Η Γαλλίδα τενίστρια που κατέκτησε 241 τίτλους και σημείωσε 181 σερί νίκες. Ήταν fashion icon και εκκεντρική “Flapper”

Η Σουζάν Λεγκλέν υπήρξε μία από τις σπουδαιότερες παίκτριες στην παγκόσμια ιστορία του τένις, με 241 τίτλους και 181 σερί νίκες στο βιογραφικό της. Τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης την αποκαλούσαν “η Σουζάν μας” και ήταν γνωστή σε όλο τον κόσμο ως “η Θεά”. 

Γεννήθηκε στις 24 Μαΐου του 1899 σε μία εύπορη οικογένεια Παριζιάνων και την πρώτη φορά που έπιασε ρακέτα στα χέρια της ήταν 11 χρονών. Μέσα σε μόλις λίγους μήνες, η Λεγκλέν κατάφερε να φτάσει στον τελικό ενός τουρνουά τένις της πόλης Chantilly.

Προπονητής της ήταν ο πατέρας της, Τσαρλς Λεγκλέν, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα αυστηρός και απαιτητικός. Την ωθούσε στα όριά της, δεν σταματούσε την προπόνηση όσο εξαντλημένη κι αν ήταν ενώ συνήθιζε να την επιπλήττει ακόμα και για μικρά λάθη.

Το ίδιο απαιτητική ήταν και η μητέρα της, η οποία δεν δίσταζε να τη μαλώνει ακόμα και δημοσίως, όταν έκανε μία λάθος κίνηση. Και οι δύο υποχωρούσαν μόνο όταν πάθαινε κρίση άσθματος, από το οποίο υπέφερε από πολύ μικρή.

Το παιδί – θαύμα

Λίγο πριν το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και με τέσσερα χρόνια εμπειρίας στο άθλημα, η Σουζάν κέρδισε τον πρώτο μεγάλο τίτλο της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Hard Court. Ήταν μόλις 15 ετών και όλοι άρχισαν να αναφέρονται σε εκείνη ως “το παιδί – θαύμα”.

Τα χρόνια του πολέμου, τα τουρνουά και οι επίσημοι αγώνες σταμάτησαν να διεξάγονται. Η Σουζάν, όμως, δεν έπαψε να προπονείται. Το 1919 επέστρεψε στα γήπεδα και κατάφερε να κερδίσει στο Γουίμπλεντον, στον δεύτερο μακρύτερο τελικό της ιστορίας του τένις. Η Λεγκλέν αγωνίστηκε απέναντι στην πρωταθλήτρια, Ντοροθέα Λάμπερτ Τσάμπερς, η οποία μετρούσε εφτά νίκες στο Γουίμπλεντον και ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του 1908.

Το “βαρύ βιογραφικό” της αντιπάλου φαίνεται πως πείσμωσε τη νεαρή Λεγκλέν. Τελικά, μετά από 44 games κατάφερε να την κερδίσει.

Τον θρυλικό αγώνα υπολογίζεται ότι παρακολούθησαν πάνω από 8.000 άτομα ενώ στις κερκίδες βρίσκονταν ο βασιλιάς του Ηνωμένου Βασίλειου, Γεώργιος Ε’ με τη βασίλισσα Μαρία.

Τη δεκαετία του 1920, η Λεγκλέν αναδείχθηκε ως ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του τένις. Όλοι θαύμαζαν το επιθετικό και γεμάτο αυτοπεποίθηση παίξιμό της και το χορευτικό στυλ της. Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες γυναίκες τενίστριες, η Λεγκλέν σέρβιρε πάνω από το κεφάλι, όπως οι άντρες συνάδελφοί της.

Από το 1921 μέχρι το 1926 βρέθηκε στην πρώτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης, έχοντας κερδίσει 8 τίτλους Grand Slam και 10 τίτλους του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος.

Η ιστορική ήττα που κατέληξε σε παγκόσμιο ρεκόρ

Το 1921 κατέγραψε τη μοναδική μεταπολεμική της ήττα, στο Εθνικό Πρωτάθλημα των ΗΠΑ στο Forest Hills της Νέας Υόρκης, κατά τη διάρκεια της ποτοαπαγόρευσης. Απέναντί της είχε την Μόλα Μάλορυ (Molla Mallory), η οποία ήταν η μεγάλη νικήτρια του πρωταθλήματος τα τελευταία πέντε χρόνια και έπαιζε με την επιθετικότητα της Λεγκλέν.

Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του αγώνα η Λεγκλέν άρχισε να βήχει. Αφού έχασε το πρώτο σετ με 2-6 και βρέθηκε πίσω με 0-40 στο σερβίς της στο πρώτο game του δεύτερου σετ, άρχισε να κλαίει και ενημέρωσε τους αρμόδιους ότι ήταν άρρωστη και δεν θα μπορούσε να συνεχίσει τον αγώνα. Οι θεατές την αποδοκίμασαν, γιουχάροντας από τις κερκίδες ενώ την επόμενη μέρα ο Τύπος της εποχής τη χαρακτήριζε “δειλή”, κατηγορώντας την ότι προσποιήθηκε την άρρωστη, για να δικαιολογήσει ή και να γλιτώσει την ήττα της.

Την επόμενη χρονιά, η Λεγκλέν πήρε την εκδίκησή της στο Γουίμπλεντον, κερδίζοντας τη Μάλορυ με 6-2, 6-0 σε 26 λεπτά. Ο αγώνας έμεινε στην ιστορία ως ο συντομότερος τελικός Grand Slam που έχει καταγραφεί ποτέ. Μετά την θριαμβευτική νίκη της, η Λεγκλέν είπε στη συμπαίκτριά της,

“Σήμερα, κυρία Μάλορυ , σας απέδειξα αυτό που θα μπορούσα να σας είχα κάνει πέρυσι στη Νέα Υόρκη”.

Και η Μάλορυ απάντησε,

“Δεσποινίς Λεγκλέν, μου κάνατε σήμερα αυτό που σας έκανα πέρυσι στη Νέα Υόρκη. Με νικήσατε”.

Σε μεταγενέστερη συνέντευξή της η Μάλορυ είπε για το παίξιμο της Λεγκλέν, πως “είναι η πιο σταθερή παίκτρια που υπήρξε ποτέ. Απλά μου έστελνε πίσω ό,τι της έστελνα και περίμενε να κάνω ένα λάθος. Τις περισσότερες φορές οι επιστροφές της ήταν πιο δύσκολες από τα χτυπήματα που της έστελνα“.

Μετά την ήττα της Νέας Υόρκης, η Λεγκλέν ξεκίνησε μια σειρά νικών σε 179 αγώνες και ολοκλήρωσε την ερασιτεχνική της καριέρα. Το 1926, ανακηρύχθηκε ως η πρώτη κορυφαία ερασιτέχνης που έγινε επαγγελματίας, υπογράφοντας για μια περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες που ξεκίνησε αργότερα το ίδιο έτος.

Κάπνιζε και έπινε κονιάκ αντί για νερό

Η προσωπικότητα της Λένγκλεν ήταν τόσο εκκεντρική όσο και το παιχνίδι της. Εμφανιζόταν στους αγώνες φορώντας ολόσωμη γούνα και με έντονο μακιγιάζ. Το κατακόκκινο κραγιόν της δεν το αποχωριζόταν ποτέ.

Εκτός από κορυφαία τενίστρια ήταν και fashion icon για τις γυναίκες της εποχής, καθώς το στυλ της παρέπεμπε στις “Flappers”, όπως ονομαζόταν η τάση των 20’s. Ως flappers ορίζονταν οι γυναίκες που φορούσαν κοντές φούστες, κούρευαν τα μαλλιά τους, άκουγαν τζαζ και αδιαφορούσαν πλήρως για τους “κανόνες συμπεριφοράς και ένδυσης” που επιβάλλονταν στις γυναίκες της εποχής.

Η Λεγκλέν ήταν μία flapper και σε κάθε εμφάνισή της φρόντιζε να το δείχνει.

Την έντονη προσωπικότητά της την έδειχνε και στο παιχνίδι. Το χορευτικό της παίξιμο, που θύμιζε μπαλαρίνα, ήταν χαρακτηριστικό. Πηδούσε στον αέρα, με τα χέρια και τα πόδια τεντωμένα, και το κοινό την αποθέωνε.

“Απλώς πετάω με αξιοπρέπεια στους ανέμους και δεν σκέφτομαι τίποτα άλλο παρά μόνο το παιχνίδι“, είχε δηλώσει. “Προσπαθώ να χτυπήσω την μπάλα με όλη μου τη δύναμη και να την στείλω εκεί που δεν είναι η αντίπαλός μου“.

Όταν κάτι δεν πήγαινε καλά ή όπως το είχε υπολογίσει θύμωνε, πετούσε τη ρακέτα της, έβριζε και πολλές φορές ήταν επιθετική απέναντι στις αντιπάλους της. Το κάπνισμα ήταν ένα από τα μεγάλα πάθη της ενώ στα διαλείμματα των αγώνων προτιμούσε να πίνει κονιάκ αντί για νερό.

Συνολικά, η Σουζάν Λεγκλέν κέρδισε έξι φορές στο Γαλλικό Όπεν, έξι φορές στο Γουίμπλεντον, και το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στους Αγώνες της Αμβέρσας 1920 ενώ δεν έχασε ποτέ περισσότερα από τρία παιχνίδια σε ένα σετ στους 12 μεγάλους τελικούς της, εκτός από τον πρώτο της τελικό στο Γουίμπλεντον.

Το 1927 αποσύρθηκε από το επαγγελματικό τένις, έγραψε βιβλία για το άθλημα και αφοσιώθηκε στη σχολή τένις που δημιούργησε, δίπλα στο στάδιο Ρολάν Γκαρός στο Παρίσι. Στις 4 Ιουλίου του 1938 πέθανε, σε ηλικία 39 ετών, από λευχαιμία.

Το 1997, το δεύτερο γήπεδο του σταδίου Ρολάν Γκαρός έλαβε το όνομά της ενώ το τρόπαιο που δίνεται στη νικήτρια του τουρνουά στο Γαλλικό Όπεν ονομάζεται προς τιμήν της “Κύπελλο Σουζάν Λενγκλέν”.