Ο Τζόνι Κας συνήθιζε να αρχίζει τις συναυλίες του λέγοντας «Γεια σας, είμαι ο Τζόνι Κας» και ακολουθούσε σχεδόν πάντα το τραγούδι, Folsom Prison Blues.
Αν και ο “άνδρας με τα μαύρα” δεν μπήκε ποτέ φυλακή, το τραγούδι αυτό είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό του. Ο καλλιτέχνης άκουσε πρώτη φορά για την Κρατική Φυλακή Φόλσομ στην Καλιφόρνια το 1953, όταν υπηρετούσε στην Αεροπορία. Τότε στη μονάδα του προβλήθηκε η ταινία «Inside the Walls of Folsom Prison». Οι συνθήκες διαβίωσης στις φυλακές τον συγκίνησαν και ήταν αυτές που τον ενέπνευσαν να γράψει το τραγούδι. Δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε ως σινγκλ από τη Sun Records. Το τραγούδι γρήγορα αγαπήθηκε από τους κρατούμενους, που έστελναν γράμματα στον Κας, ζητώντας του να δώσει συναυλίες στις φυλακές. Από το 1957 ο Κας άρχισε να επισκέπτεται πολλές φυλακές των ΗΠΑ και να τραγουδά για τους τρόφιμους. Κάτι επικίνδυνο και πρωτοποριακό.
Πάντα ξεκινούσε με το τραγούδι για τον άντρα που σκότωσε έναν άνθρωπο στο Ρίνο της Νεβάδας, απλά για να τον δει να πεθαίνει και τώρα περνάει τις ημέρες του στη Φυλακή Φόλσομ («Folsom Prison Blues»).
Oι συνθήκες στις φυλακές Φόλσομ έγιναν ντοκιμαντέρ από το BBC το 2017 με τίτλο “οι σκληρότερες φυλακές του κόσμου” Πηγή φωτογραφίας: Public Domain Pictures
Η καριέρα του Κας απογειωνόταν, αλλά ο εθισμός του στις αμφιταμίνες και τα βαβιτουρικά του δημιούργησε προβλήματα με τον νόμο. Η φήμη του αμαυρώθηκε, οι συναυλίες του ακυρώνονταν και ο “άντρας με τα μαύρα” έψαχνε τρόπο να επανέλθει στο προσκήνιο. Για να αναζωογονήσει την καριέρα του σκέφτηκε να ηχογραφήσει μία συναυλία σε φυλακή. Στο παρελθόν είχε τραγουδήσει ξανά μπροστά σε τρόφιμους φυλακών, αλλά η πρωτοτυπία του εγχειρήματος ήταν ότι αυτή τη φορά θα γινόταν ηχογράφηση.
Ηχογράφησε τον πρώτο δίσκο μέσα σε φυλακή
Η φυλακή Φόλσομ απάντησε στο αίτημα της δισκογραφικής του εταιρείας και στις 13 Ιανουαρίου 1968, ο Τζόνι Κας έδωσε την πρώτη συναυλία με κοινό τους έγκλειστους.
Στο σιωπηλό κοινό που τον παρακολουθούσε συστήθηκε όπως έκανε πάντα. “Γεια σας είμαι ο Τζόνι Κας”. Ακολούθησε η αποθέωση. Στο πρωτότυπο εγχείρημα είχε συνοδοιπόρους τη μετέπειτα γυναίκα του June Carter, τον Carl Perkins, τους Tennessee Three, Luther Perkins, W.S. Holland και Marshall Grant.
Τραγούδησαν στο «αυθεντικό» κοινό του Κας, τους αμαρτωλούς, τους έγκλειστους και τους ξεγραμμένους. “Δεν το έκανε για εκείνον. Είδε τον εαυτό του ως διασκεδαστή που θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά στη ζωή αυτών των ανθρώπων έστω για μια ώρα”.
Με αυτά τα λόγια, ο Τζιμ Μάρσαλ, ο φωτογράφος των μεγαλύτερων ροκσταρ, ο οποίος βρισκόταν και αυτός στη συναυλία, περιέγραψε τον σκοπό του Κας στο περιοδικό Rolling Stones. Ήθελε να κάνει γνωστές τις συνθήκες των φυλακών στο ευρύ κοινό. Έγινε η φωνή του παράνομου, η φωνή της ελευθερίας τους. Ο “άντρας με τα μαύρα” έμαθε για τον τρόπο που χειρίζονταν τους έγκλειστους και προσπάθησε να τους στηρίξει. “Μίλησε η επαναστατική του πλευρά”, είχε εξηγήσει η κόρη του τραγουδιστή, Τάρα Κας Σκόουεμπελ.
Η φωνή των κρατουμένων και η αληθινή ιστορία
Κάθε κομμάτι που επέλεξε ο Κας να τραγουδήσει είχε έναν συμβολισμό. Ανάμεσα σε αυτά ήταν το “25 minutes to go”, που αναφέρεται στα τελευταία 25 λεπτά της ζωής ενός ανθρώπου που περιμένει να εκτελεστεί. Η συναυλία είχε ιστορίες κρατουμένων που είχαν μελοποιηθεί. Τραγούδησε για έναν κρατούμενο που ζητά από έναν άλλον που ελευθερώνεται να βρει τους δικούς του και να του φέρει μια φωτογραφία της μητέρας του. Έτσι ερμήνευσε το κομμάτι: “Send a picture of mother”.
Ένα άλλο τραγούδι ήταν το “Give my love to Rose”. Αναφερόταν στις σκέψεις ενός ετοιμοθάνατου κρατούμενου τρόφιμου, ο οποίος λίγο πριν από το τέλος του παρακαλά έναν ξένο να συναντήσει την οικογένειά του και να τους μεταφέρει την αγάπη του.
Υπήρχε όμως και μία πραγματική ιστορία. Ένα τραγούδι με τις σκέψεις ενός κρατουμένου από τις φυλακές Φόλσομ. “Αν και το σώμα μου βρίσκεται εγκλωβισμένο στους τοίχους της φυλακής, ο Θεός μπορεί να ελευθερώσει την ψυχή μου”, έγραφε ο Γκλεν Σέρλεϊ. Βρισκόταν έγκλειστος όταν γνώρισε τον ιερέα Φλόιντ Γκρέσσετ. Ο παπάς ήταν φίλος του Τζόνι Κας και ήταν ο μόνος τρόπος να φτάσουν οι σκέψεις του στον τραγουδιστή. Έγραψε το Greystone chapel χωρίς να γνωρίζει ότι ο Κας έχει προγραμματίσει συναυλία στις φυλακές. Το τραγούδι έφτασε στον Κας, ο οποίος έπεισε τους μουσικούς του να το μάθουν γρήγορα, ώστε να το παίξουν στις φυλακές. Ο “άντρας με τα μαύρα” έγινε η φωνή της ελευθερίας του κρατουμένου.
Ο ντράμερ W.S. Holland είχε σχολιάσει γι΄ αυτό το τραγούδι: “Αντιλήφθηκε από τους στίχους ότι θα άρεσε στους τροφίμους. Ήταν σαν να μίλαγε στη ψυχή τους”.
O Τζόνι Κας στις φυλακές Σαν Κουεντίν Πηγή φωτογραφίας: Υoutube
To άλμπουμ της ζωντανής ηχογράφησης κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1968 με τίτλο “Johnny Cash at Folsom Prison”.
Η επιτυχία ήταν ανεπανάληπτη. Για 90 εβδομάδες βρισκόταν στα music charts της κάντρι, ενώ για τρεις εβδομάδες κατέκτησε την κορυφή.
Αντίστοιχη αναγνώριση βρήκε και στα pop charts, όπου έμεινε για 122 εβδομάδες στο 200 καλύτερα τραγούδια.
Ο Τζόνι Κας τόνωσε ξανά την καριέρα του. Ένα χρόνο αργότερα ηχογράφησε ακόμη μία συναυλία σε φυλακή, εκείνη του Σαν Κουέντιν, στην Καλιφόρνια.
Oι συναυλίες στις φυλακές πήραν και χαρακτήρα εκστρατείας για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κρατούμενων στα σωφρονιστικά καταστήματα των ΗΠΑ.
Μετά τις φυλακές του Σαν Κουεντίν, ακολούθησε ηχογράφηση στη φυλακή «Pa Osteraker» της Σουηδίας και το «A Concert Behing Prison Walls» στη φυλακή του Τενεσί, το οποίο κυκλοφόρησε όμως μετά τον θάνατό του, το 2003.
Η ζωντανή ηχογράφηση του Folsom Prison Blues
Πηγή αρχικής φωτογραφίας: Youtube
Διαβάστε ακόμη στη “ΜτΧ”: Τζόνι Κας. Ο θρύλος της μουσικής, υπήρξε κατάσκοπος στον Ψυχρό Πόλεμο και ανατίναζε τουαλέτες ξενοδοχείων για πλάκα. Άγνωστες ιστορίες από την ζωή του «Άντρα με τα Μαύρα»(φωτό και βίντεο)
Ακολουθήστε την mixanitouxronou.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε τις σημαντικότερες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στη mixanitouxronou.gr