Η μία και μοναδική φορά που ο Ποπάυ συμμάχησε με τον Βρούτο. Τα ρατσιστικά σχόλια του Ποπάυ κατά των μαύρων και γιατί επελέγη το σπανάκι ως υπερτροφή

Ο Ποπάυ είναι ο πιο διάσημος ναυτικός καρτούν και κινουμένων σχεδίων και αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους.

Χαρακτηριστικά του γνωρίσματα το άσπρο του καπελάκι, η πίπα που κάπνιζε συνέχεια, τα υπερτροφικά του χέρια, που κάτω από τους αγκώνες τα κοσμούσαν δυο τατουάζ με άγκυρες.

Όταν βρισκόταν σε μπελάδες έτρωγε  σπανάκι το οποίο του έδινε μια υπεράνθρωπη δύναμη για να υπερασπιστεί και να σώσει τελικά την αγαπημένη του Όλιβ.

Παρότι κοντός, αμόρφωτος, με ιδιόμορφη εμφάνιση και κακόηχη φωνή, πολλοί τον θεωρούν ως τον πρόδρομο των υπερηρώων που κυριάρχησαν αργότερα στα κόμικς.

Στους υπόλοιπους κύριους χαρακτήρες του κόμικ περιλαμβάνονταν η ψηλόλιγνη και μεγάλη αγάπη του Ποπάυ, Όλιβ και ο εχθρός του ο Μπλούτο που αργότερα άλλαξε το όνομά του σε «Βρούτος».

Ο Ποπάυ «γεννήθηκε» από το πενάκι του Αμερικανού  Έλζι Κράισλερ Σίγκαρ.

Από το 1919 σχεδίαζε καθημερινά σκιτσάκια τα οποία δημοσιεύονταν αποκλειστικά σε εφημερίδες.

Κάθε μέρα εμφανιζόταν μια σειρά με 4-5 εικόνες και η ιστορία πάντα συνεχιζόταν την επόμενη μέρα.

Δέκα χρόνια αργότερα έβαλε τον Ποπάυ σε μια άλλη σειρά κόμικ της νεοϋορκέζικης εφημερίδας «Evening Journal» που ονομαζόταν «Thimble Theatre».

Σε αυτό το κόμικ πρωταγωνιστές ήταν η Όλιβ Όιλ, ο αδελφός της Κάστορ και ο μέχρι τότε αγαπημένος της Χαμ Γκρέιβι.

Ο δημιουργός ήθελε να βάλει τους κεντρικούς χαρακτήρες της σειράς να κάνουν ένα ταξίδι στα παράλια της Αφρικής και ο Ποπάυ ήταν ένας κομπάρσος ο οποίος τους βοήθησε ως καπετάνιος του πλοίου που θα τους πήγαινε εκεί.

Παρόλο που δεν ήταν ο «πρωταγωνιστής» γρήγορα κέρδισε την αγάπη των αναγνωστών.

Ο Σίγκαρ άρχισε να του δίνει όλο και μεγαλύτερους ρόλους, μέχρι που έγινε ο κεντρικός ήρωας και τελικά η σειρά πήρε το όνομά του.

Στα πρώτα κόμικ της σειράς η Όλιβ είχε σχέση με ένα χαρακτήρα που ονομαζόταν, Γκρέιβι, όμως λόγω της εξαιρετικής δημοτικότητας που γνώρισε ο Ποπάυ, ο χαρακτήρας του Γκρέιβ βγήκε από το κόμικ και τη θέση του στην καρδιά της Όλιβ πήρε ο Ποπάυ.

Αν και το δημιούργημα του έγινε παγκοσμίως γνωστό, ο ίδιος πέθανε πάμπτωχος και απογοητευμένος γιατί δεν είχε προνοήσει να κατοχυρώσει έγκαιρα τα πνευματικά του δικαιώματα. Μετά τον θάνατο του πολλοί σχεδιαστές συνέχισαν το έργο του μέχρι και σήμερα.

Η υπεράνθρωπη δύναμή του Ποπάυ

Στις ιστορίες των κόμικς ο Ποπάυ δεν είχε το σπανάκι να τον δυναμώνει ούτε είχε την υπεράνθρωπη δύναμη με την οποία τον έχουμε συνηθίσει όλοι.

Όταν βρισκόταν σε δύσκολες καταστάσεις έτριβε συνεχώς το κεφάλι μιας κότας και έτσι έπαιρνε την τύχη της και γινόταν λίγο πιο δυνατός.

Το σπανάκι εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1932. Ο δημιουργός διάλεξε το σπανάκι εξ αιτίας της υψηλής περιεκτικότητάς του σε σίδηρο.

Η λατρεία του Ποπάυ για το σπανάκι συνέβαλε στην αύξηση της κατανάλωσης του λαχανικού κατά 33%.

Δύο αγάλματα του Ποπάυ έχουν στηθεί σε δύο πόλεις, στο Ιλινόις απ’ όπου κατάγεται ο Σιγκάρ και στο Αρκάνσας, το οποίο αυτοαποκαλείται ως «Παγκόσμια Πρωτεύουσα Σπανακιού».

Η μάρκα «Popeye Spinach» εξακολουθεί να είναι η δεύτερη με μεγαλύτερες πωλήσεις στη χώρα.

Ο Ποπάυ στην τηλεόραση

Το 1933 ο Ποπάυ έκανε την εμφάνιση του στην τηλεόραση με την σειρά α κινουμένων σχεδίων «Οι περιπέτειες του Ποπάι του ναυτικού».

Η καριέρα του ήρωα στα τηλεοπτικά δρώμενα ήταν ακόμα πιο ένδοξη με αποτέλεσμα το 1938 να ανακηρυχτεί ως ο πιο δημοφιλής χαρακτήρας κινουμένων σχεδίων στις ΗΠΑ, ξεπερνώντας ακόμη και τον Μίκι Μάους.

Οι τρεις κεντρικοί χαρακτήρες δανείστηκαν τη φωνή αρκετών ηθοποιών κατά τη διάρκεια της σειράς.

Τη φωνή του Ποπάυ αρχικά έκανε ο Red Pepper Sam. Όμως, εξαιτίας του ευέξαπτου χαρακτήρα του και της αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς του η Paramount αναγκάστηκε να τον απολύσει.

Τη θέση του πήρε ο Jack Mercer, ο οποίος κατάφερε να εκφράσει τον Ποπάυ με τον καλύτερο τρόπο.

Ορισμένοι τηλεοπτικοί σταθμοί «λογόκριναν» τα πρώτα επεισόδια της σειράς και τα επεξεργάζονταν καθώς περιείχαν ρατσιστικές αναφορές για τους Αφροαμερικανούς.

Ο Ποπάυ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η σειρά κινουμένων σχεδίων του Ποπάυ χρησιμοποιήθηκε ως μέσο προπαγάνδας. Αρκετά επεισόδια περιείχαν προσβλητικά και ρατσιστικά σχόλια για τους Γιαπωνέζους, οι οποίοι αποκαλούνταν ‘Jap-pansies’, ενώ απεικονίζονταν με τεράστια δόντια και πολύ χοντρά γυαλιά.

Από τα πιο γνωστά «απαγορευμένα» επεισόδια της εποχής εκείνης ήταν αυτό με τίτλο «Seein’ Red, White ‘n Blue». Είναι το μοναδικό επεισόδιο στο οποίο ο Ποπάυ και ο Βρούτος ενώνουν τις δυνάμεις τους και μοιράζονται μία κονσέρβα σπανάκι για να δείρουν έναν “κοινό” εχθρό: τους γιαπωνέζους στρατιώτες.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου ο Ποπάυ άλλαξε ρούχα.

Άρχισε να εμφανίζεται με μια άσπρη στολή ναύτη, αντί για το κλασικό καπέλο καπετάνιου και μαύρο πουκάμισο με τα σηκωμένα μανίκια.

Η ναυτική στολή συνόδευσε τον Ποπάυ καθ’ όλη τη διάρκεια της σειράς, ακόμη και όταν τελείωσε ο πόλεμος.

Μετά το τέλος του Ποπάυ στα τέλη της δεκαετίας του 1950, η King Features Syndicate κυκλοφόρησε μία άλλη σειρά Ποπάυ, η οποία ωστόσο δε γνώρισε την ίδια επιτυχία.

Το 1980 ο δημοφιλής ηθοποιός Ρόμπιν Γουίλιαμς ζωντάνεψε τον Ποπάυ στην μεγάλη οθόνη στην ομώνυμη ταινία.

Για τα γυρίσματα της ταινίεα δημιουργήθηκε το 1979 το «χωριό του Ποπάυ» σε ένα ψαροχώρι της Μάλτας, που σήμερα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της περιοχής.

Δείτε εδώ ένα επεισόδιο από τη σειρά: