Ο Κισσός είναι ένα «κρυμμένο» χωριό μέσα στα δάση του Πήλιου. Είναι γνωστός για την ιστορική εκκλησία της Αγίας Μαρίνας που βρίσκεται στην πλατεία του. Για την ονομασία του υπάρχουν αρκετές εκδοχές.
Απέχει 12 χιλιόμετρα από το χιονοδρομικό κέντρο στα Χάνια, 8 χιλιόμετρα από την παραλία του Αγίου Ιωάννη και 2 χλμ. από τον κεντρικό δρόμο που ενώνει τη Ζαγορά με την Τσαγκαράδα. Είναι από τα πιο ήρεμα χωριά του Πηλίου.
Είναι περιτριγυρισμένο από έλατα, πλατάνια, καστανιές, οξιές, φλαμουριές, μηλιές, κερασιές, καρυδιές και από κισσούς. Ανάμεσα στα παραδοσιακά πετρόκτιστα σπίτια, αναπτύσσονται γραφικά σοκάκια.
Οι εκδοχές για την ονομασία
Σύμφωνα με την πρώτη θεωρία η ονομασία του χωριού προέρχεται από τους κισσούς που υπάρχουν στην περιοχή.
Υπάρχει όμως και μια δεύτερη εκδοχή που υποστήριξε ο ιστορικός Γιάννης Κορδάτος ο οποίος έγραψε ότι ο Κισσός είναι παραφθορά της λέξης χρυσός (κ’ σος) και προέρχεται από ένα ορυχείο μεταλλευμάτων που υπήρχε κάποτε στην περιοχή.
Οι κάτοικοι του χωριού το αποκαλούν ακόμη «Κ’ σο». Στον Κισσό υπήρξε σημαντική δραστηριότητα μεταξοκαλλιέργειας και παραγωγής βαμβακομάλλινων υφασμάτων.
Η ιστορική εκκλησία της Αγίας Μαρίνας με τους τέσσερις τρούλους
Η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας αποτελεί αντιπροσωπευτικό εκκλησιαστικό μνημείο του Πηλίου. Χτίστηκε το 1650.
Στο εσωτερικό του ναού υπάρχουν τέσσερις τρούλοι – θόλοι (εσωτερικοί) οι οποίοι είναι διακοσμημένοι περίτεχνα και ζωγραφισμένοι από τον φημισμένο ζωγράφο Ιωάννη Παγώνη, ο οποίος φιλοτέχνησε όλες τις αγιογραφίες του ναού.
Ο πρώτος τρούλος απεικονίζει την Αγία Μαρίνα και σκηνές από τον βίο της. Ο δεύτερος τρούλος απεικονίζει την Παναγία, ο τρίτος απεικονίζει τον Χριστό και ο τέταρτος το Θεό με τη μορφή σεβάσμιου γέροντα.
Σύμφωνα με την Μητρόπολη Δημητριάδος η εκκλησία δεν μπορεί να αποδεχτεί αυτή την μορφή ως πρόσωπο του θεού, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι δεχόμαστε ό,τι είναι φθαρτή οντότητα. Παρόλα αυτά “η εικόνα γίνεται αποδεκτή γιατί αντιπροσωπεύει τη σοφία μιας οντότητας που έχει ζήσει και δει πολλά”.
Το τέμπλο με την γοργόνα
Η εκκλησία φημίζεται για το επιχρυσωμένο ξυλόγλυπτο τέμπλο της, το οποίο είναι γνωστό για την ξεχωριστή τεχνοτροπία του.
Όλο το τέμπλο είναι καλυμμένο με φύλλα χρυσού. Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1720 και ολοκληρώθηκαν 60 χρόνια περίπου μετά. Η κάλυψη με τα φύλλα χρυσού έγινε το 1793.
Τα θέματα των τοιχογραφιών είναι και αυτά ιδιαίτερα. Δεν έχει μόνο θρησκευτικές αναπαραστάσεις αλλά και ηθογραφικές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο γυναικωνίτης, όπου είναι ζωγραφισμένη η γυναικεία παραδοσιακή φορεσιά της εποχής.
Ο τεχνίτης χρησιμοποίησε ξύλο φλαμουριάς γιατί είναι μαλακό και εύκολο να δουλέψει κανείς πολύπλοκα σκαλίσματα. Επίσης γιατί είναι ανθεκτικό και διατηρείται για πολλά χρόνια.
Στο τέμπλο μπορεί κανείς να δει πανέμορφα σκαλίσματα και αναπαραστάσεις από ζώα και φυτά που αντιπροσωπεύουν την φύση. Υπάρχει επίσης και μια αναπαράσταση της κιβωτού του Νώε. Πάνω απο την Ιερά Πύλη μπορούμε να δούμε τον Νώε να είναι ξαπλωμένος και να αναπαύεται.
Στο κέντρο της Ιερού μπορούμε να δούμε μια γοργόνα
Η μορφή της είναι παρμένη από την αρχαία μυθολογία. Αναπαριστά τη γοργόνα που μεταμορφώνει σε πέτρα όλα τα κακά στοιχεία και τα κρατά μακριά από τα Ιερά Χώματα.
Σε κάποιες από τις εικόνες βλέπουμε αναπαραστάσεις πουλιών με γυριστά ράμφη. Κρεμασμένα απο αυτά τα ράμφη είναι τα καντήλια του ναού.
Ο γυναικωνίτης
Στον ναό υπάρχει μια πτέρυγα, που αναφέρεται στη ζωή των γυναικών στις παλαιότερες μέρες. Υπάρχουν πολλές αναπαραστάσεις, που αναφέρουν σκηνές από κείνες τις μέρες.
Μια από αυτές τις αναπαραστάσεις, αναφέρεται στην τιμωρία, γιατί οι άνθρωποι που αναπαρίστανται σ ‘ αυτή, δεν ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ιερέα να πάνε στην εκκλησία.
Μια άλλη αναπαράσταση, αναφέρεται στην μοιχό γυναίκα και την τιμωρία της. Σε μια άλλη αναπαράσταση, βλέπουμε το δέντρο της αρετής σε αντίθεση με τους ανθρώπους που δεν εξομολογούνται.
Μια άλλη αναπαριστά την ψεύτικη εξομολόγηση στην οποία η αλήθεια διαστρεβλώνεται.
Πολλές από αυτές τις αναπαραστάσεις, έχουν ιστορία και μηνύματα όπως σε κάποια από αυτές βλέπουμε τη “διαβολική μεταμόρφωση”, όπου βλέπουμε μια γυναίκα ντυμένη με τοπική φορεσιά, να κοιτάζεται σε έναν καθρέφτη τον οποίο της κρατά ένας διάβολος.
Ο διάβολος της λέει πόσο όμορφη και διαφορετική από τις άλλες είναι, κάνοντας τη να νιώθει υπερβολική αυτοπεποίθηση για την ομορφιά της, απ’ όσο θά ‘πρεπε.
Ο σκοπός αυτής της ιστορίας είναι, να αποτυπώσει πόσο άσχημα διαμορφώνει τον χαρακτήρα ο εγωισμός και η αυταρέσκεια βγάζοντας τα χειρότερα από έναν άνθρωπο, αντί των ευγενικών αισθημάτων που θα έπρεπε να έχει.
Ο Ρήγας Φεραίος
Λέγεται ότι, αφού ο Ρήγας Φεραίος είχε αποφοιτήσει από το Ελληνομουσείο της Ζαγοράς, δίδαξε στον Κισσό, στο σχολείο των «κοινών γραμμάτων».
Για αυτό, μπροστά από την εκκλησία της Αγίας Μαρίνας έχει τοποθετηθεί η προτομή του.
Δείτε το χωριό Κισσός μέσα από τα πλάνα του συνεργάτη μας Μαρίνου Χαραλαμπόπουλου (Travel Inspiration):
Ακολουθήστε την mixanitouxronou.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε τις σημαντικότερες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στη mixanitouxronou.gr