Η μεγαλύτερη θυσία παιδιών στην ιστορία έγινε για να σταματήσει μια θεομηνία. Εκτελέστηκαν 140 παιδιά μέσα σε μία μέρα γιατί οι ιθαγενείς πίστευαν ότι έτσι θα εξευμενίσουν τους θεούς

Όταν οι αρχαιολόγοι Γκαμπριέλ Πριέτο και Τζον Βεράνο άρχισαν τις εκσκαφές σε μια μικρή πόλη της περουβιανής επαρχίας, δεν ήταν προετοιμασμένοι γι’ αυτό που επρόκειτο να αντικρίσουν. Εκατοντάδες μικροσκοπικοί σκελετοί κείτονταν κάτω από το βραχώδες έδαφος, πλάι στην κατά τ’ άλλα ειδυλλιακή παραθαλάσσια τοποθεσία της Λατινικής Αμερικής.

Η περιοχή Ουαντσακίτο-Λας Γιάμας βρίσκεται πάνω σε μία βραχώδη κι απότομη πλαγιά στη βορειοδυτική ακτή του Περού. Είναι ένα κομμάτι γης που, όντας πάνω στον Ειρηνικό Ωκεανό, επηρεάζεται από το μετεωρολογικό φαινόμενο «Ελ Νίνιο» (Το παιδί), το οποίο εκδηλώνεται  κάθε δύο με οκτώ χρόνια.

Κατά τη μακρά διάρκεια της ισχύος του, η θερμοκρασία του νερού στο σημείο του ωκεανού που βρέχει το Περού ανεβαίνει, με αποτέλεσμα να προκαλούνται ακραία καιρικά φαινόμενα στις κοντινές περιοχές.

Αυτό πιστεύουν κι οι ερευνητές ότι συνέβη κάποια στιγμή ανάμεσα στο 1400 και 1450 μ.Χ. Μία από τις χρονιές εκείνες, οι καταιγίδες και οι πλημμύρες ήταν ακατάπαυστες στην κατά τ’ άλλα ξηρή περιοχή του Λα Γιάμας. Οι κάτοικοι, μέλη της αυτοκρατορίας των Τσιμού, ήταν απεγνωσμένοι να βρουν μια λύση.

Πριν από 500 χρόνια, οι ανθρωποθυσίες δεν ήταν σπάνια πρακτική για τους ιθαγενείς πολιτισμούς της Νότιας Αμερικής. Αποτελούσαν ένα δίαυλο επικοινωνίας και διαπραγμάτευσης των ανθρώπων με τις θεότητες που πίστευαν ότι τους εξουσιάζουν. Ωστόσο, οι μαζικές θυσίες παιδιών ήταν κάτι το εξαιρετικά ασυνήθιστο. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η βαρύτητα της θυσίας αυξανόταν ανάλογα με τη σημαντικότητα αυτού που θυσιαζόταν.

Οι Τσιμού, προκειμένου να ικετεύσουν τους θεούς να θέσουν τέλος στις βροχές, κατέφυγαν στην έσχατη λύση. Αποφάσισαν να θυσιάσουν 140 παιδιά και 200 μικρά λάμα. Τα παιδιά μεταφέρθηκαν στο σημείο του Ουαντσακίτο από πολλά και μακρινά μέρη της αυτοκρατορίας, η οποία την εποχή εκείνη, πριν από την υποταγή στους Ίνκας, καταλάμβανε μία έκταση 965 χιλιομέτρων κατά μήκος της περουβιανής ακτής.

Βάσει των ευρημάτων από τις εκσκαφές, η τελετουργία της θυσίας ήταν ιδιαίτερα βάναυση. Τα παιδιά, η πλειοψηφία των οποίων ήταν 8 με 12 ετών, τοποθετήθηκαν όρθια στραμμένα προς τη δύση, όπου και εκτεινόταν η θάλασσα. Έμπειροι τελετουργοί ανέλαβαν την εκτέλεση. Τα σκότωσαν με συγκεκριμένες μαχαιριές «ακριβείας» στο στέρνο. Ύστερα, τους αφαίρεσαν την καρδιά και έθαψαν τα σώματά τους στο βραχώδες σημείο. Με τα λάμα ακολουθήθηκε παρόμοια τακτική. Η διαφορά ήταν ότι τα μικρά ζώα ήταν στραμμένα προς την ανατολή, σαν να κοιτούσαν τις κορυφές των Άνδεων.

Οι ερευνητές έχουν καταλήξει ότι όλες οι θυσίες έγιναν σε μία μέρα, γεγονός που μας προϊδεάζει για το μέγεθος της τελετής. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη γνωστή θυσία παιδιών στα παγκόσμια ιστορικά χρονικά.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: YouTube