Οι παράξενοι πρόγονοι των σημερινών χρημάτων: δόντια αρκούδας, φύλλα τσαγιού με λίπος, όστρακα, σφυριά, μαχαίρια και κομπολόγια. Τι ήταν το “ξίφος της ευτυχίας” και σε τι χρησίμευε;

Το χρήμα, πριν αποκτήσει τη σημερινή του μορφή με τα κέρματα και τα χαρτονομίσματα, έχει περάσει από διάφορα στάδια, χωρίς να έχει πάντα  τον ίδιο τρόπο χρήσης.

Οι άνθρωποι αντάλλασσαν τα προϊόντα τους με δόντια αρκούδας, πέταλα αλόγων, μαχαίρια, σφυριά και διάφορα αντικείμενα’.

Τα όστρακα, τα “ουάνπουμ” και τα μέταλλα ως χρήματα

Στην Ασία και την Ωκεανία, οι πρωτόγονοι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν ως νόμισμα, αχιβάδες και όστρακα.

Στην Κίνα, οι πολίτες κατασκεύαζαν απομιμήσεις οστράκων από πηλό.

Σε ορισμένες φυλές ερυθροδέρμων του Καναδά και της νότιας Αμερικής ήταν διαδεδομένη η χρήση των λεγόμενων «ουάνπουμ», δηλαδή μεγάλων κομπολογιών.

Ήταν κατασκευασμένα από πολύχρωμες χάντρες, οι οποίες θεωρούντο πολύτιμες.

Στην Κεντρική Αφρική ωστόσο, οι πρωτόγονες φυλές χρησιμοποιούσαν κυρίως μέταλλα για τις συναλλαγές τους, όπως χαλκό και σίδηρο, που τα θεωρούσαν εξίσου πολύτιμα με το χρυσό, το ασήμι και την πλατίνα.

Η εμφάνιση του σταυρού

Τα μέταλλα – νομίσματα είχαν ένα σημαντικό πλεονέκτημα.

Ο κάτοχος τους μπορούσε εύκολα να τα λιώσει, για να φτιάξει καινούργια όπλα, όπως ακόντια και σφυριά, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίζει τους εχθρούς του.

Αυτού του είδους τα “χρήματα” έπαιρναν τα πιο απίθανα σχήματα. Σφυρηλατούντο σε σχήμα ημισελήνου ή σταυρού και αποκτούσαν τεράστια αξία. Με ένα συμμετρικό σταυρό, οι άνδρες μπορούσαν να αγοράσουν μέχρι και γυναίκες.

Πολλά νομίσματα αποτελούσαν χρήσιμα αντικείμενα, αφού είχαν σχήμα λαβής ή αγκιστριού, ενώ άλλα ήταν απλώς κέρματα τετράγωνα ή στρογγυλά.

Ιδιαίτερα χρήσιμα ήταν και τα χρήματα από… σύρμα. Προσφέρονταν τυλιγμένα σαν ελατήρια και ο κάτοχος τους μπορούσε να τα χρησιμοποιήσει για να δένει γύρω από τη μέση του τα υπάρχοντα του, κάποιο ρόπαλο, ακόμα και κομμάτια κρέατος.

Το “ξίφος της ευτυχίας”

Με το πέρασμα των χρόνων, πάνω στα νομίσματα άρχισαν να εμφανίζονται επιγραφές, ενώ αποκτούσαν τη μορφή μαχαιριών, καρφιών και πιάτων.

Τα περισσότερα είχαν στο κέντρο τους ή σε κάποιο άλλο σημείο της επιφάνειας τους  τρύπα, αφού οι χρήστες ήθελαν να το μεταφέρουν σαν κομπολόι.

Η ονομασία τους ήταν «κας» – η λέξη έχει διασωθεί μέχρι σήμερα στην αγγλική γλώσσα και σημαίνει «ρευστό χρήμα».

Μερικές φορές, τα «κας» δένονταν το ένα με το άλλο και δημιουργούσαν ένα μακρύ αντικείμενο, που έμοιαζε με ξίφος. Αυτό ήταν το λεγόμενο «ξίφος της ευτυχίας» που προσφερόταν συνήθως στη νύφη, ως γαμήλιο δώρο από το σύζυγό της.

Στις δύσκολες στιγμές της οικογένειας, το ξίφος διαλυόταν και τα χρήματα ξοδεύονταν.

Τα πρώτα νομίσματα στην περιοχή της Αλάσκας ήταν τα δόντια αρκούδας, ενώ σε Σιβηρία και Μογγολία ήταν τα φύλλα τσαγιού ανακατεμένα με λίπος από ζώα.

Αντλήθηκαν πληροφορίες από το περιοδικό “ΕΠΙΚΑΙΡΑ”

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Χαρτονομίσματα από δέρμα φώκιας, στρατιωτικά πουκάμισα και προσευχητάρια. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στη Γερμανία οι συναλλαγές γίνονταν ακόμη και με τραπουλόχαρτα…