Η μητέρα που πνίγηκε μαζί με τα δύο μικρά παιδιά της στο Λαύριο. Η αυτοχειρία που συγκλόνισε την κοινωνία το 1979

14 Ιανουαρίου 1979, ώρα 2 το μεσημέρι. Σε μια βραχώδη ακτή του Λαυρίου, μία γυναίκα 28 ετών βρέθηκε νεκρή μαζί με την 8χρονη κόρη της. Μία ημέρα μετά, βρέθηκε το πτώμα και του δεύτερου παιδιού της, ενός 5χρονου αγοριού.

“Μάνα και κόρη ήταν αγκαλιασμένες και δεμένες μεταξύ τους με τις ζώνες των παλτών τους και μέσα στις τσέπες τους είχαν πέτρες, για να μείνουν στο βυθό και και να πνιγούν. Το αγοράκι ήταν σφηνωμένο σε μια σχισμή μεταξύ δύο βράχων, σε βάθος 2,5 μέτρων“, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ.

Οι λιμενικές αρχές εντόπισαν τον 32χρονο σύζυγο της αδικοχαμένης γυναίκας από τη βέρα της. Στη θέα των νεκρών παιδιών του, ο άνδρας φώναξε: “Γ. μου, Κ. μου, σας σκότωσε η φόνισσα! Σας δολοφόνησε η κακούργα! Γιατί, Θεέ μου; Γιατί;“.

Η οικογενειακή τραγωδία συγκλόνισε την κοινή γνώμη και έγινε πρώτη είδηση στις εφημερίδες. Πολλές εξ αυτών χαρακτήρισαν την 28χρονη ως “Μήδεια“, επειδή “ζήλευε τον άνδρα της και θέλησε να τον εκδικηθεί“.

Όμως, εγκληματολόγοι και ψυχίατροι συμπέραναν πως η περίπτωσή της “ανήκε στο πεδίο έρευνας της ψυχοπαθολογίας και όχι της εγκληματικότητας“. Ήταν μια απελπισμένη γυναίκα που θεώρησε το θάνατο ως το μοναδική της διέξοδο.

Το απονενοημένο διάβημα

Το βράδυ της 13ης Ιανουαρίου, το ζευγάρι, που ήταν παντρεμένο σχεδόν εννέα χρόνια, είχε έναν έντονο καβγά για ασήμαντη αφορμή. Ο 32χρονος θύμωσε, έφυγε χτυπώντας την πόρτα του σπιτιού και πέρασε όλη τη νύχτα στο αυτοκίνητό του.

Το πρωί της 14ης Ιανουαρίου, η 28χρονη πήρε μαζί της την 8χρονη κόρη και τον 5χρονο γιο κι έφυγε για να “γράψει” το φινάλε της ζωής τους. “Δεν έδωσα σημασία. Νόμιζα πως πήγαινε στη μάνα της. Αργά πια το απόγευμα, όταν οι λιμενικοί φτάσαν μέχρι το σπίτι μου, συνειδητοποίησα ότι όλα είχαν τελειώσει“, ανέφερε στην κατάθεσή του ο 32χρονος.

Δεν υπήρξε κανένας αυτόπτης μάρτυρας της αυτοκτονίας. Ένας περιπτέρας ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που είδε την 28χρονη. Εκείνη σταμάτησε στο περίπτερό του και αγόρασε τσίχλες, καραμέλες και μπισκότα στα παιδιά της, με προφανή σκοπό να μην υποπτευθούν τι επρόκειτο να ακολουθήσει.

Με βάση τις έρευνες των Λιμεναρχείων Λαυρίου και Πειραιά, η 28χρονη έριξε πρώτα στη θάλασσα τον 5χρονο γιο της και, ύστερα, έπεσε στη θάλασσα, αγκαλιά με την 8χρονη κόρη της.

Η είδηση “έπεσε σαν βόμβα” όχι μόνο στις οικογένειες του ανδρόγυνου, αλλά και στο δημοτικό σχολείο που φοιτούσε η 8χρονη. Οι συμμαθητές της και οι δάσκαλοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι την έχασαν από κοντά τους για πάντα.

“Έλα Γ. μου, αύριο έχεις σχολείο. Κ. μου, έλα να παίξουμε με το τρενάκι σου”

Οι συγγενείς του τραγικού πατέρα και συζύγου προσπαθήσαν να τον παρηγορήσουν. “Κάνε κουράγιο, Ν.“, του έλεγαν. Όμως, εκείνος τους απαντούσε: “Κουράγιο να κάνω; Μα πώς μπορώ; Έχασα τα παιδιά μου“.

Το δράμα του 32χρονου ήταν τόσο μεγάλο ώστε “λύγισε” και τους ρεπόρτερ. Ένας εξ αυτών έγραψε χαρακτηριστικά: “Περιμένει ότι θα του κάνω ερωτήσεις, θα φροντίσω να κάνω τη δουλειά μου και θα φύγω. Μάταια αναμένει κι αυτός κι οι δικοί του. Γιατί δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη. Δεν γίνεται… Κάνω μια προσπάθεια. Αδύνατον“.

“Τα παιδιά μου! Πού είναι τα παιδιά μου; Δώστε τα μου να τα φιλήσω. Έλα Γ. μου, αύριο έχεις σχολείο. Κ. μου, έλα να παίξουμε με το τρενάκι σου“, έλεγε σπαράζοντας ο 32χρονος, για να καταλήξει ότι η γυναίκα του “τό’ κανε προμελετημένα“.

“Αυτή έφταιγε. Η μαύρη ψυχή της”

Ο 32χρονος υποστήριξε πως η γυναίκα του τον ζήλευε παθολογικά. Πίστευε ότι την απατούσε. “Με παραμελείς. Δεν μ’ αγαπάς. Αγαπάς περισσότερο τα παιδιά σου από εμένα“, του έλεγε.

Σε στιγμές έντονων σκηνών ζηλοτυπίας, τον απειλούσε πως θα αυτοκτονούσε μαζί με τα δύο παιδιά τους. Ο 32χρονος δεν φανταζόταν πως η απειλή θα μετουσιωνόταν σε πράξη. Οι ενδείξεις, όμως, υπήρχαν.

“Παντρευτήκαμε πριν λίγα χρόνια. Από την αρχή κατάλαβα ότι η γυναίκα μου δεν ήτανε “νορμάλ” άνθρωπος. Τό’ λεγα στους δικούς μου: “Η Β. δεν είναι στα καλά της. Δεν είναι σαν τις άλλες γυναίκες. Νευρίαζε με το παραμικρό.

Μια μέρα πήγε να πέσει από την ταράτσα. Τη μεταφέραμε σε ένα νοσοκομείο. Δε θέλαμε να μάθει ο κόσμος για εκείνη. Την κρύβαμε. Τι να λέγαμε; Ότι είναι τρελή;

Νεύρα είχε. Καταπίεζε τα μωρά μου. Τα βασάνιζε. Ξέσπαγε πάνω τους σε κάθε ευκαιρία. Τα ζήλευε. Τα πίεζε σας λέω.

Την κρατούσα στο σπίτι κι ας μην ήτανε στα καλά της. Δεν της χαλούσα χατήρι για χάρη των παιδιών μας. Δεν έλεγα τίποτα στους δικούς μου, για να μην κυκλοφορεί το δράμα μου. 

Η ψυχή της. Αυτή έφταιγε. Η μαύρη ψυχή της. Μόνο αυτή μπορούσε να την οδηγήσει στη Σαρωνίδα. Μόνο αυτή μπορούσε να τη σπρώξει στο έγκλημα. Η κακούργα ψυχή της…“, προσέθεσε.

“Η θλίψη ήταν μόνιμα ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της”

Από την πλευρά τους, συγγενείς της 28χρονης ισχυρίστηκαν ότι ο 32χρονος είχε “κακές έξεις” και μεταχειριζόταν σκληρά τη σύζυγό του. “Δεν μας έλεγε τίποτε η Β., αλλά η θλίψη ήταν μόνιμα ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της“, δήλωσε η αδερφή της αδικοχαμένης γυναίκας.

Γείτονες περιέγραψαν την 28χρονη ως “καλή νοικοκυρά” αλλά “μελαγχολική”, “λίγο κλειστό τύπο” που “άλλοτε σου ανταπέδιδε την καλημέρα κι άλλοτε όχι“.

Συγγενείς κατέθεσαν, επίσης, ότι η 28χρονη αρνήθηκε να εξεταστεί από νευρολόγο κι έφυγε από το ιατρείο του. Το συμπέρασμα που εξήχθη ήταν πως η 28χρονη έπασχε από ψύχωση.

“Η Β. δεν ήταν μια “κακούργα μάνα”. Ήταν ένας άρρωστος άνθρωπος, στο έσχατο της απελπισίας, που αυτοκαταστρέφεται. Τα παιδιά τα θεωρούσε αναπόσπαστο μέρος του εαυτού της, συνέχειά της.

Στις μελαγχολικές παραληρητικές της ιδέες, έβλεπε σαν κατεστραμμένο τον εαυτό της και όλους τους δικούς της και πίστευε ότι ο θάνατος είναι η μόνη λύτρωση“, ανέφεραν εγκληματολόγοι και ψυχίατροι.

“Να χανόμουνα εγώ για εκείνα“, ήταν κάποια από τα τελευταία λόγια του 32χρονου πριν λιποθυμήσει. Το ίδιο επαναλάμβανε και στην κηδεία των τριών αδικοχαμένων ανθρώπων του.

Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: William J Woodhouse’s photographic archive