Η κατάκτηση του Ολύμπου το 1913 από έναν κυνηγό αγριοκάτσικων. Δείτε το οροπέδιο Μουσών όπου έδωσαν το όνομά του (drone)

2 Αυγούστου 1913. Η ημέρα που ο Μύτικας, η ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου, στα 2.918 μέτρα, “κατακτήθηκε” για πρώτη φορά. Το όνομα του ανθρώπου που το κατόρθωσε: Χρήστος Κάκαλος, ένας κυνηγός αγριοκάτσικων από το Λιτόχωρο Πιερίας.

Στο πέρασμα των αιώνων, πολλές απόπειρες έγιναν για την “κατάκτηση” της “κατοικίας των θεών”. Οι κορυφές του Ολύμπου αποτελούσαν άβατο για τους κοινούς θνητούς.

Μέχρι που ήρθε ο θρυλικός Χρήστος Κάκαλος. Έφτασε στο ψηλότερο σημείο του Ολύμπου μαζί με δύο Ελβετούς.

Ο ένας ήταν ο διακεκριμένος φωτογράφος, Φρεντ Μπουασονά, ο οποίος, πέντε χρόνια νωρίτερα, είχε ανέβει με κινηματογραφικό τρόπο στα Μετέωρα, και ο άλλος ήταν ο ποιητής και ιστορικός τέχνης, Ντανιέλ Μπο-Μποβί.

Η διαδρομή μέχρι τη μεγάλη στιγμή

Οι τρεις ορειβάτες ξεκίνησαν την αποστολή τους στις 29 Ιουλίου 1913, ακολουθώντας τη διαδρομή προς το παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία. Την επομένη, αντίκριζαν το Μύτικα, αλλά, επειδή είχε πέσει νύχτα, αποφάσισαν να επιστρέψουν στη βάση τους.

Στις 31 Ιουλίου, πήραν την απόφαση να ολοκληρώσουν την πολυπόθητη ανάβαση. Όλο το βράδυ δοκιμάζονταν από μία φοβερή θύελλα και την 1η Αυγούστου έφτασαν σε μια καλύβα στον Μαυρόλογγο, όπου διανυκτέρευσαν.

Τα χαράματα της 2ας Αυγούστου ξεκίνησαν την τελική τους προσπάθεια. Μέσα σε ομίχλη έφτασαν σε μία κορυφή, στις 9 το πρωί. Πίστευαν πως ήταν η ψηλότερη και, έτσι, τη βάφτισαν “Κορυφή της Νίκης”, προς τιμήν της Μάχης του Σαρανταπόρου του 1912.

Όταν, όμως, η ομίχλη διαλύθηκε, συνειδητοποίησαν πως δεν είχαν φτάσει ακόμη στο Μύτικα. Η επιμονή του Κάκαλου ήταν καθοριστική.

Αναρριχήθηκε ξυπόλητος, σύμφωνα με τον Μπουασονά και τους οδήγησε δεμένους με σκοινί στη μέχρι εκείνη τη στιγμή απάτητη “κατοικία των θεών”. Ήταν 10:25 το πρωί.

“Ο Όλυμπος μας φώναζε από τόσον καιρό. Η ομορφιά του δεν είναι μόνο στη φύση. Η ομορφιά του είναι ομορφιά πνευματική. Εκφράζει το θείο”, είχε πει ο Μπουασονά.

“Έβαζε τα γυαλιά” στους νεότερους

Τα χρόνια πέρασαν και το γήρας ήρθε αναπόδραστα για τον θρυλικό Κάκαλο. Ωστόσο, ο μπαρμπα-Χρήστος, όπως έμεινε γνωστός, παρέμεινε δραστήριος, άοκνος και γεμάτος θέληση μέχρι το τέλος της ζωής του.

Η συγγραφέας και λογοτέχνης, Νίνα Κοκκαλίδου – Ναχμία είχε γράψει για τον Κάκαλο:

“Ο μπαρμπα-Χρήστος Κάκαλος. Πρώτος οδηγός του Ολύμπου. Γέννημα και θρέμμα του Ολύμπου. Θρύλος κι αυτός μέσα στους θρύλους του βουνού των θεών και των κλεφτών.

Σε ηλικία 87 χρόνων, ο μπαρμπα-Χρήστος έκανε μια «μικρή βόλτα» στον Όλυμπο σε υψόμετρο έως 1.000 μ., με συντροφιά νέους που το διηγήθηκαν. Αδύνατον να τον φτάσουν. Τους είπε:

«Άντε παιδιά στο τάκα-τάκα να σας ανεβάσω, γιατί πρέπει να κατέβω στη Σκάλα, στο Μετόχι, έχω δουλειά εκεί, θα παίξω τζαγκανάρι – λαούτο – κι ο ηγούμενος θα τραγουδήσει κλέφτικα τραγούδια, θα μας γράψουνε τη φωνή λέει και τη μουσική, κι ύστερα τ’ απόγευμα έχω αποστολή για Μύτικα να ετοιμάσω»”.

Ανέβηκε στον Όλυμπο στα 93 του

Ο Κάκαλος συνέχισε να κάνει ορειβασία και να ανεβαίνει στις κορυφές του ψηλότερου βουνού της Ελλάδας. Tο 1972, όταν είχε “πατήσει” τα 93, ανέβηκε στον Όλυμπο για τελευταία φορά.

Ένα χρόνο μετά, με αφορμή τη συμπλήρωση 60 ετών από την κατάκτηση του Μύτικα, ο 94χρονος Κάκαλος δημιούργησε ένα τραγουδάκι με τους ακόλουθους στίχους:

Έχε γειά βρέ Μύτικα,

μέ τό τρομερό Στεφάνι,

εσύ θά ζήσης βρέ θεριόβουνο,

καί ο Κάκαλος θά πεθάνη.

Στις 12 Απριλίου 1976, ο αείμνηστος Χρήστος Κάκαλος άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 97 ετών. Ο Μπουασονά πέθανε το 1946 και ο Μπο-Μποβί το 1958.

Το καταφύγιο που πήρε το όνομα του Κάκαλου στο οροπέδιο Μουσών

Στο Οροπέδιο Μουσών του Ολύμπου, στα 2.650 μέτρα, βρίσκεται ένα καταφύγιο που φέρει το όνομα του θρυλικού κυνηγού και ορειβάτη. Από το 2003 και μετά, το καταφύγιο “Χρήστος Κάκαλος” λειτουργεί και ως κέντρο αναρρίχησης και ορειβατικού σκι.

Έχει χωρητικότητα 17 ατόμων και είναι ένα από τα 9 φυλασσόμενα καταφύγια του Ολύμπου. Όλα βρίσκονται στα κύρια μονοπάτια ανάβασης προς τις κορυφές.

Δείτε το καταφύγιο “Χρήστος Κάκαλος” μέσα από τα εντυπωσιακά πλάνα του συνεργάτη μας, Μάκη Θεοδώρου (Nature Drone):

Πηγή εικόνων κεντρικής φωτογραφίας: Wikipedia