάρχει πολιτικό καθεστώς ούτε βασική θρησκεία. Δεν υπάρχουν γραπτοί κανόνες και όροι. Η τάξη της κοινότητας βασίζεται στον αλληλοσεβασμό και στην εμπιστοσύνη των κατοίκων.

Πίσω από την ιδέα της «πόλης της Αυγής» ήταν η τουρκοαιγύπτια, εβραϊκής καταγωγής, πνευματικός Μίρα Αλφάσα. Οι ακόλουθοί της την αποκαλούσαν «Μητέρα».

Συνέλαβε την ιδέα την δεκαετία του 1930 αλλά δεν την έθεσε σε εφαρμογή μέχρι το 1968. Το όραμά της ήταν να μπορούν να συμβιώσουν αρμονικά οι άνθρωποι όλων των φυλών και ηλικιών, χωρίς να διαιρούνται από τις πολιτικοοικονομικές τους πεποιθήσεις.

Η κατασκευή της πόλης ξεκίνησε το 1968 από τον γάλλο αρχιτέκτονα Ρογήρο Ανζέρ, ο οποίος οικοδόμησε κτίρια παράξενης αρχιτεκτονικής που θυμίζουν lego.

Η περίπλοκη σπειροειδής πολεοδομία σχεδιάστηκε από την ίδια την Αλφάσα. Xώρισε την κοινότητα σε τέσσερις ζώνες: βιομηχανική, κοινωνική, αστική και διεθνή.

Η βιομηχανική περιείχε φάρμες για εκτροφή ζώων και καλλιέργειες, η κοινωνική περιείχε καταστήματα, η αστική τις κατοικίες και η διεθνής τους ξενώνες.

Μέχρι και σήμερα η κοινότητα δεν έχει ολοκληρωθεί. Περιοχές εντός του τοίχους που την περιβάλλει παραμένουν ανεκμετάλλευτες λόγω έλλειψης πόρων.

Εντός, υπάρχει ένα σφαιρικό οικοδόμημα, ο Ναός της Μητέρας, γνωστός στα Σανσκριτικά ως «Ματριμανδήρ». Περιβάλλεται από χρυσό και μοιάζει με μπάλα του γκολφ.

Έχει χωρητικότητα 100 ατόμων. Στο κέντρο του ναού βρίσκεται μια διάφανη γυάλινη σφαίρα. Πρόκειται για ιερό τόπο όπου οι κάτοικοι, ανεξαρτήτως θρησκείας, μπορούν να διαλογιστούν.

Οι περισσότεροι που καταφτάνουν στο Όρβιλ είναι νέοι άνθρωποι από την Δύση που ψάχνουν διαφορετικό τρόπο ζωής και Ινδοί που θέλουν να ζήσουν μία πιο πνευματική ζωή.

Για να γίνει κάποιος δεκτός ως μόνιμος κάτοικος πρέπει να περάσει από συνεντεύξεις – να εξηγήσει τον λόγο που επιθυμεί να ζήσει εκεί και πως μπορεί να συνεισφέρει.

Έπειτα πρέπει να βρει κάποια δουλειά εντός της κοινότητος και να εργαστεί δοκιμαστικά για ένα χρόνο. Για εκείνη την περίοδο θεωρείται «νεοσύλλεκτος». Στο τέλος του χρόνου οι αρχηγοί της κοινότητας αποφασίζουν εάν θα τον δεχτούν ή όχι.

Η κοινότητα έχει αναγνωριστεί επίσημα από την ινδική κυβέρνηση και την UNESCO. Χρηματοδοτείται κυρίως από δωρεές και από εξαγωγές που πραγματοποιούν οι κάτοικοι ανά καιρούς.

Η χρηματοδότηση που λαμβάνει από το κράτος είναι 200.000 δολάρια τον μήνα. Τα τελευταία χρόνια, πάντως, παρατηρούνται μεγάλες ελλείψεις τροφίμων και προϊόντων.

Το σύστημα πληρωμής εντός της κοινότητας υπήρξε πάντοτε ένα πρόβλημα. Στις αρχές οι πληρωμές γίνονταν μέσω λαχνού.

Ο καθένας μπορούσε να αγοράσει συγκεκριμένο αριθμό αγαθών.  Άλλες φορές έπρεπε να προσφέρουν κάτι ή να ανταποδώσουν με εργασία. Σήμερα έχουν καταφύγει σε άλλο τρόπο.

Ο κάθε κάτοικος δίνει 30 δολάρια τον μήνα, με τα οποία μπορεί να αγοράσει όσα προϊόντα επιθυμεί χωρίς να ξέρει την τιμή του καθενός.

Εάν αγοράσει πολλά και η τιμή των προϊόντων ξεπεράσει τα 30 δολάρια τότε ενημερώνεται και δεν μπορεί να αγοράσει άλλα.

Με αυτόν τον τρόπο τους αποθαρρύνουν από το να αγοράζουν ό,τι θέλουν και όσο θέλουν.

Μακροχρόνιο πρόβλημα είναι και η οργάνωση. Παραμένει άγνωστο ποιος διαχειρίζεται τα χρήματα που καταλήγουν στην κοινότητα για την επισκευή υποδομών και την παροχή νερού και ρεύματος. Η κυβέρνηση της χώρας έχει αναθέσει ειδικό γραμματέα αλλά δεν είναι εκείνος αρμόδιος.

Για τα θέματα νομοθεσίας, οι κάτοικοι οργανώνουν συμβούλια ώστε να εκφράσουν την γνώμη τους αλλά λόγω του μεγάλου πληθυσμού είναι δύσκολο να καταλήξουν κάπου.

Στην κοινότητα ζουν περίπου 2500 άνθρωποι από πολλά κράτη. Το 40% είναι Ινδοί και οι υπόλοιποι προέρχονται κυρίως από ευρωπαϊκές χώρες όπως Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και Ολλανδία. Μέχρι το 2016 δεν ζούσε στην κοινότητα κάποιος Έλληνας. Τουρίστες μπορούν να επισκεφτούν τον χώρο και να διαμείνουν στους ξενώνες επί πληρωμή.

Στην κορυφή απεικονίζεται η προτεινόμενη πολεοδομία του Όρβιλ σε μακέτα. Οι αληθινές εγκαταστάσεις δεν διαφέρουν πολύ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Η «πόλη της αναρχίας» που δεν ανήκε σε κανένα κράτος αλλά στη Μαφία. Περίπου 33.000 κάτοικοι στοιβάζονταν σε 300 κτίρια και τα πάντα λειτουργούσαν χωρίς άδεια