“Η φωλιά του λύκου”. Ο πιο διάσημος οίκος ανοχής στην Πομπηία με τις προκλητικές ερωτικές τοιχογραφίες. Οι αρχαιολόγοι σταμάτησαν τις πρώτες ανασκαφές και έκρυψαν τα εκθέματα

Τρελοί αυτοκράτορες, άγριοι πολεμιστές, προκλητικά θεάματα. Αυτές οι εικόνες παραπέμπουν στην αρχαία Ρώμη.

Πολλοί αυτοκράτορες συνδέθηκαν με ακολασίες και όργια, όπως ο Τιβέριος που λέγεται ότι συμμετείχε σε μυστικά όργια στη βίλα του στο Κάπρι. Τίποτα δεν ήταν αυταπόδεικτο μέχρι να ανακαλυφθεί η θαμμένη πόλη της Πομπηίας και να αποκαλυφθούν τα “ένοχα μυστικά” των Ρωμαίων που παρέμεναν αιώνες θαμμένα.

Η Πομπηία ήταν μία πόλη του 6ου αιώνα π. Χ , η οποία θάφτηκε και διατηρήθηκε σχεδόν ανέπαφη κάτω από την ηφαιστειακή στάχτη μετά την έκρηξη του Βεζούβιου, το 70 π. Χ.

Η Πομπηία βρέθηκε σχεδόν άθικτη

Παρόλο που η Πομπηία αποκαλύφθηκε στα τέλη του 16ου αιώνα, οι συστηματικές ανασκαφές άρχισαν τον 18ο αιώνα.

Αυτή η μεγάλη καθυστέρηση οφείλεται στο γεγονός ότι οι πρώτες ανασκαφές έφεραν στο φως τοιχογραφίες με τόσο σοκαριστικές και προκλητικές εικόνες που τα ήθη της εποχής δεν μπορούσαν να αποδεχτούν γι ´αυτό και η αρχική αντίδραση ήταν να τα σκεπάσουν πάλι.

Δύο αιώνες αργότερα, οι ανασκαφές συνεχίστηκαν και οι αρχαιολόγοι βρήκαν μια ολόκληρη άθικτη πόλη.

Ψωμί σε φούρνους, υπολείμματα τροφής, σώματα γυναικών, αντρών και παιδιών ακόμα και κατοικιδίων που η στάχτη πρόλαβε και κάλυψε, απαθανατίζοντας την έκφραση τρόμου των τελευταίων λεπτών.

Τα εκπληκτικά αυτά ευρήματα βοήθησαν τους επιστήμονες να συνθέσουν το παζλ της ζωής των αρχαίων Ρωμαίων στην Πομπηία, όπως τι επαγγέλματα έκαναν, τι τροφές έτρωγαν, σε τι σπίτια ζούσαν αλλά και τις δραστηριότητές τους.

Ο οίκος ανοχής “η φωλιά του λύκου”

Οι ανασκαφές έφεραν στην επιφάνεια ευρήματα από πολλούς οίκους ανοχής στην αρχαία Πομπηία, όπως π.χ τοιχογραφίες και γκράφιτι ερωτικού περιεχομένου που διακοσμούσαν κάποια κτήρια με πολλά δωμάτια και πέτρινα κρεβάτια.

Ο φαλλός ήταν ένα πολύ συνηθισμένο διακοσμητικό στοιχείο κυρίως για καλοτυχία και η εικόνα του κοσμούσε σπίτια , δρόμους και μαγαζιά.

Ένας από τους πιο γνωστούς οίκους ανοχής ονομαζόταν Lupanare, δηλαδή η φωλιά του λύκου. Επρόκειτο για ένα διώροφο, νεόκτιστο κτήριο.

Εικάζεται ότι ήταν το μοναδικό κτήριο που χτίστηκε αποκλειστικά για να λειτουργήσει ως οίκος ανοχής. Είχε δέκα δωμάτια και ένα μπάνιο.

Κάθε δωμάτιο είχε ένα πέτρινο κρεβάτι με στρώμα όπου η εκδιδόμενη διασκέδαζε τους πελάτες της.

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου οίκου ήταν οι ερωτικές τοιχογραφίες.

Κάθε τοιχογραφία απεικόνιζε και μία διαφορετική ερωτική στάση και εικάζεται ότι λειτουργούσαν ως διαφήμιση για τις προσφερόμενες υπηρεσίες. Παρά τον ερωτισμό που αποπνέουν οι εικόνες, στην πραγματικότητα οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές. Η ζωή των γυναικών στη “φωλιά του λύκου” ήταν δύσκολη και πολύ διαφορετική από τις αισθησιακές εικόνες στην τοιχογραφίες.

Τα δωμάτιά τους δεν είχαν παράθυρα, ήταν πολύ μικρά και άβολα και χωρίζονταν από την αίθουσα αναμονής μόνο με κουρτίνες.

Εξάλλου οι περισσότερες από αυτές τις γυναίκες βρίσκονταν εκεί παρά την θέλησή τους και ήταν δούλες, ελληνικής ή ανατολίτικης καταγωγής, που κατέληξαν εκεί. Επειδή ακριβώς προέρχονταν από σκλαβοπάζαρο και δεν είχαν εκπαιδευτεί σε κάποιο άλλο επάγγελμα, φαίνεται αναπόφευκτη η κατάληξή τους στους οίκους ανοχής.

 Τα “γκράφιτι” των πελατών

Σε αντίθεση με τις εκδιδόμενες γυναίκες, οι πελάτες φαίνεται πως έφευγαν ευχαριστημένοι όπως φαίνεται από τα γκράφιτι που άφηναν στους τοίχους. Υπάρχουν πάνω από 100 επιγραφές στους τοίχους του συγκεκριμένου οίκου.

Μία από αυτές τις επιγραφές λέει: “Εγώ γ…  πολλές κοπέλες εδώ”. Σε μία άλλη επιγραφή ο πελάτης καταγράφει την ημερομηνία και αναφέρει: ” Στις 15 Ιουνίου ο Έρμερος ήταν εδώ μαζί με τον Φιλέταιρο και τον Κάφισο”.

Γενικά οι πλούσιοι δεν επισκέπτονταν τους οίκους ανοχής, αφού είχαν την δυνατότητα να εξαγοράζουν σκλάβες και εταίρες.

Συνεπώς οι τακτικοί πελάτες ήταν απλοί Ρωμαίοι πολίτες. Ευτυχώς για τους αρχαιολόγους, οι πελάτες άφηναν και επιγραφές στους τοίχους για τις τιμές και τις υπηρεσίες που παρέχονταν εκεί.

Έτσι μαθαίνουμε πως δύο φρατζόλες ψωμί και μισό λίτρο κρασί αρκούσαν για τις υπηρεσίες μιας πόρνης.

Φυσικά, οι πελάτες πλήρωναν τον ιδιοκτήτη του οίκου και όχι τις πόρνες.

Οι ερωτικές τοιχογραφίες

Ενώ όλα τα ευρήματα από τις ανασκαφές στην Πομπηία εκτίθενται στο μουσείο της Νάπολης, οι ερωτικές τοιχογραφίες αποτέλεσαν μήλο της έριδος όσον αφορά την αξιοποίησή τους.

Το 1819 όταν ο βασιλιάς της Νάπολης, Φρανσουά ο Ά, επισκέφτηκε την έκθεση με τις τοιχογραφίες στο Εθνικό Μουσείο με τη γυναίκα και την κόρη του, σοκαρίστηκε τόσο πολύ από το θέαμα ώστε διέταξε να τα κλειδώσουν σε μια μυστική αίθουσα στην οποία θα είχαν πρόσβαση μόνο ” άνθρωποι ώριμοι και αξιοσέβαστοι”.

Επί έναν ολόκληρο αιώνα, η αίθουσα ανοιγόκλεινε ως τη δεκαετία του 1960 με τη σεξουαλική επανάσταση οπότε και άνοιξε για το κοινό και πάλι όμως περιστασιακά, μέχρι και την οριστική διευθέτηση του θέματος το 2000, όπου όμως οι ανήλικοι επιτρέπονται μόνο αν συνοδεύονται από ενήλικα ή με γραπτή άδεια.