Κυνήγησε τον Κολοκοτρώνη, επέβαλλε δυσβάσταχτους φόρους στους Έλληνες και αποκεφαλίστηκε από τους Οθωμανούς. Η ιστορία του παράτολμου Ιωάννη Δεληγιάννη

12 Φεβρουαρίου 1816. O προεστός των Λαγκαδίων Γορτυνίας, Ιωάννης Δεληγιάννης, αποκεφαλίστηκε στο σπίτι του από Οθωμανούς στρατιώτες ενώ βρισκόταν κατάκοιτος. Πιθανολογείται ότι η αυξημένη του επιρροή στην περιοχή πυροδότησε τον ανταγωνισμό των υπόλοιπων προεστών, οι οποίοι τελικά τον διέβαλαν στις οθωμανικές αρχές με αποτέλεσμα ο σουλτάνος να διατάξει τον θάνατό του.

Το κεφάλι του μεταφέρθηκε ως λάφυρο στον Πασά της Τρίπολης.

Ο προεστός Ντεληγιάννης

Ο Ιωάννης Δεληγιάννης γεννήθηκε το 1750 στα Λαγκάδια Αρκαδίας. Παντρεύτηκε την Σμυρνιά Μαρία Πετροπούλου με την οποία απέκτησαν 11 παιδιά.

Το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωάννης Παπαγιαννόπουλος και λόγω του χαρακτήρα του απέκτησε το προσωνύμιο «Ντεληγιάννης» από την λέξη «ντέλης», που σημαίνει «παράτολμος».

Το 1787, είχε αποκεφαλιστεί ο πρόκριτος και έπαρχος της Πελοποννήσου, Ανδρούτσος Ζαΐμης. Τότε ανέλαβε τη θέση του ο Ντεληγιάννης. Έγινε ο Μορογιάνης της περιοχής, όπως ονομάζονταν οι έπαρχοι και ο πρώτος προεστός. Εξέλιξη, η οποία δυσαρέστησε τους υπόλοιπους προεστούς της Πελοποννήσου αλλά και τους Τούρκους αγάδες που έβλεπαν την περιουσία του Δεληγιάννη να αυξάνεται υπέρμετρα.

Διαβάστε ακόμα: Ο ρόλος των κοτζαμπάσηδων την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Γιατί οι χριστιανοί ζήταγαν από τους Τούρκους να τους προστατεύσουν από τις αυθαιρεσίες τους

Κατά τη διάρκεια της θητείας του, προκάλεσε δυσαρέσκεια στο ντόπιο πληθυσμό, καθώς επέβαλε δυσβάσταχτους φόρους, τους οποίους ονόμασε «φόρους θείων (ευλογημένων) εξόδων». Οι κάτοικοι του Μοριά, διατύπωναν συνέχεια παράπονα για τη φορολογία του.

Έτσι, το 1803 κατήγγειλαν το γεγονός στο σουλτάνο, ο οποίος επηρεασμένος και από ισχυρούς παράγοντες, εξέδωσε ειδικό φιρμάνι, που αφενός χαρακτήριζε παράνομη την είσπραξη επιπλέον φόρων και αφετέρου καλούσε τους κατοίκους σε “ανυπακοή”.

Η πρώτη απόπειρα δολοφονίας

Ο φθόνος των Οθωμανών για την περιουσία και την ισχύ του Δεληγιάννη, ήδη από τα πρώτα χρόνια της θητείας του, δεν άργησε να καταλήξει στην πρώτη απόπειρα δολοφονίας εναντίον του.

Το 1790, ο Τούρκος προύχοντας Χασεκή Αλήαγας Λαλιώτης, πλήρωσε έναν ομοεθνή του από τα Λαγκάδια Γορτυνίας να εκτελέσει την «αποστολή». Ο Τούρκος παρακολουθούσε τον Δεληγιάννη, καραδοκούσε κρυμμένοςι και μόλις βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία, τον πυροβόλησε. Το βόλι πέτυχε τον προεστό στη δεξιά ωμοπλάτη, με αποτέλεσμα να παραλύσει το δεξί του χέρι.

Ωστόσο, ο Δεληγιάννης συνοδευόταν από έναν υπηρέτη, ο οποίος κατάφερε να σκοτώσει τον Οθωμανό δράστη.

Κυνήγησε τον Κολοκοτρώνη

Στα τέλη του 18^ου και στις αρχές του 19^ου αιώνα, ο Ιωάννης Δεληγιάννης μαζί με άλλους Τούρκους και Χριστιανούς προκρίτους προσπάθησαν να καταστείλουν τις πολυάριθμες ομάδες ληστών που δρούσαν στην Πελοπόννησο και προκαλούσαν και αυτοί την αντίδραση των ντόπιων καθώς τα θύματά τους ήταν κυρίως οι χριστιανοί. Προκειμένου να πετύχει την αποστολή του, συνήθιζε να παριστάνει τον συνεργάτη των ληστών και ύστερα να τους κυνηγάει. Όπως έκανε και με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

Ωστόσο, λέγεται πως το «κυνήγι των ληστών» εξυπηρετούσε απλώς την παρασκηνιακή του δράση, η οποία είχε ως μοναδικό στόχο την εξόντωση του πανίσχυρου αντιπάλου του και επικεφαλής των προεστών, Σωτηράκη Λόντου. Ο Λόντος φαίνεται πως ήταν στο στόχαστρο διάφορων προκρίτων του Μοριά, καθώς υποστηρίζεται ότι συκοφαντήθηκε από δεκάδες προεστούς, με αποτέλεσμα να πέσει σε δυσμένεια από τον Βελή Πασά.

Τελικά, ο Σωτηράκης Λόντος αποκεφαλίστηκε τον Οκτώβριο του 1813, στα σκαλιά του Σεραγιού της Τρίπολης από έναν Τούρκο ιππέα και όπως αποδείχτηκε, ο Δεληγιάννης ευνοήθηκε ιδιαίτερα από την εξέλιξη. Αρχικά ανέλαβε επικεφαλής των προεστών ενώ αργότερα εγκαθίδρυσε νόθο κλάδο του δικού του οίκου εντός της γης των Λόντων, κερδίζοντας την επιρροή όλης της περιοχής βορείως της Γορτυνίας.

Το τέλος

Δύο χρόνια αργότερα, τον Ιανουάριο του 1815, ο Δεληγιάννης αρρώστησε βαριά και έμεινε κατάκοιτος στο σπίτι του στα Λαγκάδια. Ανήμπορος πλέον να εκτελέσει τα πολιτικά του καθήκοντα, μεταβίβασε την εξουσία του στον γιο του, Θεοδωράκη Δεληγιάννη.

Ο γιος του δολοφονηθέντος Λόντου, Ανδρέας Λόντος, μαζί με άλλους προεστούς είδαν στον νεαρό Δεληγιάννη την κατάλληλη ευκαιρία να αντεπιτεθούν. Έτσι, άρχισαν να καταγγέλουν τόσο τον ίδιο όσο και τον πατέρα του στις οθωμανικές αρχές.

Στις 12 Φεβρουαρίου 1816, κατόπιν εντολής του σουλτάνου, ο προεστός Λαγκαδίων, Ιωάννης Δεληγιάννης, αποκεφαλίστηκε ενώ βρισκόταν κατάκοιτος στο κρεβάτι του.

Το σώμα του ρίχτηκε στον κήπο του σπιτιού και το κεφάλι του μεταφέρθηκε ως λάφυρο στον Σιακήρ Πασά της Τρίπολης. Λέγεται πως τα αίματα στους τοίχους του δωματίου όπου αποκεφαλίστηκε ήταν εμφανή μέχρι αρκετά πρόσφατα.

Μετά την επανάσταση η οικογένεια Δεληγιάννη έχασε τα προνόμιά της και ο γιος του Ιωάννη, Κανέλλος Δεληγιάννης, στα απομνημονεύματά του εμφανώς ενοχλημένος για τις κατηγορίες για «φιλοτουρκική στάση» του πατέρα του, ισχυρίστηκε ότι ο μοναδικός στόχος του, ήταν να λειτουργήσει ευεργετικά προς τους Έλληνες. Η οικογένειά του πρωτοστάτησε στην επανάσταση και ο ρόλος της ήταν ηγετικός. Ο Κανέλλος, φόνευσε όλες τις τουρκικές οικογένειες της περιοχής, αναγκάζοντας όλους τους Έλληνες να πάρουν τα όπλα. Τόσο από φόβο όσο και από ανάγκη να αμυνθούν απέναντι στα επερχόμενα αντίποινα. Έδωσε την αρχηγία στον Κολοκοτρώνη που είχε κυνηγήσει ο πατέρας του και διέθεσε μεγάλα χρηματικά ποσά για την επανάσταση.

Η δολοφονία του Ιωάννη Δεληγιάννη περιγράφεται στο παρακάτω αρκαδικό δημοτικό τραγούδι:

“Στου Λάλα σφάζουν πρόβατα, στη Δίβρη αγελάδες

και στα Λαγκάδια το χωριό σφάζουν τον Ντεληγιάννη,

ξήντα χρονώνε γέροντα, σαράντα μορογιάνη.

Πάει ο Κανέλλος στον πασά, πάει να προσκυνήσει.

-Κανέλλο, τι άργησες να ΄ρθεις, τόσον καιρό που λείπεις;

Κανέλλο, πού ‘ναι οι γέροντες, ο γερο-μορογιάνης;

-Ο γέρος είναι άρρωστος, βαριά για να πεθάνει.”

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: Πώς απελευθερώθηκε η Καλαμάτα χωρίς να πέσει ούτε ένας πυροβολισμός! Οι Τούρκοι κάλεσαν τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη σε βοήθεια και αυτός εισέβαλε στην πόλη με επικεφαλής τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη