Η μυστηριώδης εξαφάνιση του 27χρονου κιθαρίστα του συγκροτήματος Manic Street Preachers. Για χρόνια τα υπόλοιπα μέλη έβαζαν μικρόφωνο επί σκηνής μήπως εμφανιστεί

Ο Richey Edwards είναι ο μόνος καλλιτέχνης που ανήκει στη “Λέσχη των 27” και ίσως δεν είναι νεκρός. Η αναπάντεχη εξαφάνιση του κιθαρίστα  και στιχουργού των Manic Street Preachers όταν είχε φτάσει στο απόγειο της καριέρας του, δημιούργησε πολλές απορίες και παραμένει ένα άλυτο μυστήριο.  

Την πρώτη μέρα του Φεβρουαρίου το 1995, τα μέλη των Manic Street Preachers περίμεναν τον κιθαρίστα τους Richey για να ταξιδέψουν στην Αμερική όπου θα ξεκινούσε η περιοδεία τους. Η μπάντα είχε πρόσφατα κυκλοφορήσει το άλμπουμ τους, The Holy Bible, το οποίο ήταν το πρώτο που κέρδισε την εκτίμηση ακόμα και των πιο αυστηρών κριτών. Ο Richey Edwards, όμως, ήταν άφαντος. 

Αποχώρισε από το ξενοδοχείο που έμενε το πρωί στις 7 παίρνοντας μαζί μόνο το πορτοφόλι του, τα αντικαταθλιπτικά του χάπια, τα κλειδιά του αυτοκινήτου του και το διαβατήριο του. Πέρασε από το διαμέρισμά του, άφησε το διαβατήριο του και μετά χάθηκε.  

Δύο εβδομάδες αργότερα εντοπίστηκε το αμάξι του κοντά σε μια γέφυρα στην οποία έχουν καταγραφεί αρκετές αυτοκτονίες. Πολλοί πιστεύουν ότι ο Richey πήδηξε από την γέφυρα, αλλά δεν υπάρχουν αποδείξεις. Άλλωστε ίδιος ένα χρόνο νωρίτερα είχε δηλώσει ότι η αυτοκτονία είναι μια σκέψη που ποτέ δεν του πέρασε από το μυαλό. 

Άλλοι υποπτεύονταν ότι η εξαφάνιση του ήταν μια σκηνοθετημένη πράξη, καθώς τα μέλη του συγκροτήματος έλεγε ότι ήθελε να προκαλέσει μια έκρηξη στην μουσική βιομηχανία και μετά να συνεχίσουν ήρεμα τις ζωές τους μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.  

Όμως, τα υπόλοιπα μέλη των Manic Street Preachers συνέχισαν να κυκλοφορούν δίσκους. Για τον αμέσως επόμενο δίσκο τους χρησιμοποίησαν ως στίχους τις σημειώσεις του Richey, ενώ συγκινητική κίνηση ήταν ότι συνέχιζαν να τοποθετούν ένα επιπλέον μικρόφωνο στις συναυλίες τους, σε περίπτωση που ο Richey επέστρεφε. Μάλιστα, μέχρι το 2005 φύλασσαν το ¼ των εσόδων τους για εκείνον. 

Το 2002 η οικογένεια του Richey κλήθηκε να τον κηρύξει επισήμως νεκρό, κάτι που εν τέλει δεν έγινε μέχρι το 2008, ως διαμαρτυρία για τις αδύναμες προσπάθειες της αστυνομίας να λύσει το μυστήριο. 

 Ποιοι είναι οι Manic Street Preachers 

Το συγκρότημα από την Ουαλία σχηματίστηκε το 1986 ως μια πανκ μπάντα. Ανάλογα με τις τάσεις της εποχής άλλαζαν ελαφρώς τον ήχο και την εμφάνιση τους, διατηρώντας όμως πάντα ένα σταθερό στοιχείο. Τους στίχους τους.

Απόφοιτοι Πολιτικής Ιστορίας, ο τραγουδιστής Richey Edwards και ο μπασίστας Nicky Wire, ήταν άριστοι μαθητές, διάβαζαν πολύ, προβληματίζονταν ακόμη περισσότερο και ήθελαν η μουσική τους να καθρεπτίζει το πνευματικό τους βάθος. 

Στους στίχους που έγραφαν μπορεί κανείς να εντοπίσει τόσο ατάκες πολιτικών αρχηγών όσο και αναφορές σε τραγούδια άλλων συγκροτημάτων που θαύμαζαν, όπως οι The Who. Σαν επιρροή είχαν σπουδαίους λογοτέχνες όπως το Ντοστογιέφσκι και τη Σίλβια Παθ.  

Στόχος τους δεν ήταν απλά να παράγουν μουσική. Είχαν ισχυρές πολιτικές απόψεις και ήθελαν να τις εκφράσουν. 

Δύο πράγματα χρειάζονταν για να ακουστεί η φωνή τους. Έναν πιασάρικο ήχο και μια προκλητική παρουσία. Για να πετύχουν το πρώτο, κυκλοφορούν 1991 τα πρώτα τους πανκ τραγούδια που είχαν επιρροή από τους Sex Pistols.

Οι στίχοι ήταν έντονα πολιτικοποιημένοι ασκώντας κριτική στον καπιταλισμό, τον υπερκαταναλωτισμό, τους πολέμους, το σεξισμό, τον φασισμό, την πολιτική ορθότητα και τη θανατική ποινή. Ήταν οι πρώτοι που μίλησαν ανοιχτά για την κατάθλιψη, την ανορεξία και τον αυτοτραυματισμό.

Η δημοσιότητα του συγκροτήματος επιτεύχθηκε με το έντονο μακιγιάζ και τα ρούχα που φορούσαν. Το ίδιο έντονος ήταν και ο δημόσιος λόγος τους με υποτιμητικούς σχολιασμούς στα πρόσωπα της δημοσιότητας. Ο βρετανικός Τύπος λάτρευε να τους μισεί και αυτό έφερνε μεγαλύτερη φήμη στο συγκρότημα.

Δεν τους ένοιαζε αν θα γίνονταν το πιο μισητό συγκρότημα. Ήθελαν μόνο να αφήσουν το στίγμα τους.  

Σε μια συνέντευξη ο Richey ρωτήθηκε κατά πόσο είναι ειλικρινής η στάση τους και όχι τρυκ για δημοσιότητα. Τότε, ο κιθαρίστας έβγαλε το ξυράφι που είχε μαζί του και χάραξε στο χέρι του τις λέξεις “4 real”, για να αποδείξει την αυθεντικότητα τους. Αμέσως μετά μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο και χρειάστηκε 17 ράμματα.  

Αργότερα οι Manic Street Preachers υιοθέτησαν άλλον ήχο στην προσπάθεια να διευρύνουν το κοινό τους. Το άλμπουμ τους The Holy Bible είναι πολύ πιο σκοτεινό από ότι είχαν κάνει στο παρελθόν. Έκαναν μια μεγάλη μελέτη σε μελανές σελίδες της ανθρωπότητας, όπως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με στόχο να προειδοποιήσουν για μελλοντικά λάθη.

Επιπλέον τα μέλη του συγκροτήματος εμφανίζονταν στις συναυλίες με στρατιωτικές στολές ή καλυμμένο πρόσωπο, γεγονός που τρόμαζε και προκαλούσε πολλές αντιδράσεις. 

Παράλληλα ο Richey αντιμετώπιζε διατροφικές διαταραχές. Για αυτό το πρόβλημα υγείας του, έγραψε το “4st 7lb” (4 stones 7 pounds) που είναι τα κιλά κάτω από τα οποία αν κάποιος ανορεκτικός φτάσει, τότε ο θάνατος είναι αναπόφευκτος. 

Ο δίσκος τους μπορεί να μην είχε την αναμενόμενη επιτυχία στις πωλήσεις, όμως για πρώτη φορά εκτιμήθηκε η μουσική τους από τους κριτικούς μουσικής. Ένα χρόνο μετά την εξαφάνιση του κιθαρίστα και στιχουργού τους, οι Manic Street Preachers συνέχισαν με έναν brit-pop ήχο, χωρίς να αλλάξουν την θεματολογία των στίχων τους.

Στα τέλη του ‘90, κυκλοφόρησε το άλμπουμ τους This Is My Truth Tell Me Yours. Ξεχώρισε το “If you tolerate this, your children will be next”, το οποίο αναφέρεται στον Ισπανικό Εμφύλιο και είχε στίχους όπως “αν μπορώ να πυροβολήσω έναν λαγό, τότε μπορώ να πυροβολήσω και φασίστες”. Τα τραγούδια που περιλαμβάνονταν στον δίσκο γνώρισαν τεράστια επιτυχία και σάρωσαν στις απονομές βραβείων.   

Ήταν, μάλιστα, το πρώτο δυτικό ροκ συγκρότημα που έκανε συναυλία στην Κούβα το 2001 και γνώρισε τον Φιντέλ Κάστρο. 

Τελικά οι Manic Street Preachers κατάφεραν τον στόχο τους. Τράβηξαν την προσοχή πάνω τους με διάφορες αφορμές, όμως τελικά κατάφεραν να ακουστούν όλα όσα είχαν να πουν. Ο εμπορικός ήχος τους δεν στέρησε βαθυστόχαστη και επαναστατική γραφή των στίχων τους. Ακόμα και χωρίς τον frontman τους κατάφεραν να βρίσκονται στη μουσική σκηνή για πάνω από τρεις δεκαετίες. 

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Youtube

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η «Λέσχη των 27». Δέκα θρύλοι της μουσικής που «έφυγαν» στα 27 τους χρόνια. Κοινός παρανομαστής τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και η κατάθλιψη…