Η οριστική αποβολή του Γιάννη Τσεκλένη από το Κολλέγιο Αθηνών, ένα χρόνο πριν τελειώσει το σχολείο. Το παράπτωμα που δεν του συγχώρεσαν παρά την προσπάθειά του να τους αλλάξει γνώμη

Ο Γιάννης Τσεκλένης θεωρείται ένας από τους κορυφάιους σχεδιαστές της εποχής του.

Κατά τις δεκαετίες του ’60, του ’70 και του ’80, τα σχέδιά του έντυναν σταθερά τις κυρίες της αθηναϊκής ελίτ, τα πληρώματα της Ολυμπιακής του Ωνάση και τις εθνικές αποστολές της χώρας στους Ολυμπιακούς αγώνες.

Φυσικά, άφησαν εποχή τα σχέδιά του την εποχή που οι ποδιές ήταν υποχρεωτικές.

Ο Τσεκλένης τις προσέγγισε με μια εντελώς διαφορετική ματιά και η ποδιά από σχολική στολή έγινε κομμάτι της μόδας. Αξέχαστα χρόνια, όπως και τα δικά του στο σχολείο, αλλά για εντελώς διαφορετικό λόγο.

Ο Γιάννης Τσεκλένης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1937, από μια ευκατάσταση οικογένεια, που έμενε στα βόρεια προάστεια και είχε μία επιχείρηση υφασμάτων. Έτσι, είχαν την οικονομική δυνατότητα να τον στείλουν στο Κολλέγιο Αθηνών.

Πολύ γρήγορα, έγινε εμφανές ότι υπήρχαν δύο τομείς που τον ενδιέφεραν περισσότερο από τα σχολικά μαθήματα. Ο Γιάννης Τσεκλένης είχε μία έμφυτη κλίση προς την τέχνη και μια έφεση στις κοινωνικές συναναστροφές. Αγαπούσε τη ζωγραφική και τα καλλιτεχνικά, συμμετείχε σε διαγωνισμούς και σε καλλιτεχνικές δράσεις. Παράλληλα, είχε δράση στα μαθητικά συμβούλια και ήταν από τους δημοφιλείς μαθητές.

«Ήμουν αναμεμιγμένος με την τέχνη και τη ζωή».

Το 1953 διακρίθηκε σε διαγωνισμό ζωγραφικής που είχε διοργανώσει το Κολλέγιο.

Ένα χρόνο αργότερα, αποβλήθηκε οριστικά.

Το περιστατικό που οδήγησε στην αποβολή

Παρότι τα μαθήματα του σχολείου δεν «συγκινούσαν» ιδιαίτερα το Γιάννη Τσεκλένη, υπήρχε ένα που είχε κερδίσει το ενδιαφέρον του.

«Είχα μεγάλη μανία με την ανόργανη χημεία, κυρίως για τα χρώματα που δημιουργούνταν».

Οι σύγχρονες εγκαταστάσεις του Κολλεγίου, με τα εργαστήρια και τις δεκάδες ειδικές αίθουσες, επέτρεπαν στους καθηγητές να κάνουν το μάθημα πιο διαδραστικό.

Μέσω των πειραμάτων, ο Τσεκλένης ήρθε σε επαφή με μια πλευρά της ανόργανης χημείας που ξέφευγε από το πλαίσιο της βαρετής θεωρίας. Αυτή η πτυχή τον μαγνήτισε.

Κι αυτό γιατί στο νου του, τα χρώματα και οι χημικές αντιδράσεις συνδεόταν άμεσα με την αρμονία και την καλαισθησία, στοιχεία τα οποία είχε έμφυτα μέσα του.

Ο ενθουσιασμός του ήταν τέτοιος που αποφάσισε να φτιάξει ένα μικρό ιδιωτικό εργαστήριο στο δωμάτιο του σπιτιού του. Αγόρασε ένα καλό σετ, γαλλικής προέλευσης, από τον Μπακάκο, το έστησε με προσοχή και ξεκίνησε τα πειράματα.

Ωστόσο, στο φαρμακείο της γειτονιάς δεν μπορούσε να βρει όλες τις χημικές ουσίες που χρησιμοποιούσαν κατά τη διάρκεια του σχολικού μαθήματος. Κι αυτό τον οδήγησε στη λάθος απόφαση.

Ξεκίνησε να παίρνει κρυφά από το εργαστήριο του Κολλεγίου χημικές ουσίες μέσα σε δοκιμαστικούς σωλήνες. Δεν ήταν κάτι που έκανε συστηματικά, αλλά σίγουρα δεν ήταν κάτι που επιτρεπόταν.

Ένας συμμαθητής του τον κάρφωσε και ο διευθυντής του Κολλεγίου, τον κάλεσε στο γραφείο του.

Ήταν έξαλλος και δεν έδειχνε πρόθυμος να συγχωρήσει το 17χρονο μαθητή.

Σε μια ύστατη απόπειρα να δικαιολογηθεί, ο Γιάννης Τσεκλένης πήγε στο σπίτι του, αποσυναρμολόγησε το εργαστήριό του και το κουβάλησε στο σχολείο μέσα σ’ ένα σάκο για να πείσει τον διευθυντή για τις πραγματικές προθέσεις του.

Ήθελε να δείξει, τόσο τον ίδιο, όσο και τη διεύθυνση του Κολλεγίου, ότι οι λόγοι που «δανειζόταν» τις χημικές ουσίες ήταν καθαρά επιστημονικοί.

Ακόμη και να τον πίστεψαν δεν άλλαξαν γνώμη και ο Τσεκλένης αποβλήθηκε οριστικά και αμετάκλητα,

μόλις ένα χρόνο πριν αποφοιτήσει.

Τελικά, ο Γιάννης Τσεκλένης ολοκλήρωσε το σχολείο στη Σχολή Μωραΐτη.

Μετά την αποφοίτησή του, δεν επιχείρησε να μπει στο πανεπιστήμιο.

Ήδη από τα 14 του, είχε ξεκινήσει να δουλεύει στο πλευρό του πατέρα του στα υφάσματα και ήξερε ότι το μέλλον του βρισκόταν εκεί.

Πίστευε ότι με καινοτόμα σχέδια και σωστό μάρκετινγκ, η οικογενειακή επιχείρηση μπορούσε να απογειωθεί. Και την απογείωσε…

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Πως ο Τσεκλένης εκτόπισε τον Πιέρ Γκαρντέν από τις πτήσεις της Ολυμπιακής. Χρυσά μαχαιροπίρουνα και αξεπέραστο life style στην εποχή του Ωνάση (βίντεο)