Η γυναίκα που παγίδευσε τον φρουρό του Χέρμαν Γκέρινγκ και κατάφερε να “περάσει” το υδροκυάνιο στο κελί του για να αυτοκτονήσει και να αποφύγει την κρεμάλα

«Δεν θα είχα καμία αντίρρηση να εκτελεσθώ διά πυροβολισμού, αλλά δεν διευκολύνω τον ατιμωτικό απαγχονισμό ενός στρατάρχη του Pάιχ. Στο όνομα της Γερμανίας, δεν θα το επιτρέψω. Δεν αισθάνομαι ότι έχω ηθική υποχρέωση να υποταχθώ στη βούληση των εχθρών μου. Γι’ αυτό επέλεξα να πεθάνω σαν τον Aννίβα».

Αυτό έγραψε στην τελευταία επιστολή του, ο στενός συνεργάτης του Χίτλερ, Χέρμαν Γκέρινγκ, λίγο πριν αυτοκτονήσει.

Η δίκη της Νυρεμβέργης

Στo δικαστήριο της Νυρεμβέργης, δικάστηκαν οι Γερμανοί εγκληματίες πολέμου, που συνελήφθησαν κατά την κατάληψη της Γερμανίας.

Πραγματοποιήθηκε στην ομώνυμη πόλη της Γερμανίας και ήταν μια από τις μακροβιότερες και πλέον ιστορικές δίκες στην παγκόσμια ιστορία. Ξεκίνησε στις 20 Νοεμβρίου του 1945 και ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 1946, στέλνοντας στην αγχόνη έντεκα κορυφαίους ναζί.

Για τους δικαστές, ήταν η μια κρίσιμη μάχη να τεκμηριώσουν τις κατηγορίες, κάτι που δεν ήταν αυτονόητο, όπως μας φαίνεται σήμερα. Εγκλήματα κατά της ειρήνης, εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και συνωμοσία, ήταν μερικές μόνο από τις κατηγορίες.

Ο Αμερικανός δικαστής χαρακτήρισε τους κατηγορούμενους «ζωντανά σύμβολα του φυλετικού μίσους, της βίας και της τρομοκρατίας». Η ετυμηγορία έπεσε σαν μεσαιωνικός πέλεκυς στα κεφάλια των άλλοτε αμείλικτων ηγετών, που έριχναν ο ένας τα βάρη στον άλλο. Έντεκα από αυτούς καταδικάστηκαν σε θάνατο δι’ απαγχονισμού, ενώ οι υπόλοιποι τιμωρήθηκαν σε ισόβια ή πολυετή κάθειρξη.

Αν και ακολούθησαν πολλές συζητήσεις για τη νομιμότητα της δίκης, η κοινή γνώμη δέχτηκε την καταδικαστική απόφαση, σαν δίκαιη τιμωρία των βάρβαρων συνεργατών του Χίτλερ.

Η συνομωσία για να φτάσει το δηλητήριο στα χέρια του Γκέρινγκ

Από τους 24 κατηγορούμενους ξεχώρισε η περίπτωση του Χέρμαν Γκέρινγκ. Ο Γκέρινγκ έμεινε γνωστός ως το «δεξί χέρι» του Χίτλερ. Το βιογραφικό του ήταν ανάλογο με την υψηλή θέση που είχε στο τρίτο ράιχ.

Μεταξύ άλλων, διετέλεσε αρχηγός της Λουφτβάφε, αλλά και πρωθυπουργός του ομοσπονδιακού κρατιδίου της Πρωσίας. Εκμεταλλευόμενος την εξουσία του, ενίσχυσε την αστυνομία με 50.000 μέλη των οργανώσεων SA και SS. Η σκληρότητά και η υπέρμετρη φιλοδοξία του ήταν γνωστή.

Στη δίκη της Νυρεμβέργης καταδικάστηκε με την εσχάτη των ποινών. Η εκτέλεσή του ήταν προγραμματισμένη για τις 16 Οκτωβρίου του 1946. Ο Γκέρινγκ όμως, μια μέρα πριν, αυτοκτόνησε μέσα στη φυλακή με υδροκυάνιο.

Για πολλά χρόνια, παρέμενε άλυτο μυστήριο το πώς έφτασε το δηλητήριο στα χέρια του Γκέρινγκ. Τα σενάρια που κυκλοφορούσαν ήταν πολλά. Η μαρτυρία του Xέρμπερτ Λι Στίβερς, φρουρού της φυλακής των Γερμανών ηγετών, που ήρθε στο φως πολλά χρόνια μετά, έλυσε το μυστήριο.

Σύμφωνα με τον Στίβερς, μια μελαχρινή γυναίκα, η Μόνα, ήταν εκείνη που τον έμπλεξε χωρίς να το καταλάβει, στην αυτοκτονία του Γκέρινγκ.

Σε μια συζήτηση που είχε ο νεαρός φρουρός με τη μυστηριώδη γυναίκα, εκείνη αμφισβήτησε το επάγγελμά του. Για να της αποδείξει ότι έλεγε αλήθεια και ότι καθημερινά συναναστρεφόταν με τους κατηγορούμενους, ζήτησε από τον Γκέρινγκ ένα αυτόγραφο και την επόμενη μέρα της το έδειξε.

Η Μόνα παριστάνοντας την ενθουσιασμένη, σύστησε το φρουρό σε δύο Γερμανούς φίλους της.

Οι δύο άντρες υποστήριξαν, ότι ο Γκέρινγκ ήταν σοβαρά άρρωστος και ότι οι σύμμαχοι δεν του έδιναν τη σωστή θεραπεία. Έπεισαν έτσι τον νεαρό να μεταφέρει κρυφά μια πένα, που περιείχε μια αμπούλα με το σωστό φάρμακο. Το «σωστό φάρμακο» ήταν το υδροκυάνιο, που χρησιμοποίησε ο Γκέρινγκ λίγες μέρες μετά για να αυτοκτονήσει.

Αν και κατά τη διάρκεια της ζωής του ο Γκέρινγκ ήταν ένας αμείλικτος άντρας, την τελευταία στιγμή έδωσε ένα δείγμα ανθρωπιάς.

Στην επιστολή που έγραψε πριν πεθάνει, «παρήγγειλε» να μην κατηγορήσουν τους φρουρούς της φυλακής για αμέλεια και υποστήριξε ότι το δηλητήριο το είχε μεταφέρει ο ίδιος μέσα σε ένα βαζάκι με κρέμα.

Ακόμη και στο τέλος έδειξε αλαζονεία και αρνήθηκε να πληρώσει για τα εγκλήματά του, σύμφωνα με την ποινή του.

Για τους συμμάχους ήταν μια ήττα, αλλά μόνο στον εγωισμό τους.

Το τέρας δεν μπορούσε πια να βλάψει κανέναν άλλο αθώο και ανυπεράσπιστο πολίτη, όπως έκανε όταν ήταν πανίσχυρος και ανελέητος.

Αρχική φωτογραφία:Marina Amaral – Photo Colorization

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: Το ναζιστικό τηλεγράφημα του Χέρμαν Γκέρινγκ που έσπρωξε τον Χίτλερ στην αυτοκτονία…