Η ιστορική ζωντανή ηχογράφηση του Τζόνι Κας στις φυλακές με κοινό τους κρατούμενους. Πώς έγινε η φωνή των απόκληρων, των αμαρτωλών και των ξεγραμμένων. Βίντεο

Ο Τζόνι Κας συνήθιζε να αρχίζει τις συναυλίες του λέγοντας «Γεια σας, είμαι ο Τζόνι Κας» και ακολουθούσε σχεδόν πάντα το τραγούδι, Folsom Prison Blues. 

Αν και ο “άνδρας με τα μαύρα” δεν μπήκε ποτέ φυλακή, το τραγούδι αυτό είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό του. Ο καλλιτέχνης άκουσε πρώτη φορά για την Κρατική Φυλακή Φόλσομ στην Καλιφόρνια το 1953, όταν υπηρετούσε στην Αεροπορία. Τότε στη μονάδα του προβλήθηκε η ταινία «Inside the Walls of Folsom Prison». Οι συνθήκες διαβίωσης στις φυλακές τον συγκίνησαν και ήταν αυτές που τον ενέπνευσαν να γράψει το  τραγούδι. Δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε ως σινγκλ από τη Sun Records. Το τραγούδι γρήγορα αγαπήθηκε από τους κρατούμενους, που έστελναν γράμματα στον Κας, ζητώντας του να δώσει συναυλίες στις φυλακές. Από το 1957 ο Κας άρχισε να επισκέπτεται πολλές φυλακές των ΗΠΑ και να τραγουδά για τους τρόφιμους. Κάτι επικίνδυνο και πρωτοποριακό.

Πάντα ξεκινούσε με το τραγούδι για τον άντρα που σκότωσε έναν άνθρωπο στο Ρίνο της Νεβάδας, απλά για να τον δει να πεθαίνει και τώρα περνάει τις ημέρες του στη Φυλακή Φόλσομ («Folsom Prison Blues»).

Η καριέρα του Κας απογειωνόταν, αλλά ο εθισμός του στις αμφιταμίνες και τα βαβιτουρικά του δημιούργησε προβλήματα με τον νόμο. Η φήμη του αμαυρώθηκε, οι συναυλίες του ακυρώνονταν και ο “άντρας με τα μαύρα” έψαχνε τρόπο να επανέλθει στο προσκήνιο. Για να αναζωογονήσει την καριέρα του σκέφτηκε να ηχογραφήσει μία συναυλία σε φυλακή. Στο παρελθόν είχε τραγουδήσει ξανά μπροστά σε τρόφιμους φυλακών, αλλά η πρωτοτυπία του εγχειρήματος ήταν ότι αυτή τη φορά θα γινόταν ηχογράφηση.

Ηχογράφησε τον πρώτο δίσκο μέσα σε φυλακή

Η φυλακή Φόλσομ απάντησε στο αίτημα της δισκογραφικής του εταιρείας και στις 13 Ιανουαρίου 1968, ο Τζόνι Κας έδωσε την πρώτη συναυλία με κοινό τους έγκλειστους.

Στο σιωπηλό κοινό που τον παρακολουθούσε συστήθηκε όπως έκανε πάντα. “Γεια σας είμαι ο Τζόνι Κας”. Ακολούθησε η αποθέωση. Στο πρωτότυπο εγχείρημα είχε συνοδοιπόρους τη μετέπειτα γυναίκα του June Carter, τον Carl Perkins, τους Tennessee Three, Luther Perkins, W.S. Holland και Marshall Grant.

Τραγούδησαν στο «αυθεντικό» κοινό του Κας, τους αμαρτωλούς, τους έγκλειστους και τους ξεγραμμένους. “Δεν το έκανε για εκείνον. Είδε τον εαυτό του ως διασκεδαστή που θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά στη ζωή αυτών των ανθρώπων έστω για μια ώρα”.

Με αυτά τα λόγια, ο Τζιμ Μάρσαλ, ο φωτογράφος των μεγαλύτερων ροκσταρ, ο οποίος βρισκόταν και αυτός στη συναυλία, περιέγραψε τον σκοπό του Κας στο περιοδικό Rolling Stones. Ήθελε να κάνει γνωστές τις συνθήκες των φυλακών στο ευρύ κοινό. Έγινε η φωνή του παράνομου, η φωνή της ελευθερίας τους. Ο “άντρας με τα μαύρα” έμαθε για τον τρόπο που χειρίζονταν τους έγκλειστους και προσπάθησε να τους στηρίξει. “Μίλησε η επαναστατική του πλευρά”, είχε εξηγήσει η κόρη του τραγουδιστή, Τάρα Κας Σκόουεμπελ.

Η φωνή των κρατουμένων και η αληθινή ιστορία

Κάθε κομμάτι που επέλεξε ο Κας να τραγουδήσει είχε έναν συμβολισμό. Ανάμεσα σε αυτά ήταν το “25 minutes to go”, που αναφέρεται στα τελευταία 25 λεπτά της ζωής ενός ανθρώπου που περιμένει να εκτελεστεί. Η συναυλία είχε ιστορίες κρατουμένων που είχαν μελοποιηθεί. Τραγούδησε για έναν κρατούμενο που ζητά από έναν άλλον που ελευθερώνεται να βρει τους δικούς του και να του φέρει μια φωτογραφία της μητέρας του. Έτσι ερμήνευσε το κομμάτι: “Send a picture of mother”.

Ένα άλλο τραγούδι ήταν το “Give my love to Rose”. Αναφερόταν στις σκέψεις ενός ετοιμοθάνατου κρατούμενου τρόφιμου, ο οποίος λίγο πριν από το τέλος του παρακαλά έναν ξένο να συναντήσει την οικογένειά του και να τους μεταφέρει την αγάπη του.

Διαβάστε ακόμη στη “ΜτΧ”: Τζόνι Κας. Ο θρύλος της μουσικής, υπήρξε κατάσκοπος στον Ψυχρό Πόλεμο και ανατίναζε τουαλέτες ξενοδοχείων για πλάκα. Άγνωστες ιστορίες από την ζωή του «Άντρα με τα Μαύρα»(φωτό και βίντεο)