Η πιο εντυπωσιακή ληστεία διαμαντιών στον κόσμο. Οι αστυνομικοί θαύμασαν την ευρηματικότητα των ληστών, που εντοπίστηκαν μετά από μια κρίση πανικού

Το πρωί της 17ης Φεβρουαρίου του 2003, οι ντεντέκτιβ Πάτρικ Πέις και Ατζίμ ντε Μπρούκερ κλήθηκαν στο κέντρο διαμαντιών στην Αμβέρσα.

Ήταν ειδικοί στην φύλαξη των πολύτιμων λίθων και επικεφαλής του τμήματος που ασχολούνταν αποκλειστικά με την προστασία τους.

Όταν έφτασαν στο κέντρο, τους οδήγησαν στην κεντρική αποθήκη, όπου φυλάσσονταν διαμάντια και άλλοι πολύτιμοι λίθοι που ξεπερνούσαν σε αξία τα 3 δισεκατομμύρια δολάρια. Το θέαμα ήταν συγκλονιστικό.

Η γιγάντια ατσαλένια πόρτα ασφαλείας ήταν ανοιχτή και από τις 189 θυρίδες, οι 100 είχαν διαρρηχθεί.

Το πάτωμα ήταν γεμάτο μικρά, σπασμένα διαμάντια.

Οι ληστές δεν μπορούσαν να τα μεταφέρουν όλα.

Η ακατόρθωτη ληστεία

Το 2000, ο Λεονάρντο Νοταρμπαρτόλο, ένας Ιταλός από απ’ τη Σικελία, νοίκιασε ένα γραφείο στο κέντρο διαμαντιών της Αμβέρσας.

Συστηνόταν ως έμπορος διαμαντιών και μπαινόβγαινε ελεύθερα στο κέντρο, μελετώντας το σύστημα ασφαλείας.

Κανείς δεν φανταζόταν ότι ο χαμογελαστός, γοητευτικός κύριος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ληστές της Ευρώπης.

Η εγκληματική καριέρα του Νοταρμπαρτόλο ξεκίνησε σε ηλικία 6 ετών, όταν έκλεψε 8 χιλιάδες ιταλικές λίρες από τον γαλατά της γειτονιάς του.

Στο σχολείο έκλεβε αυτοκίνητα και όταν ενηλικιώθηκε, δεν ήταν ένας συνηθισμένος ληστής αλλά ένας μετρ του είδους.

Στα τριάντα του, ήταν ηγέτης της θρυλικής συμμορίας που ήταν γνωστή ως «Η Σχολή του Τορίνο».

Το κέντρο διαμαντιών της Αμβέρσας ήταν με διαφορά η πιο φιλόδοξη  ληστεία που είχε σχεδιάσει.

Θα έπρεπε να διαπεράσει ένα από τα πιο εξελιγμένα συστήματα ασφαλείας στον κόσμο.

Το πρώτο εμπόδιο ήταν η ατσαλένια πόρτα ασφαλείας, που οδηγούσε στην κεντρική αποθήκη.

Ζύγιζε τρεις τόνους και δεν θα τρυπούσε, ούτε αν την χτυπούσαν με ηλεκτρικό τρυπάνι για 12 συνεχόμενες ώρες.

Σε περίπτωση βέβαια που προσπαθούσαν, ακόμα και ένα χτύπημα αρκούσε για να ενεργοποιήσει τον συναγερμό σεισμού.

Για να ανοίξει η πόρτα χωρίς βία, χρειαζόταν ένα τετραψήφιο αριθμό και ένα κλειδί, που ήταν σχεδιασμένο έτσι ώστε να είναι σχεδόν αδύνατο να αντιγραφεί.

Ένας δεύτερος κωδικός ήταν απαραίτητος για να απενεργοποιηθεί το μαγνητικό πεδίο που προστάτευε την πόρτα.

Αν κάποιος κατάφερνε να ξεπεράσει το πρώτο επίπεδο ασφάλειας, θα είχε να αντιμετωπίσει τους ανιχνευτές θερμότητας, κίνησης και φωτός που υπήρχαν μέσα στην αποθήκη.

Για να τα καταφέρει, ο Νοταρμπαρτόλο χρειαζόταν τη βοήθεια τριών αντρών.

Ο ένας ήταν ο Ελίο Ντ’ονόριο, γνωστός ως « Ιδιοφυία». Αυτός είχε αναλάβει να απενεργοποιήσει τον συναγερμό.

Ο δεύτερος ήταν ο Φερντινάντο Φινότο, τον οποίον αποκαλούσαν «Τέρας», επειδή ήταν ψηλός και μυώδης.

Το πραγματικό όνομα του τρίτου της συμμορίας, του «Κλειδοκράτορα», δεν είναι γνωστό.

Δουλειά του ήταν να αντιγράψει το κλειδί που θα άνοιγε την ατσαλένια πόρτα της αποθήκης.

Το «Τέρας» θα απενεργοποιούσε τους ανιχνευτές που υπήρχαν στο εσωτερικό της αίθουσας.

Το τέταρτο μέλος της συμμορίας ήταν γνωστός ως «Speedy», ο Πιέτρο Ταβάνο, στενός φίλος του Νοταρμπαρτόλο που είχε θέση «μπαλαντέρ».

Δεν εξειδικευόταν πουθενά, αλλά ήξερε λίγο από όλα και βοηθούσε όπου χρειαζόταν.

Η συμμορία της Αμβέρσας

Στις 14 Φεβρουαρίου του 2003, μία μέρα πριν από τη ληστεία, ο Νοταρμπαρτόλο επισκέφτηκε τη θυρίδα του στο κέντρο διαμαντιών.

Στην τσέπη του έκρυβε ένα σπρέι μαλλιών, με το οποίο ράντισε τους ανιχνευτές θερμότητας και κίνησης.

Το σπρέι κάλυψε τους αισθητήρες, καθυστερώντας την λειτουργία τους.

Την επόμενη μέρα, όταν το «Τέρας» θα έμπαινε στην αίθουσα για να απενεργοποιήσει πλήρως τους ανιχνευτές, θα είχε πέντε λεπτά περιθώριο μέχρι να γίνει αντιληπτός από τους αισθητήρες.

Το βράδυ της 15ης Φεβρουαρίου, ο Νοταρμπαρτόλο πάρκαρε το αυτοκίνητο του σε έναν έρημο δρόμο, δίπλα στο κέντρο διαμαντιών.

Τα υπόλοιπα τέσσερα μέλη της συμμορίας ανέβηκαν σε ένα μπαλκόνι του κέντρου, απενεργοποίησαν τους εξωτερικούς συναγερμούς και μπήκαν στο κτίριο μέσα από ένα παράθυρο.

Κάλυψαν τις κάμερες ασφαλείας και κατέβηκαν στο υπόγειο, όπου τους περίμενε η μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας τους.

«Η Ιδιοφυία» απενεργοποίησε το μαγνητικό πεδίο που προστάτευε την πόρτα ασφαλείας, με μία αλουμινένια πλάκα.

Ο συναγερμός θα χτυπούσε, αν χωρίζονταν οι μαγνήτες που ήταν τοποθετημένοι στο κάθε φύλλο της πόρτας.

Ο ληστής ξεβίδωσε τους μαγνήτες από την πόρτα και κόλλησε την αλουμινένια πλάκα πάνω τους με κολλητική ταινία.

Έτσι απομάκρυνε τους μαγνήτες από την πόρτα, χωρίς όμως να τους χωρίσει και να ενεργοποιήσει τον συναγερμό.

Οι αστυνομικοί που ερεύνησαν την υπόθεση εντυπωσιάστηκαν από το απλό, αλλά ιδιοφυΐες κόλπο.

Ο Ντ’ονόριο δεν είχε αποκτήσει τυχαία το παρατσούκλι του.

Το επόμενο βήμα αποδείχτηκε πολύ πιο εύκολο απ’ ότι περίμεναν.

Είχε έρθει η ώρα να ξεκλειδώσουν την πόρτα, με το ειδικό κλειδί.

Ο «Κλειδοκράτορας» είχε καταφέρει να το αντιγράψει, αλλά τελικά δεν το χρησιμοποίησαν ποτέ.

Βρήκαν το κανονικό κλειδί μέσα σε ένα μικρό δωμάτιο, δίπλα από την αποθήκη.

Ένα από τα πιο ακριβά και εξελιγμένα συστήματα ασφαλείας κατατροπώθηκε από την ανευθυνότητα των φυλάκων.

Το «Τέρας» απενεργοποίησε τους αισθητήρες στο εσωτερικό της αίθουσας μέσα στα πέντε λεπτά.

Ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη δουλειά, που προκάλεσε για ακόμα μία φορά τον θαυμασμό των αστυνομικών.

Ο «Κλειδοκράτορας» άρχισε να ανοίγει τις θυρίδες με ένα μικρό τρυπάνι και οι υπόλοιποι γέμιζαν τους σάκους τους με κλοπιμαία.

Διέφυγαν με το αυτοκίνητο του Νοταρμπαρόλο, που τους περίμενε έξω από το κέντρο διαμαντιών.

Έφυγαν από την Αμβέρσα χωρίς να τους αντιληφθεί κανείς.

Όταν ενημερώθηκε η αστυνομία το πρωί της Δευτέρας, βρίσκονταν πολλά χιλιόμετρα μακριά.

Η σύλληψη του «Εγκέφαλου»

Ο Νοταρμπαρτόλο και ο φίλος του, Speedy, χωρίστηκαν από την υπόλοιπη συμμορία.

Το απόγευμα της 16ης Φεβρουαρίου κατευθύνονταν προς τις Βρυξέλλες.

Σκόπευαν να σταματήσουν σε ένα ερημικό σημείο, για να κάψουν διάφορα ενοχοποιητικά στοιχεία και να καλύψουν ολοκληρωτικά τα ίχνη τους.

Μετά θα συναντούσαν τους άλλους στο Μιλάνο, όπου θα μοίραζαν και τη λεία τους.

Όταν όμως ο Νοταρμπαρτόλο σταμάτησε δίπλα σε ένα δασάκι, ο συνεργός του εξαιτίας του άγχους, έπαθε κρίση πανικού και βγήκε τρέχοντας από το αυτοκίνητο, κρατώντας όλα τα χαρτιά που μπορούσαν να τους στείλουν φυλακή.

Αντί να τα κάψει, τα σκόρπισε στο έδαφος και ο Νοταρμπαρτόλο δεν πρόλαβε να τα μαζέψει, γιατί άκουσε φωνές να πλησιάζουν.

Οι δύο ληστές μπήκαν στο αυτοκίνητο και απομακρύνθηκαν, ελπίζοντας να μην βρει κανείς τα ενοχοποιητικά χαρτιά.

Οι ελπίδες του αποδείχθηκαν φρούδες.

Το πρωί της Δευτέρας, η αστυνομία δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από έναν εξοργισμένο κάτοικο, που παραπονιόταν ότι κάποιο νεαροί ρύπαιναν το δάσος δίπλα απ’ το σπίτι του.

Μέσα σε λίγες μέρες, η αστυνομία είχε το όνομα του αρχηγού της συμμορίας: Λεονάρντο Νοταρμπαρτόλο, ο οποίος δεν γνώριζε τις εξελίξεις και επέλεξε να επιστρέψει στην Αμβέρσα λίγες μέρες μετά τη ληστεία, για «ξεκάρφωμα».

Τον συνέλαβαν αμέσως και καταδικάστηκε σε κάθειρξη 10 ετών.

Αν και δεν κατέδωσε ποτέ τους συνεργάτες του, οι αρχές βρήκαν τρεις από τέσσερις συνεργούς του, τους Ντ’ονόριο, Ταβάνο και Φινότο.

Ο «Κλειδοκράτορας» δεν συνελήφθη ποτέ γι αυτό και δεν γνωρίζουμε το όνομά του.

Το κόλπο μέσα στο κόλπο

Δώδεκα χρόνια μετά τη ληστεία, δεν έχει βρεθεί ούτε ίχνος των κλοπιμαίων.

Οι ντεντέκτιβ που ανέλαβαν την υπόθεση υπολόγισαν ότι κλάπηκαν διαμάντια αξίας 100 εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά ο Νοταρμπαρτόλο διέψευσε τους υπολογισμούς τους.

Είπε ότι στην πραγματικότητα κατάφεραν να πάρουν μόλις 20 εκατομμύρια δολάρια, καθώς οι περισσότερες θυρίδες ήταν ήδη άδειες.

Ο Νοταρμπαρτόλο ισχυρίστηκε ότι του ανέθεσε την δουλειά ένας ανώνυμος έμπορος διαμαντιών, ο οποίος είχε στήσει ολόκληρη κομπίνα.

Πήρε τις καταθέσεις του πριν από τη ληστεία και δήλωσε, ότι η περιουσία βρισκόταν ανάμεσα στα κλοπιμαία, για να λάβει την αποζημίωση από το κέντρο διαμαντών.

Το ίδιο έκαναν και διάφοροι συνεργάτες του εμπόρου, που ήταν μέσα στο κόλπο.

Δεν έχει εξακριβωθεί η εγκυρότητα των λεγόμενών του.

Πολλοί πιστεύουν ότι οι ληστές έχουν κρύψει τα 100 εκατομμύρια και απλώς προσπαθούν να στρέψουν αλλού την προσοχή της αστυνομίας.

Η ευφυΐα και το ταλέντο των ληστών της Αμβέρσας εντυπωσίασε τους αστυνομικούς.

Δεν ήταν λίγοι αυτοί που τους αντιμετώπισαν με πραγματικό θαυμασμό.

Αντι-ήρωες όπως ο Νοταρμπαρτόλο και η συμμορία του έχουν εμπνεύσει δεκάδες ταινίες, σειρές και βιβλία.

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Σβαρόφσκι, ο ιδρυτής της «διαμαντένιας αυτοκρατορίας» που ήθελε να κάνει καριέρα στο βιολί. Εφηύρε ο ίδιος την ηλεκτρική μηχανή κοπής γυαλιού και κατάφερε να μιμηθεί τα διαμάντια χωρίς ποτέ να κοροϊδέψει τους πελάτες…