Η κατάληψη που φιλοξενούσε γυναίκες και διεμφυλικά άτομα για 20 χρόνια. Οι καταληψίες πλήρωναν ενοίκιο και η γερμανική αστυνομία είχε ετοιμαστεί ακόμη και για οδομαχίες για την εκκενωσή της

Οδός Λίμπινγκ 34, Βερολίνο. Το γωνιακό κτήριο αποτελούσε την “αναρχική κουίρ φεμινιστική κατάληψη”. Μέχρι το πρωί της 9ης Οκτωβρίου 2020, όταν αστυνομικές δυνάμεις προχώρησαν στην εκκένωση του κτηρίου, μετά από αίτημα του ιδιοκτήτη.

Στους τοίχους του είναι ζωγραφισμένα ακόμα ριζοσπαστικά συνθήματα. Η “Λίμπινγκ 34” προσέφερε στέγη σε πάνω από 40 γυναίκες και διεμφυλικά άτομα από το 1999, ενώ ήταν μία από τις ελάχιστες εναπομείνασες καταλήψεις στέγης στο Ανατολικό Βερολίνο. Ένα σύμβολο για την αριστερή κουλτούρα και ένα καταφύγιο για την ομοφυλοφιλική κοινότητα.

Οι ιδιοκτήτες της κατάληψης

Μετά την πτώση του Τείχους, μια σειρά από εγκαταλελειμένα σπίτια στο Ανατολικό Βερολίνο καταλήφθηκαν. Φοιτητές, καλλιτέχνες και ακτιβιστές της Αριστεράς και του αναρχικού χώρου κατέλαβαν συνολικά 130 σπίτια, τα οποία στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν ερειπωμένα. Ένα από αυτά ήταν και το κτήριο της οδού Λίμπινγκ 34.

Πρόκειται για ένα τετραώροφο κτίριο με περίπου 30 διαμερίσματα και πάνω από 1.237 τετραγωνικά μέτρα ζωτικό χώρο.

Το 2008 και ενώ η κατάληψη μετρούσε τουλάχιστον εννέα χρόνια ζωής, οι κάτοικοι της Κολεκτίβας αποπειράθηκαν να αγοράσουν το κτήριο, κάνοντας την ανάλογη πρόταση στους κληρονόμους. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το σπίτι κατέληξε στον επενδυτή ακινήτων Γκίγιορα Πάντοβις, ο οποίος υπέγραψε μίσθωση με την εταιρεία “Raduga” για 600.000 ευρώ.

Διαβάστε ακόμα: Το παλαιό Χημείο στα Εξάρχεια αποκαλύπτει το μυστικό του: Ο ασύρματος του κτιρίου μετέδιδε μηνύματα στην κατοχή και η κεραία είναι ακόμα στη θέση της

Όλο αυτό το διάστημα, η Λίμπινγκ 34 εξασφάλιζε την οικονομική της επιβίωση και πλήρωνε το χαμηλό ενοίκιο του παρατημένου κτιρίου, από το μπαρ που διατηρούσε εντός της κατάληψης και από το αυτοδιοικούμενο πολιτιστικό κέντρο της, που οργάνωνε συναυλίες ή άλλες εκδηλώσεις οικονομικής ενίσχυσης. Προφανώς στη συγκεκριμένη περίπτωση η έννοια της κατάληψης έχει οικονομική συναλλαγή με τον ιδιοκτήτη, αλλά με ενοικιαστή μια συλλογικότητα και προσιτό τίμημα, που προκύπτει από πολιτιστικές δράσεις.

Η έξωση

Στις 31 Δεκεμβρίου 2018 το συμβόλαιο έληξε. Ο Πάντοβιτς αρνήθηκε να ανανεώσει την ενοικίαση και οι καταληψίες έπρεπε να αποχωρήσουν. Ωστόσο η άρνηση των μελών της Κολεκτίβας να εγκαταλείψουν τον χώρο, έκανε τον επενδυτή να καταθέσει αγωγή έξωσης.

Η εκδίκαση της αγωγής ξεκίνησε το 2019 και αντιμετώπισε σφοδρότατες αντιδράσεις. Η ανυποχώρητη στάση των μελών της Λίμπινγκ 34 αγκαλιάστηκε από αρκετούς κατοίκους της γειτονιάς, των γύρω περιοχών αλλά και από βουλευτές του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας (SPD), οι οποίοι πραγματοποιούσαν συχνά διαδηλώσεις με αίτημα την παραμονή της κατάληψης ως έχει.

Ταυτόχροχα, κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο Γκίγιορα Πάντοβιζ είχε στην κατοχή του εκατοντάδες σπίτια στο Βερολίνο που είχαν παρακμάσει και αφού τα ανακαίνιζε θα τα νοίκιαζε σε υψηλές τιμές. Αυτή η επιχειρηματική πρακτική εξόργισε ακόμα περισσότερο τους υπερασπιστές της Κολεκτίβας. Τελικά το δικαστήριο δικαιώσε τον επενδυτή. Το κτίριο έπρεπε να εκκενωθεί. Στις 9 Οκτωβρίου 2020 στήθηκε μια κολοσσιαία επιχείρηση των αστυνομικών δυνάμεων, με περίπου 1.500 αξιωματικούς από οκτώ διαφορετικές γερμανικές πόλεις.

Ο αρχές ήταν σίγουρες ότι θα ακολουθήσει σκληρή μάχη.

Ένα φορτηγό της αστυνομίας στάθμευσε στην είσοδο του κτηρίου και αρκετοί αξιωματικοί εισέβαλαν από τα παράθυρα, καθώς οι κάτοικοι είχαν χτίσει την είσοδο του κτιρίου, τοποθετώντας μέχρι και μεταλλικές ράβδους. Στην οδό Λίμπινγκ είχαν στηθεί οδοφράγματα, ενώ διαδηλωτές προσπαθούσαν να αποτρέψουν ανεπιτυχώς την εκκένωση. Η αστυνομία απομάκρυνε από το κτήριο 57 άτομα που ζούσαν στην κατάληψη. Οι αρχές και τα μέσα ενημέρωσης έκαναν λόγο για “ειρηνική έξωση”, καθώς δεν σημειώθηκαν έντονες συγκρούσεις, αν και η αστυνομία είχε προετοιμαστεί για μάχες σώμα με σώμα.

Η “αναρχική κουίρ φεμινιστική κατάληψη Λίμπινγκ 34” σε δελτίο τύπου που εξέδωσε λίγες ώρες μετά, κάλεσε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία της συνοικίας Φριντριχσάιν και ανέφερε:

“είμαστε λυπημένοι, είμαστε εξουθενωμένοι, είμαστε θυμωμένοι. Δεν μπορούν να φανταστούν την αποφασιστικότητα που έχουν ξυπνήσει μέσα μας. Αυτή η έξωση είναι μια στιγμή ριζοσπαστικοποίησης. Μπορούμε να την αξιοποιήσουμε όλοι μαζί για να εκφράσουμε το μίσος μας απέναντι σ’αυτόν τον βούρκο“.

Ήταν μία από τις πιο ιστορικές καταλήψεις με ξεκάθαρο πολιτιστικό και κοινωνικό έργο.

Πηγή χαρακτηριστικής φωτογραφίας: Wikipedia

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: Η πρώτη φορά που καταργήθηκε το πανεπιστημιακό άσυλο μετά τη δολοφονία Καλτεζά. Τι υποστήριξε ο τότε πρύτανης Μιχάλης Σταθόπουλος που πήρε τη δύσκολη απόφαση για το Χημείο