Η πλωτή κοινωνία του Σουέζ που δημιουργήθηκε όταν 15 πλοία εγκλωβίστηκαν για οκτώ χρόνια στη διώρυγα. Πώς επιβίωσαν και οργάνωσαν μέχρι και Ολυμπιακούς Αγώνες

Το 1967, δεκαπέντε πλοία – κάργκο εγκλωβίστηκαν στη διώρυγα του Σουέζ για οκτώ ολόκληρα χρόνια.

Μετά τη λήξη του Πόλεμου των Έξι Ημερών και τη νίκη του Ισραήλ έναντι των αντίπαλων αραβικών χωρών, οι αιγυπτιακές δυνάμεις αποφάσισαν να κλείσουν τη διώρυγα και από τα δύο άκρα, προκειμένου να αποτρέψουν τη χρήση της από την αντίπαλη χώρα.

Έτσι, τα διερχόμενα εμπορικά πλοία εγκλωβίστηκαν εκεί. Μαζί και το πολυπληθές πλήρωμά τους.

Καθώς οι μήνες περνούσαν και εκατοντάδες άνθρωποι παρέμεναν καθηλωμένοι στη μέση της διώρυγας, η απόφαση για τη δημιουργία μιας μικρο-κοινωνίας δεν άργησε να έρθει. Ποδοσφαιρικοί αγώνες, κινηματογραφικές προβολές και μια σειρά ακόμα δραστηριότητες αποτελούσαν την καθημερινότητα της ιδιότυπης κοινότητας, η οποία έφτασε να λειτουργήσει ακόμα και δικό της ταχυδρομείο, εκδίδοντας μάλιστα τα “τοπικά” της γραμματόσημα.

Ο αποκλεισμός στο Σουέζ 

Στις 5 Ιουνίου 1967 ξέσπασε ο Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος, μεταξύ του Ισραήλ και των γειτονικών αραβικών χωρών, της Αιγύπτου, της Συρίας και της Ιορδανίας. Μέσα σε έξι μέρες οι συρράξεις είχαν τελειώσει με νικητή το Ισραήλ, το οποίο τριπλασίασε το έδαφός του και απέκτησε το στρατηγικό πλεονέκτημα στην περιοχή, κατακτώντας τη Λωρίδα της Γάζας, την χερσόνησο του Σινά, τη Δυτική Όχθη και τα υψώματα Γκολάν.

Η απάντηση της Αιγύπτου ήταν άμεση. Απέκλεισε τη διώρυγα του Σουέζ και από τις δύο πλευρές, τοποθετώντας νάρκες, βυθισμένα πλοία και συντρίμμια, προκειμένου να εμποδίσει τη διέλευση των ισραηλινών πλοίων από την βαρυσήμαντη εμπορική “αρτηρία”.

Άλλωστε, αυτή ήταν μια συνήθης τακτική των περιοχών γύρω από το Σουέζ, κατά τη διάρκεια εμπόλεμων συγκρούσεων. Τις ίδιες μέρες, δεκαπέντε πλοία από οκτώ διαφορετικές χώρες, επέστρεφαν από το ταξίδι τους στην Ασία. “Όταν φτάσαμε στη λίμνη Γκρέιτ Μπίττερ, διασχίζοντας τη διώρυγα, αγκυροβολήσαμε δίπλα στα υπόλοιπα δεκατέσσερα πλοία. Αυτή ήταν η εντολή” δήλωσε στην κάμερα του AlJazeera, αυτόπτης μάρτυρας.

Πράγματι, ως αντίποινα στο Ισραήλ, η Αίγυπτος υποχρέωσε όλα τα εμπορικά πλοία που περνούσαν από τη διώρυγα, να αγκυροβολήσουν στη Μεγάλη Πικρή Λίμνη (Great Bitter Lake), σχηματίζοντας έναν κύκλο. Έτσι, θα εμποδίζονταν τυχόν ισραηλινά πλοία να περάσουν από το σημείο. Σε περίπτωση που κάποιο ξέφευγε από την ορισμένη περίμετρο, θα βομβαρδιζόταν. Αυτό, βέβαια, ίσχυε μόνο για τα κάργκο και όχι για τα επιβατηγά πλοία.

Η Μεγάλη Πικρή Λίμνη είναι μια λίμνη αλμυρού νερού στην Αίγυπτο, που συνδέεται με τη Μεσόγειο Θάλασσα και την Ερυθρά Θάλασσα μέσω του καναλιού του Σουέζ. Συνδέεται με τη Μικρή Πικρή Λίμνη, μέσω της οποίας διέρχεται και το κανάλι. Πριν χτιστεί το κανάλι, ο χώρος ήταν μια κοιλάδα ή μια λεκάνη ξηρού αλατιού.

Οι πρώτες μέρες

Τέσσερα βρετανικά πλοία, δύο από τη Δυτική Γερμανία, την Πολωνία και τη Σουηδία, ένα από τη Γαλλία, τη Τσεχοσλοβακία, τη Βουλγαρία και την Αμερική, σχημάτισαν έναν κύκλο στο κέντρο της λίμνης Γκρέιτ Μπίττερ και ύψωσαν τις σημαίες τους.

“Δεν είχαμε ίντερνετ, ούτε τηλέφωνο. Μόνο ένα ραδιόφωνο πλοίου, με το οποίο μπορούσες να επικοινωνήσεις με όποιον ήθελες, όπου κι αν βρισκόταν. Όμως, οι αιγυπτιακές αρχές δεν μας επέτρεπαν να το χρησιμοποιούμε, για να μη διαρρεύσουν ευαίσθητες πληροφορίες που τυχόν είχαν φτάσει στ’ αυτιά μας. Για να διασφαλίσουν ότι δεν παραβιάζουμε τις εντολές τους, είχαν στείλει αστυνομικό κλιμάκιο σε κάθε πλοίο, που επόπτευε τις κινήσεις μας“, δήλωσε στο AlJazeera, ο Τζον ΜακΦέρσον από το βρετανικό πλοίο MS Melampus.

Διαβάστε ακόμα: Η οδύσσεια ενός γερμανού που έφτασε στην προπολεμική Ελλάδα με καγιάκ μέσω Δούναβη και συνέχισε μέχρι την Αυστραλία! Εκεί τον φυλάκισαν ως πράκτορα των ναζί

Στο μεταξύ, η ανταλλαγή πυρών μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ συνεχιζόταν αδιάκοπα, με τα αγκυροβολημένα πλοία να βρίσκονται ακριβώς στη μέση της μάχης. Η Διεθνής Ομοσπονδία του Ερυθρού Σταυρού επιχείρησε από τις πρώτες μέρες να ενισχύσει τον διάλογο μεταξύ των χωρών αλλά μάταια. Τα πλοία και το πλήρωμά τους έμελλε να μείνουν καταμεσής της λίμνης του Σουέζ για περίπου οκτώ χρόνια!

Ο Κίτρινος Στόλος του Σουέζ

Ήδη από τους πρώτους μήνες, τόσο οι αιγυπτιακές όσο και οι ισραηλινές αρχές επέτρεψαν στα πλοία να λειτουργήσουν μόνο με το απολύτως απαραίτητο προσωπικό και οι υπόλοιποι να επαναπατριστούν. Όσοι έμειναν πίσω καθάριζαν ολημερίς τα πλοία και τα μετακινούσαν μέσα στη λίμνη, μόνο για να μην “σκουριάσουν” οι μηχανές.

Όσο περνούσε ο καιρός και δεν υπήρχε καμία ενημέρωση για την πολυαναμενόμενη επιστροφή τους στην πατρίδα, οι ναυτικοί άρχισαν να απελπίζονται. Κάποιοι, πιο αισιόδοξοι και τολμηροί, αποφάσισαν να αναπτερώσουν το ηθικό όλων.

Έτσι γεννήθηκε η μικρο-κοινωνία της Μεγάλςη Πικρής Λίμνης, που έμεινε γνωστή ως “Κίτρινος Στόλος”, λόγω της τεράστιας ποσότητας άμμου που συγκεντρώνονταν στα καταστρώματα. Πλέον κάθε πλοίο τέθηκε στην υπηρεσία όλων ενώ το εμπόρευμά μετατράπηκε σε συλλογικό αγαθό. Υπήρχε ένα πλοίο που μετέφερε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, το οποίο και τροφοδοτούσε τα υπόλοιπα, ενώ άλλο λειτουργούσε ως νοσοκομείο.

Στο βρετανικό φιλοξενούνταν ποδοσφαιρικοί αγώνες, στο γερμανικό γίνονταν θρησκευτικές τελετές κάθε Κυριακή και ένα ακόμη λειτουργούσε ως κινηματογράφος. Το πολωνικό ήταν το ταχυδρομείο. Ο “Κίτρινος Στόλος” έφτασε να έχει τα δικά του γραμματόσημα για να μπορεί να επικοινωνεί νομίμως με τον έξω κόσμο.

Οι Ολυμπιακοί στη θάλασσα

Εκτός, όμως, από το ποδόσφαιρο, οι κάτοικοι της πλωτής μικρο-κοινωνίας οργάνωσαν ιστιοπλοϊκούς αγώνες, έκαναν θαλάσσιο σκι με σωσίβιες λέμβους και έπαιζαν μπίνγκο και κρίκετ. Κατά τη διάρκεια των επεισοδιακών Ολυμπιακών Αγώνων στο Μεξικό το 1968, ο “Κίτρινος Στόλος” αποφάσισε να οργανώσει τους δικούς του Ολυμπιακούς. Ναυτικοί αναμετρήθηκαν στην άρση βαρών, την υδατοσφαίριση, το άλμα εις ύψος, τη σκοποβολή και στην κολύμβηση.

Διαβάστε ακόμα: Η ιστορία του λευκού αθλητή, που το 1968 στάθηκε δίπλα στους μαύρους που ύψωσαν συμβολικά τη γροθιά τους στους Ολυμπιακούς αγώνες. 38 χρόνια μετά σήκωσαν το φέρετρό του

“Λίγο πολύ ήταν ιδέα όλων μας, λόγω της επιθυμίας μας να κάνουμε κάτι. Ακούσαμε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και αποφασίσαμε να κάνουμε το ίδιο. Μάλιστα είχαμε βραβεία και μετάλλια για τους νικητές. Εγώ συμμετείχα στους αγώνες ιστιοπλοΐας και κέρδισα ένα ασημένιο μετάλλιο” δήλωσε ο Ούε Κάρστενς (Uwe Carstens), πρώην ναυτικός στο γερμανικό Nordwind.

Τα Χριστούγεννα στόλισαν ένα πλωτό χριστουγεννιάτικο δέντρο και τοποθέτησαν ένα πιάνο σε ένα μεγάλο σκάφος και τριγυρνούσαν στη λίμνη, κάνοντας “καντάδα” σε κάθε πλοίο τα παραδοσιακά κάλαντα της εκάστοτε χώρας.

Μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια διαμονής στη διώρυγα του Σουέζ, δόθηκε το πράσινο φως στους ναυτικούς να ξεμπαρκάρουν. Όμως, μόνο δύο από τα δεκαπέντε πλοία, ήταν ικανά να ταξιδέψουν.

Στις 24 Μαΐου 1975, τα γερμανικά πλοία Münsterland και Nordwind έφτασαν επιτυχώς στο λιμάνι του Αμβούργου, όπου τους υποδέχτηκαν πανηγυρικά περισσότεροι από τριάντα χιλιάδες πολίτες. Μεταξύ άλλων, έσπασαν και το παγκόσμιο ρεκόρ για το μεγαλύτερο ταξίδι θαλάσσιων μεταφορών στην ιστορία, αφού ταξίδεψαν 8 χρόνια, 3 μήνες και 5 ημέρες.

Τη μεταφορά του πληρώματος των υπόλοιπων πλοίων ανέλαβαν οι αρμόδιες αρχές των χωρών.

Αρχική φωτογραφία από Youtube. Δείτε το βίντεο με τα εγκλωβισμένα πλοία στη Διώρυγα του Σουέζ το 1967:

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: Ο αντάρτης με το κάλυπτρο στο μάτι που έγινε στρατηγός και νίκησε στον πόλεμο των 6 ημερών. Νταγιάν. Ο μεγαλύτερος εχθρός των Αράβων, που εκσυγχρόνισε τον ισραηλινό στρατό και τον έκανε επιθετικό