Οι Ισπανοί αντικρίζουν τα κεφάλια από τις ανθρωποθυσίες των Αζτέκων και τρομοκρατούνται. Τελικά οι Ισπανοί, τους εξολόθρευσαν όλους με όπλα και ευρωπαϊκά μικρόβια, που οι ιθαγενείς δεν άντεχαν

Στις 18 Φεβρουαρίου του 1519, ο Ερνάν Κορτέζ έπλευσε από την Κούβα με 11 πλοία και 500 άντρες με προορισμό το Μεξικό.

Η πράξη του παρέβαινε τις εντολές του κυβερνήτη της Κούβας, Ντιέγκο Βελάσκεζ, που είχε απαγορεύσει στον Κορτέζ να φύγει.

Όμως, οι άντρες που έστειλε ο Βελάσκεζ να συλλάβουν τον Κορτέζ, κατέληξαν να πάρουν το μέρος του και επιβιβάστηκαν και αυτοί στα πλοία για το Μεξικό.

Πρώτα σταμάτησαν στο νησάκι Κοζουμέλ, όπου έμαθαν, ότι έμενε ένας Ισπανός ονόματι Αγκιλάρ, ο οποίος γνώριζε τη γλώσσα των ιθαγενών.

Η βοήθεια που προσέφερε ο Αγκιλάρ στον Κορτέζ ήταν τεράστιας αξίας, καθώς πλέον ο Ισπανός κατακτητής μπορούσε να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους και να συνάψει συμμαχίες, οι οποίες θα αποδεικνύονταν πολύ χρήσιμες.

Στις 22 Μαρτίου του 1519, έφτασε στην πόλη Ποτοντσάν, οι κάτοικοι της οποίας δεν καλωσόρισαν τους ξένους.

Οι Ισπανοί δεν θορυβήθηκαν ιδιαιτέρως.

Εφοδιασμένοι με οπλισμό της τελευταίας τεχνολογίας, όπως κανόνια, τουφέκια και άρτια τόξα υψηλής ακριβείας, ήξεραν ότι η νίκη ήταν σίγουρη.

Μάλιστα οι Ισπανοί είχαν μαζί τους δύο μυστικά όπλα: εκπαιδευμένα σκυλιά πολέμου και άλογα.

Οι ιθαγενείς δεν είχαν δει ποτέ σκυλιά να ξεσκίζουν ανθρώπινη σάρκα και νόμισαν ότι ο καβαλάρης και το άλογο ήταν ένα σώμα, κάποιο μυθικό τέρας που έστειλαν οι Θεοί για να τους καταστρέψουν.  Για να εξευμενίσουν τους παντοδύναμους κατακτητές, οι ιθαγενείς της πόλης Ποτοντσάν τους έδωσαν τρόφιμα, χρυσό και 20 πανέμορφες γυναίκες.

Μία από αυτές ήταν η Μαλίντσε, που έγινε γνωστή ως Ντόνα Μαρίνα.

Εκτός από ερωμένη του Κορτέζ και μητέρα του γιου του, η Ντόνα Μαρίνα έγινε η επίσημη διερμηνέας των Ισπανών, καθώς ήξερε τις γλώσσες πολλών ιθαγενών φυλών.

Η Ντόνα Μαρίνα ήταν το δεξί χέρι του Κορτέζ και συνεργάστηκε μαζί του εναντίον των συμπατριωτών της.

Επόμενη στάση των Ισπανών ήταν η περιοχή γνωστή σήμερα ως Βερακρούζ.

Εκεί ο Κορτέζ ίδρυσε δική του αποικία, ονόμασε τον εαυτό του κυβερνήτη και αποφάσισε να συνεχίσει την πορεία του προς το εσωτερικό του Μεξικού και να αντιμετωπίσει τον αυτοκράτορα των Αζτέκων, Μοντεζούμα.

Η απόφασή δεν ευχαρίστησε τους άντρες του, που δεν είχαν συμφωνήσει να συμμετάσχουν σε μια τόσο μεγάλη εκστρατεία.

Ήθελαν να γυρίσουν πίσω στην Κούβα και να ανασυγκροτηθούν, αλλά ο Κορτέζ διέκοψε την πορεία του με έναν πολύ αποτελεσματικό τρόπο.

Έκαψε όλα τα πλοία, έτσι ώστε να μην μπορεί να φύγει κάνεις.

Βέβαια, με αυτό τον τρόπο δεν μπορούσαν ούτε να ανεφοδιαστούν!

Η ενέργεια του Κορτέζ ήταν εξαιρετικά ριψοκίνδυνη, αλλά ο αριβίστας Ισπανός, ήταν αποφασισμένος να κυριαρχήσει σε όλο το Μεξικό.

Η κατάκτηση της αυτοκρατορίας δεν ήταν εύκολη υπόθεση γιατί ακόμα και με τα εξελιγμένα όπλα τους, οι Ισπανοί ήταν μόλις 500 άντρες, ενώ ο στρατός του αυτοκράτορα Μοντεζούμα ανερχόταν σε χιλιάδες.

Ο Αυτοκράτορας Μοντεζούμα υποδέχεται τον Κορτέζ και αυτός τον συλλαμβάνει

Η αυτοκρατορία των Αζτέκων περνούσε κρίση, όταν έφτασαν οι Ισπανοί.

Οι φυλές που είχε κατακτήσει ο αυτοκράτορας Μοντεζούμα δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένες με τη διακυβέρνησή του και έπρεπε να πληρώνουν δυσβάσταχτους φόρους.

Γι’ αυτό και ο Κορτέζ δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να βρει συμμάχους ανάμεσα στους ιθαγενείς.

Τον Αύγουστο του 1519, οι Ισπανοί ξεκίνησαν την πορεία τους προς τη λαμπρή πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας, Τενοτστιτλάν.

Στη διαδρομή, ο Κορτέζ ήρθε σε επαφή με διάφορες φυλές ιθαγενών, οι οποίες δέχτηκαν να βοηθήσουν τους Ισπανούς. Τους προσέφεραν χιλιάδες άντρες, χωρίς τους οποίους οι Ισπανοί μπορεί να μην είχαν καταφέρει ποτέ να κατακτήσουν το Μεξικό.

Ο Μοντεζούμα προσπάθησε να σταματήσει την πορεία των Ισπανών, αρχικά προσφέροντάς τους χρυσό και αργότερα διατάζοντας την πόλη Τσολούλα να επιτεθεί εναντίον τους.

Η Τσολούλα ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της αυτοκρατορίας και βρισκόταν πολύ κοντά στην πρωτεύουσα.

Οι Ισπανοί όχι μόνο αντιμετώπισαν με επιτυχία την επίθεση, αλλά κατέστρεψαν τους μεγαλύτερους ναούς της πόλης και έσφαξαν χιλιάδες κατοίκους για παραδειγματισμό.

Τον Νοέμβριο του 1519, οι Ισπανοί αντίκρισαν για πρώτη φορά την μεγαλοπρεπή πρωτεύουσα των Αζτέκων. Ο Μοντεζούμα τους υποδέχτηκε με τιμές και αντάλλαξε δώρα και φιλοφρονήσεις με τους κατακτητές.

Ο αυτοκράτορας συνόδευσε τον Κορτέζ στους εντυπωσιακούς ναούς της πόλης και του έδειξε με περηφάνια τα κεφάλια των θυσιασμένων ανθρώπων που φυλάσσονταν σε αυτούς.

Οι Αζτέκοι τιμούσαν τους Θεούς τους με ανθρωποθυσίες και οι Ισπανοί συγκλονίστηκαν από το θέαμα που ήταν ξένο στην κουλτούρα τους. Συνάμα φοβήθηκαν ότι θα τους θυσίαζαν και αυτούς με τον ίδιο τρόπο.

Ο Κορτέζ όμως δεν ήταν διατεθειμένος να εγκαταλείψει την προσπάθεια.

Αιχμαλώτισε τον αυτοκράτορα Μοντεζούμα μέσα στο ίδιο του το ανάκτορο, διέταξε να διακοπούν αμέσως οι θρησκευτικές τελετές των Αζτέκων και αντικατέστησε τα κομμένα κεφάλια με χριστιανικούς σταυρούς.

Σφαγές αμάχων… κατά λάθος

Τον Απρίλιο του 1520, ο Κορτέζ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Τενοτστιτλάν, αφήνοντας πίσω ένα μικρό μέρος του στρατού του, για να συναντήσει τις ισπανικές δυνάμεις που έστειλε ο κυβερνήτης της Κούβας, Βελάσκεζ, εναντίον του.

Για ακόμα μία φορά, ο Κορτέζ κατάφερε να πείσει τους άντρες του Βελάσκεζ να πολεμήσουν με το μέρος του.

Όμως όσο έλειπε ο Κορτέζ, οι Ισπανοί που είχαν μείνει πίσω στην Τενοτσιτλάν προκάλεσαν τεράστιες αναταραχές.

Ένα βράδυ οι Ισπανοί παρατήρησαν, ότι οι ντόπιοι ήταν ανάστατοι και νόμισαν, ότι οργάνωναν επίθεση εναντίον τους.

Στην πραγματικότητα ετοίμαζαν μια θρησκευτική γιορτή, αλλά οι Ισπανοί δεν το γνώριζαν και άρχισαν να σφάζουν τον άμαχο πληθυσμό.

Η «νύχτα της θλίψης» για τους Ισπανούς

Όταν ο Κορτέζ επέστρεψε στην πρωτεύουσα, βρήκε τους Ισπανούς περικυκλωμένους από εξαγριωμένους ιθαγενείς.

Προσπάθησε να τους ηρεμήσει, αναγκάζοντας τον αυτοκράτορα Μοντεζούμα να μιλήσει δημοσίως υπέρ των Ισπανών.

Οι εξεγερμένοι ιθαγενείς τον λιθοβόλησαν μέχρι θανάτου.

Σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες, τον Μοντεζούμα εκτέλεσαν οι Ισπανοί και δεν δολοφονήθηκε από τους ίδιους τους υπηκόους του.

Οι Ισπανοί κατάφεραν να φύγουν απ’ την πόλη, με τεράστιες όμως απώλειες.

Η νύχτα της φυγής ονομάστηκε «η νύχτα της θλίψης» από τους Ισπανούς, που απομακρύνθηκαν από την πρωτεύουσα εξαντλημένοι και με πεσμένο ηθικό.

Ο Κορτέζ δεν τους άφησε να απελπιστούν, αλλά τους εμψύχωσε και σύντομα οι κατακτητές άρχισαν να ανασυγκροτούνται και να διοργανώνουν τη δεύτερη επίθεση στην πρωτεύουσα.

Η Τενοτστιτλάν ήταν χτισμένη στη μέση της λίμνης Τεξκόκο και ο Κορτέζ σχεδίαζε να καταλάβει όλες τις τριγύρω περιοχές για να αποκόψει όλες τις εξόδους των κατοίκων.

Επίσης, διέταξε να κατασκευαστούν μικρά πλοιάρια, όπως αυτά που χρησιμοποιούσαν οι Αζτέκοι, για να μπορούν να προσεγγίσουν την πόλη και πλωτά.

Την ίδια περίοδο, έφτασαν στην περιοχή ενισχύσεις και πολεμοφόδια.

Η ευλογιά έγινε “ευλογία” για τους Ισπανούς και κατάρα για τους ντόπιους

Όμως το σημαντικότερο όπλο των Ισπανών ήταν άλλο. Η ευλογιά.

Άθελά τους, οι Ισπανοί προκάλεσαν τον θάνατο χιλιάδων ιθαγενών, μολύνοντάς τους με την ασθένεια.

Πέθανε ακόμα και ο αυτοκράτορας Κουατλχουάτλ, που διαδέχτηκε τον Μοντεζούμα.

Μετά τη σύντομη βασιλεία του Κουατλχουάτλ, στον θρόνο ανέβηκε ο Κουατεμόκ, που ήταν και ο τελευταίος αυτοκράτορας των Αζτέκων.

Στις 26 Μαΐου του 1521, ο Κορτέζ και οι άντρες του πολιόρκησαν την πρωτεύουσα Τενοτστιτλάν.

Οι πολιορκημένοι πέθαιναν από ευλογιά, από τις καθημερινές επιδρομές των Ισπανών και μετά από λίγο καιρό αποκλεισμού, πέθαιναν και από την ασιτία.

Στις 13 Αυγούστου του 1521, μετά από δύο μήνες και 18 ημέρες πολιορκίας, η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Αζτέκων πέρασε στα χέρια των Ισπανών κατακτητών.

Ο Κορτέζ διέταξε να καταστραφούν οι δικοί τους ναοί και στη θέση τους να αναγερθούν εκκλησίες και στη νέα πόλη που άρχισε να σχηματίζεται, έδωσε το όνομα «Πόλη του Μεξικό».

Οι μύθοι των Αζτέκων

Ο πολιτισμός των Αζτέκων χαρακτηριζόταν από αρχιτεκτονικά αριστουργήματα και τη λατρεία για τους Θεούς.

Τους αφιέρωναν χρυσάφια, κοσμήματα, ακόμα και ανθρώπινες ζωές.

Οι ανθρωποθυσίες θεωρούνταν το μέγιστο αφιέρωμα που θα εξευμένιζε ακόμα και τους σκληρότερους Θεούς.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimediamtx Commons

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Οι ανθρωποθυσίες των Αζτέκων στον θεό του ήλιου. Θυσίαζαν μέχρι 20.000 άτομα το χρόνο. Αφαιρούσαν την καρδιά και έτρωγαν το θύμα