Η φρενίτιδα του κοινού με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τα “fake news” ότι είχε πεθάνει. Κόντεψαν να της σκίσουν το φόρεμα και πήδηξε από τον φεγγίτη του θεάτρου για να ξεφύγει

Τη δεκαετία του ΄60 η καριέρα και η δημοτικότητα της Αλίκης Βουγιουκλάκη βρισκόταν στο αποκορύφωμά της.

Το 1960 κέρδισε το βραβείο ερμηνείας Α’ Γυναικείου ρόλου στο πρώτο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία της στην ταινία Μανταλένα, ενώ η ίδια ταινία εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών. Ο Φιλοποίμην Φίνος την είχε χαρακτηρίσει “Εθνική Σταρ” και ο τύπος υιοθέτησε τον όρο. Άλλοι συντάκτες την έγραφαν ως “η Ελληνίδα χολιγουντιανή σταρ” και “Μπε-Μπε” της Ελλάδας. Όμως, η Βουγιουκλάκη απεχθανόταν αυτούς τους χαρακτηρισμούς.

“Κάποιοι δημοσιογράφοι και διαφημισταί αρχίζουν να σε βαφτίζουν με επίθετα που τα νομίζουν κολακευτικά και που δεν είναι παρά ανόητα “Σέξυ”, “Μπε Μπε”, “Τσε τσε”, “Ντε Ντε”, “Ες Ες” και τα παρόμοια. Σου βάζουν μια “σφραγίδα” που πρέπει να κοπιάσεις πάρα πολύ για να την πετάξεις από πάνω σου. Χρειάζεσαι ολόκληρη χειρουργική επέμβαση”, είχε πει η ηθοποιός σε συνέντευξή της.

Ωστόσο, ο Τύπος δεν της έδινε άδικα αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Η Βουγιουκλάκη, σε κάθε δημόσια εμφάνισή της, προκαλούσε υστερία.

Η διαφυγή από τον φεγγίτη

Τον Δεκέμβριο του 1960 το περιοδικό “Φαντασία” διοργάνωσε ελληνικά “Όσκαρ” Δημοτικότητας για την ανάδειξη των πιο δημοφιλών καλλιτεχνών της εποχής στο θέατρο “Διονύσια”. Νικητές του πρώτου βραβείου ήταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ. Όμως, οι δυο ηθοποιοί έφτασαν μετά δυσκολίας στο θέατρο. Η αίθουσα του θεάτρου είχε γεμίσει ασφυκτικά. Η οδός Αμερικής είχε πλημμυρίσει κόσμο που ήθελε να δει από κοντά έστω και για λίγα δευτερόλεπτα τη μεγάλη σταρ.

“Χρειάστηκε η μισή δύναμις του Γ΄ Αστυνομικού Τμήματος και υπεράνθρωπη προσπάθεια των αστυφυλάκων για να μπορέσουν να μπουν στο θέατρο σώοι και … όχι αβλαβείς”, είχε πει ο Ηλίας Μπακόπουλος, ο οποίος είχε αναλάβει τη διοργάνωση των βραβείων.

Η φρενίτιδα του κοινού είχε ως αποτέλεσμα να σπάσει μια τζαμαρία και τα γυαλιά να τραυματίσουν αστυφύλακες που βρίσκονταν εκεί για να προστατέψουν τους δυο ηθοποιούς.

“Η Αλίκη κινδύνεψε να αφήσει το φουστάνι της και ο Δημήτρης τα μαλλιά του στα δάχτυλα των πιο έξαλλων από τους θαυμαστάς τους”, διηγήθηκε ο Μπακόπουλος.

Τελικά, κατάφεραν να μπουν μέσα στο θέατρο. Η απονομή των βραβείων διεξήχθη κανονικά. Παρόλο που είχε περάσει αρκετή ώρα οι χιλιάδες θαυμαστές δεν είχαν “κουνήσει ρούπι”. Περίμεναν απ’ έξω υπομονετικά για να δουν ξανά τους δυο σταρ του κινηματογράφου. Όμως, η Βουγιουκλάκη και ο Παπαμιχαήλ δεν άντεχαν να αντιμετωπίσουν για μια ακόμη φορά το ενθουσιώδες κοινό. Έτσι, πήγαν κρυφά στο υπόγειο του θεάτρου, σκαρφάλωσαν στον φεγγίτη και πήδηξαν στον περίβολο του μεγάρου του Αρείου Πάγου, απ’ όπου διέφυγαν στην Πανεπιστημίου.

Όπως διηγήθηκε ο Μπακόπουλος, ο ίδιος φεγγίτης ήταν μέσο διαφυγής από τους Γερμανούς όταν εισέβαλλαν στο θέατρο κατά τη διάρκεια της κατοχής.

“Πέθαναν τη Βουγιουκλάκη”

Το κοινό “διψούσε” να μάθει κάθε λεπτομέρεια της καθημερινότητας της Αλίκης. Όμως, πολλές φορές τα δημοσιεύματα ξεπερνούσαν τα όρια και έγραφαν ανακρίβειες και ιστορίες για αγρίους. Κάποια από αυτά ήθελαν τη Βουγιουκλάκη νεκρή από αυτοκινητιστικό δυστύχημα ή βαριά άρρωστη. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη είχε πει σε συνέντευξή της: “Το τηλέφωνό μου είχε παραφρονήσει από τα κουδουνίσματα των “συμμετεχόντων εις το βαρύ πένθος”. Ακόμα και άνθρωποι που έρχονταν στο θέατρο και με έβλεπαν ζωντανή στην σκηνή, ανέβαιναν έπειτα στο καμαρίνι και με κοιτούσα περίλυποι σαν να έβλεπαν φάντασμα”.

1970. Δημοσιεύματα ήθελαν την Βουγιουκλάκη, τον Παπαμιχαήλ και τον γιο τους να έχουν σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Μια μέρα εκατοντάδες θαυμαστές είχαν συγκεντρωθεί έξω από το πατρικό της που αγωνιούσαν για τη ζωή της ηθοποιού, καθώς είχε διαδοθεί η είδηση ότι ήταν βαριά άρρωστη. Η μητέρα της τρομοκρατημένη διαπέρασε τα πλήθη, μπήκε μέσα στο σπίτι και είδε ότι η Αλίκη ήταν μια χαρά.

Τα επόμενα δημοσιεύματα έλεγαν ότι η Βουγιουκλάκη είχε σκηνοθετήσει τον θάνατό της για “διαφημιστικούς λόγους”, κάτι όμως που αρνιόταν κατηγορηματικά. “Ομολογώ ότι πιο ανατριχιαστική ρεκλάμα και πιο ανατριχιαστική ανοησία δεν θα μπορούσα να φανταστώ”, είχε πει.

Τον Απρίλιο του 1970 δημοσιεύματα ήθελαν την Βουγιουκλάκη, τον Παπαμιχαήλ και τον μόλις ενός έτους γιου τους, Γιάννη, να έχουν σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Η είδηση αναστάτωσε το πανελλήνιο, αλλά ήταν ψεύτικη. Ωστόσο, μέχρι να επιβεβαιωθεί ότι το περιστατικό δεν έγινε ποτέ, το τηλέφωνο της Βουγιουκλάκη χτυπούσε ασταμάτητα. Ανάμεσα σε αυτούς που την κάλεσαν ήταν και ο Γιώργος Ζαμπέτας.

“Αλίκη μου επιτέλους σε ακούω. Έχουμε αναστατωθεί όλοι μας από χθες. Ούτε Ανάσταση, ούτε Πάσχα κάναμε”, είπε στη Βουγιουκλάκη σχεδόν κλαίγοντας.

Σε συνέντευξή της στη δημοσιογράφο Έμυ Πανάγου για την εφημερίδα Βραδυνή, η Βουγιουκλάκη είπε: “Αυτός που το έκανε πρέπει να είναι πρόστυχος και πωρωμένος. Πώς τόλμησε να ανακατέψη και το παιδάκι μου σε μια τέτοια φοβερή είδηση;”

Αντλήθηκαν πληροφορίες από και φωτογραφικό υλικό από το βιβλίο του Αλκίνου Μπουνιά «Η Αλίκη και οι…άλλοι», Εκδόσεις ΕΥΡΩΠΡΕΣ

Διαβάστε επίσης στην ΜτΧ: «Η νεκροβάπτιση» της Αλίκης Βουγιουκλάκη και το όνομα που πήρε την τελευταία στιγμή. Τα δύσκολα παιδικά χρόνια και η δολοφονία του πατέρα της από τους αντάρτες