Η μητέρα του 19χρονου Άλκη εργαζόταν μαζί με τον πατέρα της αδικοχαμένης Ελένης Τοπαλούδη. Ο συγκινητικός αποχαιρετισμός

Η μητέρα του 19χρονου Άλκη εργαζόταν μαζί με τον πατέρα της αδικοχαμένης Ελένης Τοπαλούδη. Ο συγκινητικός αποχαιρετισμός

Στο ίδιο σχολείο στο Διδυμότειχο εργάζονταν, το 2003, η μητέρα του Άλκη Καμπανού και ο πατέρας της Ελένης Τοπαλούδη.

Όπως μετέδωσε ο ΑΝΤ1, η μητέρα του αδικοχαμένου Άλκη το 2003 εργαζόταν στο ίδιο σχολείο με τον πατέρα της Ελένης Τοπαλούδη και 20 χρόνια μετά επικοινώνησαν, θρηνώντας την απώλεια των παιδιών τους.

Οι γονείς της Ελένης Τοπαλούδη μίλησαν στον ΑΝΤ1. «Μου έγραφε: ”Κούλα και Γιάννη, από σήμερα είστε αδέλφια μου. Είμαστε οικογένεια”», ακούγεται να λέει η Κούλα Αρμουτίδου με τρεμάμενη φωνή.

«Έγραφε μέσα από τα μηνύματά της πως θυμόταν το κορίτσι μας, την Ελένη μας, που πήγαινε Β’ Δημοτικού τότε. Μας συγκίνησε», σημειώνει από την πλευρά του ο πατέρας της Ελένης Τοπαλούδη.

Μήνυμα συμπαράστασης, στα ποντιακά, από τη μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη στη μητέρα του Άλκη Καμπανού

Σε ραδιοφωνική της συνέντευξη στην ΕΡΤ Ορεστιάδας μίλησε η μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη, περιγράφοντας ότι δέχτηκε αίτημα φιλίας στο Facebook από τη μητέρα του 19χρονου Άλκη Καμπανού.

«Ναϊλί εσέν καμέντζα μάνα… Τι θα περάσεις από τώρα και στο εξής», ήταν οι πρώτες λέξεις της Κούλας Αρμουτίδου, μητέρας της Ελένης Τοπαλούδη, απευθυνόμενη στην Πόντια Μελίνα Κακουλίδου, μάνα του αδικοχαμένου Άλκη Καμπανού.

«Αμέσως σκέφτηκα τον Γολγοθά που την περιμένει, σκέφτηκα την τραγωδία που θα ζήσει, άρχισα να την παρηγορώ, γιατί ξέρω τι θα περάσει από τώρα και στο εξής», δήλωσε η κυρία Αρμουτίδου, σημειώνοντας πως «μόνο σκοτάδι έχω από τότε στο μυαλό μου. Δεν υπάρχει ζωή, δεν υπάρχει καθημερινότητα, το όνειρο, η ελπίδα. Μας οδήγησαν στα Τάρταρα. Σε ένα βράδυ μέσα μου τα πήρανε όλα, αυτά τα τέρατα».

Χαρακτηριστικά, τα λόγια που έγραψε στο μήνυμά της προς τη μητέρα του 19χρονου Άλκη ήταν: «Ξαφνικά σε ρίχνουν σ’ έναν μαύρο ωκεανό και κάνεις χιλιάδες προσπάθειες να ανέβεις αλλά συνεχώς βουλιάζεις, βουλιάζεις και ποτέ δε θα μπορείς ελεύθερα να κολυμπάς, να επιπλέεις, Μελίνα μου (τεμέτερον Σιμέλα), χαροκαμένη μάνα, κλάψε το παιδάκι σου, αγκάλιασέ το, φίλησέ το, νανούρισέ το, πες του ό,τι δεν πρόλαβες να του πεις κι αποχαιρέτησέ το… Ρούφηξε τα πάντα από τη μορφή του αδικοχαμένου παιδιού σου και σφήνωσέ τα, αποτύπωσέ τα σε όλα τα κύτταρα του εγκεφάλου σου… Από τώρα και στο εξής θα τον κουβαλάς τον Άλκη σου μέσα στην ψυχούλα σου και στην καρδούλα σου… Δολοφόνοι του Άλκη, η κατάρα μας να πέσει πάνω στα κεφάλια σας. Ο άδικος χαμός αυτού του αγοριού να γίνει ο εφιάλτης σας. Μαυροντύσατε μια οικογένεια που δεν σας έφταιξε σε τίποτα. Αγουρόπον μικρόν, Καλόν Παράδεισον να έχς! Κούλα-Γιάννης».