Η μητέρα της Μινέλι ήταν σταρ του Χόλιγουντ. Οι γονείς της δεν ήθελαν να τη γεννήσουν. Η βασανιστική ζωή της

Στα 2,5 της χρόνια βγήκε για πρώτη φορά στο παλκοσένικο, στα 15 της τραγούδησε στο πάρτι γενεθλίων του Κλαρκ Γκέιμπλ και στα 17 της έγινε παγκοσμίως γνωστή ως Ντόροθι Γκέιλ, στην ταινία “Ο Μάγος του Οζ“.

Εξελίχθηκε σε σταρ του Χόλιγουντ και επαινέθηκε όχι μόνο για το υποκριτικό της ταλέντο, αλλά και για τη φωνή της.

Πίσω όμως από την επιτυχημένη καριέρα, “κρυβόταν” μια ζωή καταπιεσμένη, γεμάτη αποτυχημένους γάμους και πολύχρονες μάχες με τον αλκοολισμό, τα χάπια, την ελλιπή αυτοεκτίμηση και τις τάσεις αυτοκτονίας.

Κάποιος την αποκάλεσε “γουρούνι με πλεξούδες” και αναγκάστηκε να κάνει σκληρές δίαιτες, προκειμένου να χάσει τα κιλά που το Χόλιγουντ θεωρούσε περιττά.

Σε αντίθεση με την Μπέτι Ντέιβις, δεν κατάφερε να αποκτήσει την ψυχική ανθεκτικότητα που θα την βοηθούσε να επιβιώσει στον σκληρό κόσμο της έβδομης τέχνης και έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 47 ετών.

Ένα από τα παιδιά που γέννησε είναι η βραβευμένη με Όσκαρ τραγουδίστρια και ηθοποιός, Λάιζα Μινέλι και όπως είχε εξομολογηθεί σε συνέντευξή της, “κοιτώντας πίσω, διαπιστώνω πως τα πρώτα τέσσερα χρόνια της ζωής μου ήταν τα πιο ευτυχισμένα που είχα ποτέ“.

Ο λόγος για την Τζούντι Γκάρλαντ, την Αμερικανίδα ηθοποιό και τραγουδίστρια της Χρυσής Εποχής του Χόλιγουντ (1940-1960) που, παρά τη σύντομη διάρκεια ζωής της, πρόλαβε να αφήσει το στίγμα της στην ιστορία του κινηματογράφου.

Οι γονείς

Η Τζούντι Γκάρλαντ γεννήθηκε στις 10 Ιουνίου 1922, στην πόλη Grand Rapids της πολιτείας Μινεσότα των ΗΠΑ. Το πραγματικό της ονοματεπώνυμο ήταν Φράνσις Έθελ Γκαμ και είχε δύο μεγαλύτερες αδερφές: τη Μαίρη Τζέιν και την Ντόροθι Βιρτζίνια.

Η είδηση του ερχομού της Γκάρλαντ δεν χαροποίησε τους γονείς της, διότι δεν ήταν στα σχέδιά τους ένα τρίτο παιδί και ο πατέρας της, Φρανκ Γκαμ σκέφτηκε το ενδεχόμενο της έκτρωσης. Τελικά κράτησαν το παιδί.

Ο Φρανκ Γκαμ και η σύζυγός του, Έθελ Μάριον διηύθυναν ένα θέατρο και προσπάθησαν να μυήσουν τις κόρες τους σε ένα θεατρικό είδος με γαλλικές ρίζες που ήταν δημοφιλές τότε στις ΗΠΑ και συνδύαζε μουσική, χορό, ταχυδακτυλουργίες και σκετς.

Έτσι, το χειμώνα του 1924-25, η Φράνσις Έθελ Γκαμ έκανε την πρώτη της εμφάνιση επί σκηνής, όπου τραγούδησε μαζί με τις αδερφές της το χριστουγεννιάτικο τραγούδι “Jingle Bells“.

Τον Ιούνιο 1929, οι αδερφές Γκαμ εμφανίστηκαν μαζί στην παράσταση “The Big Revue“, όπου χόρεψαν και τραγούδησαν το κομμάτι “That’s the Good Old Sunny South“.

Η 7χρονη Φράνσις Έθελ, γνωστή ως “Baby Gum“, ενθουσίασε τους θεατές και φανέρωσε ένα μικρό μέρος της πολυτάλαντης προσωπικότητάς της.

Μπορείτε να τη δείτε στο ακόλουθο βίντεο:

Ο ρόλος που την καταξίωσε

Το 1926, με πρωτοβουλία της Έθελ Μάριον, η οικογένεια Γκαμ μετακόμισε στην Καλιφόρνια, όπου οι προοπτικές για τις τρεις αδερφές να γίνουν σταρ ήταν μεγαλύτερες.

Τότε ήταν που υιοθέτησαν το καλλιτεχνικό όνομα Γκάρλαντ και “σέρνονταν από τη μητέρα τους σε οποιοδήποτε μέρος θα μπορούσε να τις δει κάποιος σημαντικός άνθρωπος“, σύμφωνα με την Τζούντι Γκάρλαντ.

Η μικρή Τζούντι προσέλκυσε το ενδιαφέρον του κινηματογραφικού κολοσσού Metro Goldwyn Mayer (MGM) και υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας το 1935, με αμοιβή 100 δολάρια την εβδομάδα. Την ίδια χρονιά, έχασε τον πατέρα της από μηνιγγίτιδα, σε ηλικία 49 ετών.

Η Γκάρλαντ έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο σε ηλικία 13 ετών, στη μικρού μήκους ταινία “Every Sunday” (1936). Ακολούθησε η συμμετοχή της στο μιούζικαλ “Broadway Melody of 1938” και το 1939 πρωταγωνίστησε στον “Μάγο του Οζ“, έχοντας το ρόλο της μικρής Ντόροθι Γκέιλ, με το σκυλάκι Τότο και τα λαμπερά κόκκινα γοβάκια.

Η 17χρονη Γκάρλαντ συγκίνησε τους πάντες και απέσπασε διθυραμβικές κριτικές όχι μόνο για την ερμηνεία της ως Ντόροθι Γκέιλ, αλλά και για το τραγούδι “Over The Rainbow“, το οποίο κέρδισε την επόμενη χρονιά το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού.

Το επιστέγασμα της συμμετοχής της Γκάρλαντ στον “Μάγο του Οζ” ήρθε, όταν απέσπασε ειδικό βραβείο της Αμερικανικής Κινηματογραφικής Ακαδημίας (Academy Juvenile Award), η οποία απονέμει τα Όσκαρ.

Η πρώτη και η νεότερη που τιμήθηκε με το συγκεκριμένο βραβείο ήταν το “παιδί-θαύμα” Σίρλεϊ Τεμπλ, το 1935. Η Τεμπλ ήταν μάλιστα υποψήφια για το ρόλο της Ντόροθι Γκέιλ, όπως επίσης και η Ντιάνα Ντάρμπιν.

Οι εξαναγκαστικές δίαιτες και τα χάπια αμφεταμίνης

Παρά την τεράστια επιτυχία που γνώρισε η Γκάρλαντ, ο “Μάγος του Οζ” έγινε και η απαρχή της προσωπικής της δυστυχίας. Λέγεται πως η μητέρα της, της έδινε από τότε χάπια, προκειμένου να έχει περισσότερη ενέργεια στα γυρίσματα. Η Έθελ Μάριον νοιαζόταν περισσότερο για την καριέρα της κόρης της παρά για την υγεία της

Οι υπεύθυνοι της MGM θεωρούσαν ότι είχε ορισμένα περιττά κιλά για τη “μεγάλη οθόνη”. Της επέβαλαν σκληρές δίαιτες και της χορηγούσαν χάπια αμφεταμίνης, για να αδυνατίσει και βαρβιτουρικά, για να κοιμάται τα βράδια.

“Από την περίοδο που ήμουν 13 ετών, υπήρχε μία συνεχής μάχη ανάμεσα στην MGM και εμένα για το αν πρέπει να τρώω ή όχι, πόσο να τρώω και τι να τρώω. Το θυμάμαι αυτό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στην παιδική μου ηλικία“, είχε αναφέρει πολλά χρόνια αργότερα η Γκάρλαντ.

Επιπλέον, σύμφωνα με τον βιογράφο της Τζούντι Γκάρλαντ, Τζέραλντ Κλαρκ, η ηθοποιός έπεσε θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης κατά τη διάρκεια της συνεργασίας της με την MGM.

Το συμβόλαιο λύθηκε το 1950, επειδή η Γκάρλαντ, επηρεασμένη από τα προβλήματα υγείας, καθυστερούσε να προσέλθει στο στούντιο ή απουσίαζε από τα γυρίσματα.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χάσει ρόλους σε ταινίες όπως το μιούζικαλ “The Barkleys of Broadway” (1949), όπου τη θέση της στο πλάι του Φρεντ Αστέρ πήρε η Τζίντζερ Ρότζερς.

Η συνεργασία με τον Μίκι Ρούνεϊ

Στο πέρασμα των ετών, η Τζούντι Γκάρλαντ έκανε πολλές συναυλίες και συνεργάστηκε με αρκετούς καταξιωμένους ηθοποιούς, όπως ο Τζιν Κέλι και ο Τζέιμς Μέισον.

Ξεχωριστό κεφάλαιο αποτέλεσε η καλλιτεχνική συνεργασία και η φιλία της με τον Μίκι Ρούνεϊ, έναν από τους πιο ταλαντούχους και περιζήτητους ηθοποιούς της εποχής και σύζυγο της Άβα Γκάρντνερ.

Έπαιξαν μαζί σε ρομαντικές κομεντί και μιούζικαλ όπως “Love Finds Andy Hardy” (1938), “Babes in Arms” (1939), “Strike Up The Band” (1940) και “Babes in Broadway” (1941).

Η χημεία ανάμεσα στην Γκάρλαντ και τον Ρούνεϊ ήταν χαρακτηριστική και έμειναν στην ιστορία ως ένα από τα πιο πετυχημένα κινηματογραφικά ντουέτα της MGM.

Η Τζούντι Γκάρλαντ ήταν δύο φορές υποψήφια για το βραβείο Όσκαρ: Α’ Γυναικείου Ρόλου στην ριμέικ ταινία “A Star Is Born” (1954) και Β’ Γυναικείου Ρόλου στην ταινία “Judgment at Nuremberg” (1961). Για την πρώτη ταινία πήρε πάντως “Χρυσή Σφαίρα”.

Το 1962, η Γκάρλαντ έγινε η πρώτη γυναίκα που κερδίζει βραβείο Grammy, για το live δίσκο με τίτλο “Judy at Carnegie Hall“. Ήταν ένας από τους πολλούς που κυκλοφόρησε στην καριέρα της.

Την σεζόν 1963-64, η Αμερικανίδα ηθοποιός παρουσίαζε την εβδομαδιαία σειρά βαριετέ “The Judy Garland Show” στον τηλεοπτικό σταθμό CBS.

Οι αποτυχημένοι γάμοι και η άμβλωση

Το 1941, η 19χρονη Τζούντι Γκάρλαντ παντρεύτηκε τον συνθέτη και πιανίστα, Ντέιβιντ Ρόουζ. Έμεινε έγκυος, αλλά η MGM και η μητέρα της την ανάγκασαν να κάνει έκτρωση.

“Δεν μπορείς να κάνεις αυτό το μωρό“, ήταν η φράση που άκουσε η Γκάρλαντ από το στόμα της μητέρας της. Ο γάμος της με τον Ρόουζ διήρκεσε τρία χρόνια.

Το 1945, παντρεύτηκε τον Αμερικανοϊταλό σκηνοθέτη, Βινσέντε Μινέλι, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη Λάιζα Μινέλι. Ο Τύπος σχολίαζε την ομοιότητα της Μινέλι με τη μητέρα της, όταν τραγουδούσαν μαζί.

Δείτε στο ακόλουθο βίντεο την Γκάρλαντ και τη Μινέλι να τραγουδούν στο θέατρο “London Palladium“, το Νοέμβριο του 1964:

Γκάρλαντ και Μινέλι πήραν διαζύγιο το 1951 και τον επόμενο χρόνο η Γκάρλαντ νυμφεύθηκε τον παραγωγό, Σίντνεϊ Λουφτ, ο οποίος την βοήθησε να κάνει την κινηματογραφική της επάνοδο.

Ο γάμος Γκάρλαντ-Λουφτ κράτησε 13 χρόνια και ήταν ταραχώδης. Καρπός του έρωτά τους ήταν δύο παιδιά: η ηθοποιός και συγγραφέας, Λόρνα Λουφτ και ο Τζόζεφ Γουίλι Λουφτ, επίσης ηθοποιός. Νονός της Λόρνα Λουφτ ήταν ο Φρανκ Σινάτρα.

Ο τέταρτος γάμος της Γκάρλαντ ήταν με τον ηθοποιό Μαρκ Ίρον (1965-1967) και ο πέμπτος και τελευταίος με τον μουσικό Μίκι Ντινς (1969). Όλοι της προσέφεραν μόνο προσωρινή ευτυχία και επεισοδιακή κατάληξη.

Το τραγικό τέλος

Παρά τη βοήθεια που της προσέφεραν οι δύο κόρες της, η Γκάρλαντ δεν μπορούσε να ξεπεράσει τους προσωπικούς της δαίμονες. Είχε νοσήσει από ηπατίτιδα, είχε αδυνατίσει, αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και η φωνή της δεν ήταν αυτή που όλοι κάποτε θαύμαζαν.

Στις 22 Ιουνίου 1969, ο Μίκι Ντινς την εντόπισε νεκρή στο μπάνιο του σπιτιού τους στο Λονδίνο. Ο ιατροδικαστής αποφάνθηκε ότι η Τζούντι Γκάρλαντ πέθανε από υπερβολική δόση βαρβιτουρικών αποκλείοντας, όμως, το ενδεχόμενο της αυτοχειρίας.

Περισσότεροι από 20.000 θαυμαστές παρευρέθηκαν στην κηδεία της Γκάρλαντ στη Νέα Υόρκη. “Ήταν, νομίζω, το μοναδικό άτομο που γνώρισα ποτέ μου, το οποίο καταλάβαινε πραγματικά ότι έχουμε μία μόνο ζωή να ζήσουμε“, είχε αναφέρει η Λάιζα Μινέλι για τη μητέρα της.

“Αυτό που ξέρω είναι πως, αν κάποιος προσπάθησε να σώσει μια γυναίκα που “διαλυόταν”, αυτός ήμουν εγώ. Ξέρω ότι έκανα το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω, αλλά δεν ήταν αρκετό“, είχε ισχυριστεί το 2001 ο Σίντνεϊ Λουφτ.

Από την πλευρά της, η Γκάρλαντ είχε κατηγορήσει τον Λουφτ για ενδοοικογενειακή βία, αλκοολισμό και προσπάθεια να πάρει τα παιδιά τους δια της βίας.

Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου έχει κατατάξει την Αμερικανίδα ηθοποιό 8η στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες γυναίκες σταρ όλων των εποχών. Το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε λειτουργεί σήμερα ως μουσείο προς τιμήν της.

Δείτε παρακάτω ένα αναλυτικό ντοκιμαντέρ για τη ζωή της Τζούντι Γκάρλαντ:

Πηγές εικόνων κεντρικής φωτογραφίας: Youtube και WikimediamtxCommons