Στις 25 Φεβρουαρίου 1822 καταργήθηκε η δουλεία στην Ελλάδα. Την ιστορική απόφαση είχε λάβει πριν από λίγες ημέρες η Α’ Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου, όταν ψήφισε και το προσωρινό πολίτευμα της χώρας. Ήταν μια πρωτοποριακή πολιτική επιλογή για την εποχή, δεδομένου ότι οι υπόλοιπες χώρες συνέχιζαν να διατηρούν το δουλοκτητικό καθεστώς στις αποικίες που ήλεγχαν.
Υπολογίζεται ότι από τον 15ο μέχρι τον 18ο αιώνα μεταφέρθηκαν στην Βόρεια Αμερική, Κεντρική Αμερική και Νότια Αμερική περισσότεροι από 20.000.000 Αφρικανοί. Το σύνταγμα των ΗΠΑ, του 1788, προέβλεπε την απελευθέρωση των δούλων μέσα σε μια περίοδο 20 χρόνων. Ωστόσο, η δουλεία συνεχίστηκε στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ. Στις αρχές του 19ου αιώνα, η Βρετανία, η Γαλλία και τα περισσότερα από τα νέα ανεξάρτητα έθνη της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής κατάργησαν τη δουλεία. Αλλά Πορτογάλοι και Ισπανοί, κάλυπταν τις ανάγκες σε εργατικό δυναμικό στις νέες χώρες με μεταφορά Αφρικανών σκλάβων.
Η κατάργηση της δουλείας
Με το ξέσπασμα της Επανάστασης και τις πρώτες επιτυχίες του Αγώνα, κρίθηκε αναγκαία η σύσταση μίας Εθνικής Συνέλευσης για την διοικητική οργάνωση των αγωνιστών, τον καθορισμό του πολιτεύματος και τη σύσταση ενός επίσημου νομοθετικού σώματος του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Θα ήταν η “πρώτη ελευθέρα Συνέλευσις των Ελλήνων ως Έθνους μετά είκοσι δύο αιώνας”.
Η επίσημη έναρξη της Α’ Εθνοσυνελεύσεως Επιδαύρου, όπως έμεινε στην ιστορία, ήταν στις 20 Δεκεμβρίου 1821. Συμμετείχαν συνολικά 59 εκπρόσωποι από την Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα, την Ύδρα, τις Σπέτσες και τα Ψαρά, καθώς και ένας αντιπρόσωπος των Αλβανών, παρόλο που η ελληνοαλβανική συμμαχία είχε διαλυθεί. Πρόεδρος του εκτελεστικού σώματος εκλέχθηκε ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος.
Γνωστοποιείται κατ’ επιταγήν της Διοικήσεως προς το Μινιστέριον του πολέμου, ότι, επειδή η Διοίκησις αρχήν θεμελιώδη έχει την κατάργησιν της δουλείας:
β΄. Αν τυχόν ευρίσκωνται ή ακολούθως ευρεθώσιν αργυρώνητοι, από αυτήν την ώραν είναι ελεύθεροι και από τους ιδίους δεσπότας ακαταζήτητοι.
Εν Κορίνθω τη κε΄ Φεβρουαρίου 1822».
Το “Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδας” ως συνταγματικό κείμενο ήταν ιδιαίτερα προοδευτικό για την εποχή του. Θεωρείται ότι ήταν κείμενο τουΙταλού Βιντσέντζο Γκαλλίνα και των Αναστάσιου Πολυζωίδη, Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου και του Θεόδωρου Νέγρη. Ήταν διαποτισμένο με τα δημοκρατικά και φιλελεύθερα ιδεώδη της εποχής, όπως αρχικά διατυπώθηκαν στα γαλλικά συντάγματα του 1793 – 1795 και του συντάγματος των ΗΠΑ το 1787.
Με το Σύνταγμα αυτό, (107 άρθρα) θεσμοθετήθηκε η προστασία των ατομικών ελευθεριών, η αντιπροσωπευτική αρχή και η διάκριση των εξουσιών.
Το Προσωρινόν Πολίτευμα της Επιδαύρου, έδωσε προσωρινή λύση στο πρόβλημα της ηγεσίας του Αγώνα, με τον αντιαπολυταρχικό χαρακτήρα του και τη θέσπιση πολυαρχικής εξουσίας. Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος κατόρθωσε να γίνει ρυθμιστής της κατάστασης, έχοντας εξασφαλίσει για τον κύκλο του και για τους προκρίτους την εξουσία, ενώ αγνοήθηκαν ο Κολοκοτρώνης και ο Υψηλάντης. Έτσι δημιουργήθηκε ρήγμα στις σχέσεις μεταξύ στρατιωτικών και προκρίτων.
Διαβάστε ακόμα: Νέα Επίδαυρος. Το ιστορικό χωριό όπου ψηφίστηκε το πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδας. Η αρχαία ακρόπολη, η αινιγματική πυραμίδα, το μεσαιωνικό φρούριο και τα μνημεία της Α’ Εθνοσυνέλευσης
Του Συντάγματος προτασσόταν η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας Ελληνικού Έθνους, η οποία απευθυνόταν προς τους Ευρωπαίους. Στόχος ήταν να γίνει σαφές στην Ευρώπη, ότι η επανάσταση δεν είναι μία επιπόλαιη πράξη, αλλά μία συντονισμένη ενέργεια, που προκύπτει από την ανάγκη των Ελλήνων, να αποκτήσουν εθνική ταυτότητα και συνείδηση (έθνος) να γίνουν ένα ανεξάρτητο, οργανωμένο κράτος με Ευρωπαϊκό προσανατολισμό απέναντι σε μία τυραννική Οθωμανική αυτοκρατορία που παρακμάζει και αποτελεί πάντα απειλή για την ευρωπαϊκή ειρήνη.
Οι Έλληνες με το Σύνταγμα που ψήφισαν ζητούσαν ουσιαστικά βοήθεια από την Ευρώπη και προσπαθούσαν να πείσουν ότι ο στόχος τους δεν ήταν αυτό που φοβούνταν οι μεγάλες δυνάμεις, δηλαδή η κοινωνική ανατροπή, αλλά η εθνική απελευθέρωση.
«Τό ἑλληνικό έθνος, τό ὑπὸ την φρικώδη ὀθωμανικήν δυναστείαν, μή δυνάμενον νά φέρη τόν βαρύτατον καί ἀπαραδειγμάτιστον ζυγόν τῆς τυραννίας καί ἀποσεῖσαν αὐτόν μέ μεγάλας θυσίας, κηρύττει σήμερον διά τῶν νομίμων παραστατῶν του, εἰς ΄Εθνικήν συνηγμένων Συνέλευσιν, ἐνώπιον Θεού καί ἀνθρώπων, τήν πολιτικήν αὑτοῦ ύπαρξιν καί ἀνεξαρτησίαν».
Στην Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας ο Μαυροκορδάτος και ο Νέγρης φρόντισαν να καθησυχάσουν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις διαχωρίζοντας τις θέσεις της Επανάστασης από τους Καρμπονάρους και τους Κομουνέρος, καταργώντας τα σύμβολα της Φιλικής Εταιρείας και καθιερώνοντας ως σημαία τη γαλανόλευκη.
Χαρακτήρισαν το πολίτευμα προσωρινόν, όχι γιατί η Επανάσταση ήταν στην αρχή και το ελεύθερο ελληνικό κράτος δεν είχε ακόμη αναγνωρισθεί από τη διεθνή κοινότητα, αλλά κυρίως για να αποφευχθούν οι αντιδράσεις της Ιεράς Συμμαχίας και των απολυταρχικών κύκλων της Ευρώπης.
Ο Μαυροκορδάτος στις 15 Ιανουαρίου έγινε πρόεδρος του Εκτελεστικού Σώματος και αργότερα του Βουλευτικού (αρχικά ο Υψηλάντης που παραιτήθηκε), ο Νέγρης έγινε αρχιγραμματέας του Εκτελεστικού και υπουργός Εξωτερικών. Ο Κωλέττης Εσωτερικών και μετέπειτα και Πολέμου λόγω απουσίας του Νότη Μπότσαρη.
Ακολουθήστε την mixanitouxronou.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε τις σημαντικότερες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στη mixanitouxronou.gr