Η μικρή ζητιάνα που έγινε ρωμαϊκός κουμπαράς. Γιατί στόλιζε τα σαλόνια στις βίλες των ευγενών

Στο Μουσείο του Γκετύ στο Λος Άντζελες υπάρχει ένας χάλκινος κουμπαράς που χρονολογείται στο πρώτο μισό του 1ου αιώνα μ.Χ., δηλαδή στα πρώιμα ρωμαϊκά αυτοκρατορικά χρόνια.

Όπως με τους σημερινούς κουμπαράδες, οι περισσότεροι ρωμαϊκοί που έχουν διασωθεί έχουν τη μορφή γουρουνιού. Όμως, ο συγκεκριμένος είναι μοναδικός, αφού έχει τη μορφή ενός κοριτσιού που ζητιανεύει.

Πρόκειται για αντικείμενο που ανήκε σε κάποιο πλούσιο Ρωμαίο. Μέσα εκεί έβαζε τα χάλκινα κέρματα του ρωμαϊκού νομισματοκοπείου που είχαν μικρή αξία και αντιστοιχούσαν στο μονόλεπτο και το δίλεπτο των αρχαίων -αλλά και των σημερινών- Ελλήνων. Ήταν το είδος νομισμάτων που συνήθως δινόταν στους ζητιάνους.

Διαβάστε ακόμα: Ένα «θαύμα» που απεικονίστηκε σε ρωμαϊκά νομίσματα. Πώς ο αυτοκράτορας πήδηξε από παράθυρο της βίλας και σώθηκε από τον σεισμό

Στην περίπτωση του κουμπαρά με τη μορφή της μικρής ζητιάνας, η σχισμή για να μπαίνουν τα μικρά αυτά κέρματα ήταν πάνω στο στήθος της. Πρόκειται για ένα πρωτότυπο έργο τέχνης, που όμως είναι και ενδεικτικό της περιφρόνησης που είχαν οι πλούσιοι Ρωμαίοι για τους ανθρώπους στο περιθώριο, οι οποίοι αποτελούσαν το μεγαλύτερο κομμάτι της ρωμαϊκής κοινωνίας.

Ήταν αυτοί που έπρεπε να εργάζονται καθημερινά για να επιβιώσουν, ή που δεν είχαν τίποτα και κατέφευγαν στην επαιτεία.

Ο κουμπαράς με τη μικρή που ζητιανεύει είναι ένα όμορφο έργο τέχνης και είναι βέβαιο ότι ο πλούσιος Ρωμαίος θα το επιδείκνυε στους φίλους του σαν κάτι ενδιαφέρον και πρωτότυπο.

Κάπως έτσι, στα μέσα του 19ου αιώνα οι αντίστοιχοι πλούσιοι εκείνης της εποχής στόλιζαν τα σαλόνια των βιλών τους με πίνακες μεγάλων σύγχρονων ρεαλιστών ζωγράφων που αποτύπωναν τα βάσανα των φτωχών και τον καθημερινό αγώνα της επιβίωσής τους, όπως για παράδειγμα, τις «Σταχομαζώχτρες» του Ζαν Φρανσουά Μιλλέ, ή «Εργάτες που σπάζουν πέτρες» του Γκυστάβ Κουρμπέ.

Ήταν η ομορφιά αυτών των έργων που ενδιάφερε τους πλούσιους συλλέκτες, όχι το μήνυμά τους για την κοινωνική ανισότητα και αδικία.

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: Η θέση της γυναίκας στη Ρώμη κατά τη διάρκεια της αυτοκρατορίας του Αυγούστου. Ιστορίες σεξ, πορνογραφίας, σαρκικού πάθους και βίας