Η τελευταία συνάντηση του Λένον και ΜακΚάρτνεϊ. Γιατί ο Λένον είπε εκνευρισμένος: “δώστε μου ένα μι ή τουλάχιστον λίγη κόκα” (βίντεο)

Πηγή: Ένα πρόσωπο μια ιστορία, ΤΑ ΝΕΑ

Την Πρωταπριλιά του 1974, ο Τζον Λένον και ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ φωτογραφίζονται μαζί για τελευταία φορά και για τελευταία φορά θα παίξουν μαζί. Αυτή είναι η ιστορία του «χαμένου Σαββατοκύριακου» του Τζον Λένον, όπως ο ίδιος το χαρακτήρισε αργότερα.

Είναι Πέμπτη 28 Μαρτίου 1974 και στα Μπέρμπανκ Στούντιος του Λος Αντζελες αρχίζουν οι ηχογραφήσεις του άλμπουμ του Χάρι Νίλσον. Εκτός από τον Λένον, παρόντες είναι ο μεγάλος Στίβι Γουόντερ, η Μέι Πανγκ, ο Μπόμπι Κιζ και ο Εντ Φρίμαν. Ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ βρίσκεται στο Λος Άντζελες για τις πρόβες της τουρνέ της καινούργιας του μπάντας, των Wings, αλλά στις εφημερίδες υπονοείται πως το Λος Άντζελες δεν επιλέχτηκε τυχαία, καθώς όλοι γνωρίζουν ότι και ο Τζον Λένον βρίσκεται στην Καλιφόρνια. Η συνάντηση, αναμενόμενη από την ημέρα του τέλους των Μπιτλς, πράγματι γίνεται.

Ο Πολ και η Λίντα χτυπάνε την πόρτα των Μπέρμπανκ Στούντιος. «Υπήρξε μια μεγάλη παγωμάρα στο δωμάτιο όταν μπήκε ο ΜακΚάρτνεϊ» – γράφει ο Κρίστοφερ Σάνφορντ στη βιογραφία «McCartney» – όλοι παρέμειναν σιωπηλοί ώσπου ο Λένον είπε «ο ταλαντούχος Πολ ΜακΚάρτνεϊ, υποθέτω», για να απαντήσει αυτός «Ο κύριος Γιάσπερ Λένον, πιστεύω» (αναφορά σε μια παλιά τηλεοπτική στιγμή των Μπιτλς).

Ο ΜακΚάρτνεϊ άπλωσε το χέρι του, ο Λένον το έσφιξε και το κλίμα ήταν ευχάριστο, αλλά συγκρατημένο, εγκάρδιο αλλά όχι ιδιαίτερα ζεστό, τουλάχιστον στην αρχή».

Στο τέλος της ημέρας, ο Τζον προσκαλεί τον Πολ και τη Λίντα να βρεθούν ξανά την Κυριακή για ακόμη ένα jam session, αυτή τη φορά στη βίλα της Σάντα Μόνικα που είχε νοικιάσει με τη Μέι Πανγκ και στην οποία είχαν κατά καιρούς μείνει ο ιδρυτής της Metro Goldwyn Mayer Studios Λούις Μάγιερ, ο ηθοποιός Πίτερ Λόφορντ με τη σύζυγο Πατρίσια Κένεντι και ο JFK με τη Μέριλιν Μονρόε.

Κυριακή απόγευμα, 31 Μαρτίου, ο Πολ και η Λίντα εμφανίζονται στη Σάντα Μόνικα. Ο Τζον είχε κανονίσει να μεταφερθούν όλα τα όργανα από το στούντιο στην παραλία της βίλας και αμέσως αρχίζει ένας μεγάλος αυτοσχεδιασμός. Ο Τζον τραγουδάει και παίζει κιθάρα, ο ΜακΚάρτνεϊ κάθεται στα ντραμς του Ρίνγκο και δοκιμάζει – όπως τους παλιούς καλούς καιρούς – να διασταυρώσει τη φωνή του με αυτήν του Λένον.

Ψάχνουν ένα τραγούδι που να το ξέρουν όλοι. Υστερα από πολλούς ενδοιασμούς ο Πολ προτείνει το «Little Bitty Pretty One», μια επιτυχία του 1957, αλλά ο Λένον δεν ενθουσιάζεται. Τελικά αρχίζουν να παίζουν τη «Lucile» του Λιτλ Ρίτσαρντ, καθώς η αυτοσχέδια μπάντα προσπαθεί ακόμη να βρει τον ρυθμό της. Μετά αρχίζουν το «Midnight» των Shadows, αλλά ο Λένον σύντομα βαριέται. «Αντε, ας κάνουμε κάτι! Κάντε με να συγχρονιστώ, δώστε μου ένα μι ή τουλάχιστον λίγη κόκα…».

Μεταξύ της μίας απόπειρας και της άλλης να παίξουν μια αξιοπρεπή εκτέλεση του «Stand by me» και των παραπόνων του Τζον προς τους ηχολήπτες οι οποίοι αδυνατούν να του στείλουν έναν ισορροπημένο ήχο στα ακουστικά, η βραδιά περνάει νευρικά.

Ο Πολ και η Λίντα γυρίζουν στο ξενοδοχείο για να κοιμηθούν αλλά την επομένη, αργά το

πρωί, θα επιστρέψουν στη βίλα. Σύμφωνα με όσα περιγράφει ο Κιθ Μπάντμαν στο βιβλίο «Οι Μπιτλς μετά τον χωρισμό», ενώ ο Λένον ακόμη κοιμάται, ο ΜακΚάρτνεϊ κάθεται στο πιάνο και παίζει τραγούδια των Μπιτλς συνοδευόμενος από τον Ρίνγκο Σταρ και τον Χάρι Νίλσον. Γύρω στις τρεις το απόγευμα ο Τζον ενώνεται μαζί τους, ενώ η μπάντα συνεχίζει να παίζει. Το βράδυ τούς βρίσκει όλους μαζί γύρω από την πισίνα να κουβεντιάζουν, πιο χαλαροί σε σχέση με τις προηγούμενες βραδιές.

Και είναι αυτή η στιγμή που ο Ντούγκαλ Μπάτλερ, βοηθός του Κιθ Μουν, τραβάει τη φωτογραφία των δύο άσπονδων φίλων.

Το «Χαμένο Σαββατοκύριακο» ήταν τελικά ένα πρώτο, αμήχανο βήμα προς τη συμφιλίωση, το οποίο παρέμεινε και το μοναδικό. Ο Τζον θα αφήσει την Καλιφόρνια για να γυρίσει στη Γιόκο, ο Πολ θα συνεχίσει τη ζαχαρένια του καριέρα ως σολίστας. Τέλος του ονείρου μιας πιθανής επανασύνδεσης.

Από αυτή τη συνάντηση των δύο Σκαθαριών, πέρα από τη φωτογραφία υπάρχει και μία ηχογράφηση που κυκλοφόρησε πειρατικά το 1992 από τη λουξεμβουργιανή εταιρία Mistral: πρόκειται για το περίφημο “Α toot and a snore in ’74”, ένα ντοκουμέντο που για καιρό παρέμενε δυσεύρετο.

Ακούστε το:

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimediamtx Commons 

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο ύμνος των Beatles «Hey Jude» γράφτηκε απο τον Πολ Μακ Κάρτνεϊ για τον γιο του Λένον, όταν χώρισε τη γυναίκα του για την Γιόκο Όνο. Γιατί θεωρήθηκε από κάποιους αντισημιτικό τραγούδι